Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
Ο [[Πόλεμος Μπόσιν]] (戊辰戦争, ''Μπόσιν Σενσό, "Πόλεμος του έτους του Επίγειου Δράκου Γιάνγκ"'') ή αλλιώς '''Ιαπωνική Επανάσταση''' ήταν [[εμφύλιος πόλεμος]] στην [[Ιαπωνία]] που έγινε κατά τα έτη 1868 με 1869 μεταξύ των δυνάμεων του [[Σογκουνάτο Τοκουγκάβα|Σογκουνάτου Τοκουγκάβα]] και δυνάμεων πιστών στον [[Αυτοκράτορας|Αυτοκράτορα]] της Ιαπωνίας που ήθελαν να επαναφέρουν την εξουσία του<ref>{{Cite web|url=http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Boshin_War|title=Boshin War - New World Encyclopedia|website=www.newworldencyclopedia.org|accessdate=2016-08-27}}</ref>.
Η αιτία του πολέμου βρισκόταν στην δυσαρέσκεια μεταξύ πολλών ευγενών και νεαρών [[Σαμουράι]] με τον χειρισμό των ξένων δυνάμεων από τον [[Σόγκουν
Ωστόσο, στρατιωτικά κινήματα του Αυτοκράτορα, ανταρτικές δράσεις στην πόλη [[Έντο]] και [[Αυτοκρατορικό Διάταγμα]] υποστηριζόμενο από τους [[Σατσούμα]] και [[Τσοσού]] που απαρνούνταν την εξουσία του
Περίπου 120.000 άνδρες στρατολογήθηκαν και εξ'αυτών περίπου 3.500 πέθαναν κατά την διάρκεια της σύρραξης. Στο τέλος η νικηφόρα παράταξη της Αυτοκρατορίας κατάλυσε τον αρχικό σκοπό της να διώξει τους ξένους από την Ιαπωνία και αντιθέτως υιοθέτησε πολιτική συνεχούς μοντερνοποίησης με απώτερο σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση των [[Άνισες Συμφωνίες|Άνισων Συμφωνιών]] που έγιναν με τις δυτικές δυνάμεις. Οι πιστοί του Τογκουκάβα στο τέλος δέχθηκαν [[αμνηστία]] και πολλοί παλαιοί Σαμουράι και ακόλουθοι του
Όταν άρχισε ο πόλεμος η Ιαπωνία ήδη βρισκόταν σε περίοδο εκσυγχρονισμού όπως άλλωστε και πολλά κράτη τότε. Η διαφορά ήταν στο ότι η Ιαπωνία αρνούνταν να εφαρμόσει [[Ελεύθερη αγορά]] όπως οι υπόλοιπες οικονομίες στον πλανήτη. Προσπαθώντας να το αλλάξουν αυτό, πολλές δυνάμεις (κυρίως η [[Βρετανία]] και η [[Γαλλία]]) ενεπλάκησαν πολύ στην [[πολιτική]] σκηνή της χώρας, προσδίδοντας χαρακτήρα επανάστασης στον πόλεμο.
Γραμμή 18:
Για δύο αιώνιες πριν το 1854, η [[Ιαπωνία]] είχε περιορισμένο εμπόριο με ξένα κράτη, με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις την [[Κορέα]], την [[Δυναστεία Τσινγκ]] και την [[Ολλανδία]]<ref>{{Cite web|url=http://www.swaen.com/japanNED.php|title=Japan Netherlands relationship 400 years|website=www.swaen.com|accessdate=2016-08-28}}</ref>. To 1854, o [[Μάθιου Πέρρυ]] κατάφερε και άνοιξε το Ιαπωνικό εμπόριο σε όλον τον κόσμο με απειλή βίας, αρχίζοντας μια περίοδο γρήγορου εκσυγχρονισμού και ξένου εμπορίου. Οι συμφωνίες που σύναψαν πολλές δυτικές δυνάμεις με τους Ιάπωνες μετά το άνοιγμα της χώρας ονομάστηκαν [[Άνισες Συμφωνίες|άνισες]], διότι υποβαθμίστηκε ο ρόλος και η δύναμη της Ιαπωνίας μέσα σε αυτές<ref>{{Cite web|url=http://larouchejapan.com/japanese/drupal-6.14/sites/default/files/text/5-Unequal-Treaties.pdf|title=JAPAN AND CHINA’S UNEQUAL TREATIES|last=Dr. Sun|first=Υat- sen|date=28 Νοεμβρίου 1924|website=|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>. Λόγω αυτών, εντός της Ιαπωνίας δημιουργήθηκε έντονο κλίμα μίσους ενάντια στο Σογκουνάτο, πράγμα που εκφράστηκε με το κίνημα ''Σοννό τζοΐ'' (''尊皇攘夷, κυριολεκτικά: Τιμήστε τον αυτοκράτορα, διώξτε τους βάρβαρους!'')<ref>{{Cite web|url=http://www.japantimes.co.jp/news/2013/06/23/national/history/the-barbarians-were-coming-like-it-or-not/|title=The ‘barbarians’ were coming — like it or not|last=Hoffman|first=Michael|date=23 Ιουνίου 2013|website=The Japan Times|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>.
