Χυδαιολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι γνωστότερες εορτές στις οποίες υπήρξε χυδαιολογία από μέρους του κοινού ήταν αυτές που τελούνταν προς τιμήν του Διόνυσου. Στην αρχή του μηνός Ιανουαρίου πραγματοποιούνταν παρελάσεις, στις οποίες μεθούσαν, ντύνονταν σαν τράγοι, ελάφια, καμήλες και άλλα, κτυπούσαν πόρτες και άφηναν δαφνοστέφανα απέξω και έλεγαν στους δούλους τους επίσης να παίξουν ζάρια. Όλα αυτά συνοδεύονταν από δώρα σε δασκάλους, γιατρούς και πολίτες στην σκηνή. Λέγονταν calendae και ήταν ρωμαϊκής προέλευσης.

Κάποιες παγανιστικές εορτές που διεξάγονταν παράλληλα με την χριστιανοσύνη, περισσότερες ρωμαϊκές, κινητοποίησαν εναντίον τους και αυτοκράτορες όπως ο Θεοδόσιος με των κώδικα που εξέδωσε (395), ο Αρκάδιος και ο Ονώριος, αλλά ωστόσο και μέχρι τον 12ο αιώνα δεν είχαν καταργηθεί, όπως πληροφορεί ο κανονολόγος Βαλσαμών.

Άλλες εορτές από τα χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπως τα rosalia/rosaria που συνοδευόταν από λουλούδια, χαρακτηρίστηκε επίσης με "ορχήματα και βεβακχευμένα άλματα και ασχημοσύνας". Άλλες ήταν τα "vota" (publica), τα οποία επιχείρησαν να καταργήσουν ο Ονώριος και ο Αρκάδιος (4ος αι.) και διατηρήθηκαν στο επίσημο εορτολόγιο ως τον 10ο αιώνα, την εποχή του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου που ήταν εκχριστιανισμένες. Περιελάμβαναν θυσίες και ευχές για την αριστοκρατεία.

Άλλες υπήρξαν την 1η Μαρτίου, αποκαλούνταν "χελιδονίσματα", στις οποίες τα παιδιά κρατούσαν ψεύτικα χελιδόνια και τραγουδούσαν αρχαιοελληνικά άσματα, όπως και το Μάιο η βακχική "Μαϊμονμάς" (σήμερα οι Μωμόγεροι των Ποντίων) με μεγάλα δείπνα και χορούς, που δεν απέκλιναν πολύ, σύμφωνα με το Χρυσόστομο, από τις προηγούμενες περιγραφές για τα έθιμα. Ο Ονώριος (396) την επέτρεψε στην επαρχία και έβαλε περιορισμό έτσι ώστε να μην έχει προσβλητικό χαρακτήρα, άρα δεν πραγματοποιούνταν παρά τις βουλές των βασιλέων.

Την άνοιξη επίσης είχαν καθιερωθεί τα "rosalia" ή "rosaria", με χορευτικές πομπές, με στολισμούς τάφων με άνθη που από αυτά πήραν την ονομασία. Γίνονταν ρητορικοί διαγωνισμοί με συμμετέχοντες καθηγητές και σπουδαστές με τις γνωστές ''ακροάσεις''.

Αυτές είναι μερικές από το σύνολο που οργάνωναν κάθε χρόνο και σε τακτά χρονικά διαστήματα και πολλές στο όνομα "των παρ' Έλλησι ψευδώς ονομασθέντων θεών και προπάντων του "βδελυκτού Διονύσου".