Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Mito rebellion samurai under Sonno Joi banner.jpg|μικρογραφία|294x294εσ|[[Σαμουράι]] που κρατούν σημαίες Sonnō jōi.]]

Για δύο αιώνιες πριν το 1854, η [[Ιαπωνία]] είχε περιορισμένο εμπόριο με ξένα κράτη, με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις την [[Κορέα]], την [[Δυναστεία Τσινγκ]] και την [[Ολλανδία]]<ref>{{Cite web|url=http://www.swaen.com/japanNED.php|title=Japan Netherlands relationship 400 years|website=www.swaen.com|accessdate=2016-08-28}}</ref>. To 1854, o [[Μάθιου Πέρρυ]] κατάφερε και άνοιξε το Ιαπωνικό εμπόριο σε όλον τον κόσμο με απειλή βίας, αρχίζοντας μια περίοδο γρήγορου εκσυγχρονισμού και ξένου εμπορίου. Οι συμφωνίες που σύναψαν πολλές δυτικές δυνάμεις με τους Ιάπωνες μετά το άνοιγμα της χώρας ονομάστηκαν [[Άνισες Συμφωνίες|άνισες]], διότι υποβαθμίστηκε ο ρόλος και η δύναμη της Ιαπωνίας μέσα σε αυτές<ref>{{Cite web|url=http://larouchejapan.com/japanese/drupal-6.14/sites/default/files/text/5-Unequal-Treaties.pdf|title=JAPAN AND CHINA’S UNEQUAL TREATIES|last=Dr. Sun|first=Υat- sen|date=28 Νοεμβρίου 1924|website=|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>. Λόγω αυτών, εντός της Ιαπωνίας δημιουργήθηκε έντονο κλίμα μίσους ενάντια στο Σογκουνάτο, πράγμα που εκφράστηκε με το κίνημα ''Σοννό τζοΐ'' (''尊皇攘夷, κυριολεκτικά: Τιμήστε τον αυτοκράτορα, διώξτε τους βάρβαρους!'')<ref>{{Cite web|url=http://www.japantimes.co.jp/news/2013/06/23/national/history/the-barbarians-were-coming-like-it-or-not/|title=The ‘barbarians’ were coming — like it or not|last=Hoffman|first=Michael|date=23 Ιουνίου 2013|website=The Japan Times|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>.

Ο [[Αυτοκράτορας Κομέι]] βρήκε ορθά αυτά τα αισθήματα που είχε ο Ιαπωνικός λαός εναντίον των ξένων και άρχισε να έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας, καταπατώντας μεγάλο μέρος της εξουσίας του. Προσπάθησε να ακυρώσει πολλές συμφωνίες και ενεπλάκη με την διαδοχή του [[Σόγκουν]]. Οι προσπάθειες του πέτυχαν και τον Μάρτιο του 1863 εκδόθηκε αυτοκρατορικό διάταγμα να εκδιωχθούν οι ξένοι στην Ιαπωνία. Το διάταγμα αυτό ονομάστηκε [[Εντολή για δίωξη των βάρβαρων]]<ref>{{Cite web|url=http://www.nakasendoway.com/emperor-and-shogun-the-political-scene-in-the-1860s/|title=Emperor and Shogun: The political scene in the 1860s|date=2010-12-16|language=en-US|accessdate=2016-08-28}}</ref> (''攘夷勅命, Τζόι τσοκουμέι''). Αν και το Σογκουνάτο δεν είχε προθέσεις να το εφαρμόσει, το διάταγμα ωστόσο ενέπνευσε πολλές επιθέσεις είτε εναντίον του Σογκουνάτου είτε εναντίον ξένων<ref>{{Cite web|url=http://www.bakumatsu.ru/lib/Britain_and_Satsuma.pdf|title=Murder, Misunderstandings, and Might. Mid-Nineteenth Century Confrontation between Britain and Satsuma.|last=Daniels|first=Andrew|date=24 Σεπτεμβρίου 2003|website=Bakuma.ru|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>.

 

=== Πραξικοπήματα ===

[[Αρχείο:JapaneseBakufuInfantryApril1867.JPG|μικρογραφία|279x279εσ|Εκσυγχρονισμένη μονάδα πεζικού.]]

Μετά από επιτυχημένο πραξικόπημα εντός των [[Τσοσού]] που επέστρεψε την εξουσία στην προηγούμενη εξτρεμιστική φατρία που αντιτίθεται στον Σόγκουν, το σογκουνάτο έκρινε απαραίτητη την διοργάνωση μιας Δεύτερης εκστρατείας εναντίον των Τσοσού<ref>{{Cite book|title=The Cambridge History of Japan, Vol. 5: The Nineteenth Century (Volume 5)|last=Jansen|first=Marius B.|publisher=Cambridge University Press|year=28 Ιουλίου 1989|isbn=0521223563|location=Αγγλία|page=345}}</ref>. Αυτό ανάγκασε τους Τσοσού να συνάψουν μυστική συμμαχία με τους [[Σατσούμα]] και ως αποτέλεσμα αυτής της συμμαχίας ήταν η νίκη που πέτυχαν οι δυνάμεις Τσοσού-Σατσούμα εναντίον δυνάμεων του Σόγκουν. Το ίδιο έτος πέθαναν ο Σόγκουν και ο Αυτοκράτορας. Διάδοχοι ορίστηκαν οι Γιοσινόμπου και Μέιτζι.

 

 

Ο Γιοσινόμπου στην αρχή δέχθηκε να έχει χαμηλότερη θέση προκειμένου να συγκυβερνήσει με τον Αυτοκράτορα. Στις 17 Ιανουαρίου 1868 ανακοίνωσε ότι δεν δέχεται αυτούς τους όρους, δεν αναγνωρίζει τον Αυτοκράτορα ως ανώτερο του και απαίτησε να ακυρωθεί η απόφαση συγκυβέρνησης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου, οργάνωσε επίθεση στο Κυότο που τότε ελέγχονταν από δυνάμεις των Τσοσού και Σατσούμα. Αυτή η απόφαση δημιουργήθηκε αφού έμαθε ότι είχαν γίνει πολλοί εμπρησμοί στην πόλη [[Έντο]]. Υπαίτιος για αυτό θεωρήθηκε ένας ρόνιν των Σατσούμα που την ίδια μέρα επιτέθηκε σε δημόσιο γραφείο. Για να ανταποκριθούν σε αυτές τις συγκυρίες, δυνάμεις του Σόγκουν επιτέθηκαν στην κατοικία του ηγέτη των Σατσούμα που βρισκόταν στην Έντο. Επίσης εκεί βρισκόντουσαν πολλοί αντισογκουνικοί που δημιουργούσαν προβλήματα. Η κατοικία κάηκε ολοσχερώς και υπήρξαν πολλοί νεκροί<ref>Trudy Ring. ''International Dictionary of Historic Places: Asia and Oceania''. σελίδα 651.</ref>.

 

== Παραπομπές ==