[[Αρχείο:Bakufu soldiers in Western uniform.jpg|αριστερά|μικρογραφία|202x202εσ|Ιάπωνες στρατιώτες με Δυτικές στολές.]]
Ο [[Αυτοκράτορας Κομέι]] βρήκε ορθά αυτά τα αισθήματα που είχε ο Ιαπωνικός λαός εναντίον των ξένων και άρχισε να έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας, καταπατώντας μεγάλο μέρος της εξουσίας του. Προσπάθησε να ακυρώσει πολλές συμφωνίες και ενεπλάκη με την διαδοχή του [[Σόγκουν
Το επόμενο έτος οι μεγάλες δυνάμεις ανταπέδωσαν τις επιθέσεις αυτές με βομβαρδισμό πολλών πόλεων, όπως ο [[Βρετανική Αυτοκρατορία|Βρετανικός]] βομβαρδισμός της [[Καγκοσίμα]] και ο βομβαρδισμός του [[Σιμονοσέκι]]. Τον ίδιο περίπου καιρό, δυνάμεις των [[Τσοσού]] μαζί με [[Ρόνιν]] οργάνωσαν την [[Εξέγερση Χαμαγκούρι]] προσπαθώντας να καταλάβουν την πόλη του [[Κυότο]] που βρισκόταν το αυτοκρατορικό συμβούλιο<ref>{{Cite book|title=Japan at War: An Encyclopedia|last=Perez|first=Louis G.|publisher=ABC-CLIO|year=2013|isbn=1598847414|location=Αγγλία|page=213}}</ref>. Οι δυνάμεις του μέλλοντα
=== Ξένη στρατιωτική υποστήριξη ===
Γραμμή 26:
Παρά τον βομβαρδισμό της Καγκοσίμα, οι [[Σατσούμα]] είχαν δημιουργήσει στενούς δεσμούς με την Βρετανία και αναδιοργάνωναν τον στρατό τους στα δυτικά πρότυπα. Πολλοί ξένοι πωλούσαν διάφορα στρατιωτικά είδη σε ιαπωνικές φατρίες, όπως πολεμικά πλοία και [[μουσκέτα]]. Αξιόλογο είναι το παράδειγμα με τον [[Τόμας Μπλέικ Γκλόβερ]] ο οποίος εκτός από το ότι πούλησε είδη στους Ιάπωνες, βοήθησε να απομακρυνθεί το [[Φεουδαρχία|φεουδαρχικό]] σύστημα από πολλές ιαπωνικές πόλεις<ref>{{Cite web|url=http://www.japantimes.co.jp/life/2011/12/11/general/the-scot-who-shaped-japan/|title=The Scot who shaped Japan|last=Gardiner|first=Michael|date=11 Δεκεμβρίου 2011|website=Japan Times|publisher=|accessdate=29 Αυγούστου 2016}}</ref>. Αμερικάνοι και Βρετανοί γνώστες σε ζητήματα πολέμου (συνήθως πρώην αξιωματικοί) ίσως βοήθησαν και στον ένοπλο αγώνα. Ο Βρετανός πρεσβευτής [[Χάρυ Σμίθ Πάρκς]] υποστήριξε αντι-σουγκουνικές δυνάμεις προκειμένου να δημιουργήσει μια ενοποιημένη Ιαπωνία υπό τον Αυτοκράτορα και να διώξει τις επιδράσεις των Γάλλων<ref>{{Cite web|url=http://archiveshub.ac.uk/data/gb12-ms.parkes.pdf|title=Sir Harry Smith Parkes: Papers|last=|first=|date=|website=Archives Hub|publisher=|accessdate=29 Αυγούστου 2016}}</ref>. Αυτόν τον καιρό, διάφοροι νότιοι Ιάπωνες δημιούργησαν προσωπικούς δεσμούς με ξένους.
Το σογκουνάτο επίσης προετοιμαζόταν για στρατιωτικές επιχειρήσεις και με την βοήθεια των Γάλλων εκσυγχρόνιζαν τον στρατό τους. Βασίστηκαν στους Γάλλους κυρίως επειδή εκείνοι είχαν το κύρος του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέων]] αλλά και επειδή οι Βρετανοί αρνήθηκαν να τους βοηθήσουν<ref>{{Cite web|url=http://icaci.org/files/documents/ICC_proceedings/ICC2011/Oral%20Presentations%20PDF/E3-History%20of%20cartography%20and%20GI%20science/CO-482.pdf|title=MODERNIZATION EFFORTS OF JAPAN MEIJI RESTORATION GO VERNMENT AND FRENCH CONTRIBUTION TO JAPANESE TOPOGRAPHIC MAPPING IN 1870S|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>. Το σογκουνάτο κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να έχει τον πιο εκσυγχρονισμένο στρατό. Έχτισε [[Στόλος|στόλο]] που βασιζόταν σε οκτώ ατμοκίνητα πλοία, ήδη ο δυνατότερος σε όλη την Ασία. Το 1865 ολοκληρώθηκε το πρώτο μοντέρνο ναυτικό οπλοστάσιο στην Ιαπωνία στην πόλη [[Γιοκοσούκα]]. Τον Ιανουάριο του 1867 έφθασαν Βρετανικές δυνάμεις στο πλευρό του
=== Πραξικοπήματα ===
[[Αρχείο:JapaneseBakufuInfantryApril1867.JPG|μικρογραφία|279x279εσ|Εκσυγχρονισμένη μονάδα πεζικού.]]
[[Αρχείο:FrenchOfficersDrillingShogunTroopsOsaka1867.JPG|αριστερά|μικρογραφία|290x290εσ|Γάλλοι αξιωματικοί κάνουν ασκήσεις σε Ιάπωνες στρατιώτες.]]
Μετά από επιτυχημένο πραξικόπημα εντός των [[Τσοσού]] που επέστρεψε την εξουσία στην προηγούμενη εξτρεμιστική φατρία που αντιτίθεται στον
Στις 9 Νοεμβρίου 1867 μια μυστική οργάνωση ιδρύθηκε από τους Σατσούμα και Τσοσού, φιλική πρός τον Αυτοκράτορα, με σκοπό: "την σφαγή του προδότη Γιοσινόμπου"<ref name=":0">Keene, Donald (2005). Emperor of Japan: Meiji and His World, 1852–1912. Columbia</ref>. Πριν από αυτό όμως, ο ίδιος ο Γιοσινόμπου παρέδωσε την εξουσία του στον Αυτοκράτορα, και ορκίστηκε ότι η ύπαρξη του ήταν για να υποστηρίζει τα συμφέροντα του Αυτοκράτορα<ref>Satow, Ernest (1968) [1921]. A Diplomat in Japan. Tokyo: Oxford.</ref>. Το Σογκουνάτο Τογκουκάβα έφτασε στο τέλος του.
Μολονότι η παραίτηση του Γιοσινόμπου δημιούργησε πολλές αδυναμίες στην ανώτατη κυβέρνηση, εκείνος συνέχισε, έστω και άτυπα, την διακυβέρνηση του. Είναι γεγονός ότι η δυναστεία των Τοκουγκάβα θα είχε σημαντική θέση και ρόλο στα γεγονότα των επόμενων ετών. Οι ουσιαστικές εμφύλιες συγκρούσεις άρχισαν όταν μέλη των Τσοσού και Σατσούμα εισέβαλλαν στο Αυτοκρατορικό Παλάτι του Κυότο και την επόμενη μέρα τοποθέτησαν στον θρόνο τον τότε δεκαπεντάχρονο [[Αυτοκράτορας Μεϊτζί|Αυτοκράτορα Μεϊτζί]] όπου και δήλωσε ότι αναλαμβάνει όλα του τα καθήκοντα. Αν και η πλειοψηφία του Αυτοκρατορικού Συμβουλίου ήταν ευχαριστημένη με την συγκυρία και υποστήριζαν συγκυβέρνηση με τον
Ο Γιοσινόμπου στην αρχή δέχθηκε να έχει χαμηλότερη θέση προκειμένου να συγκυβερνήσει με τον Αυτοκράτορα. Στις 17 Ιανουαρίου 1868 ανακοίνωσε ότι δεν δέχεται αυτούς τους όρους, δεν αναγνωρίζει τον Αυτοκράτορα ως ανώτερο του και απαίτησε να ακυρωθεί η απόφαση συγκυβέρνησης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου, οργάνωσε επίθεση στο Κυότο που τότε ελέγχονταν από δυνάμεις των Τσοσού και Σατσούμα. Αυτή η απόφαση δημιουργήθηκε αφού έμαθε ότι είχαν γίνει πολλοί εμπρησμοί στην πόλη [[Έντο]]. Υπαίτιος για αυτό θεωρήθηκε ένας ρόνιν των Σατσούμα που την ίδια μέρα επιτέθηκε σε δημόσιο γραφείο. Για να ανταποκριθούν σε αυτές τις συγκυρίες, δυνάμεις του
== Πρώτες συγκρούσεις ==
[[Αρχείο:Tokugawa Yoshinobu leaving for Edo.jpg|μικρογραφία|297x297εσ|Ο Γιοσινόμπου φεύγει από την Μάχη Τομπά-Φουσίμι ηττημένος. Διακρίνεται πίσω το φλεγόμενο κάστρο του.]]
Στις 27 Ιανουαρίου 1868, δυνάμεις του
Στις 7 Φεβρουαρίου ο Γιοσινόμπου συντετριμμένος από τις προδοσίες και τις αυτοκρατορικές κινήσεις προσέφυγε στην Έντο. Μαζί με αυτόν υποχώρησαν και οι δυνάμεις του
Περίπου την ίδια περίοδο, στις 28 Ιανουαρίου 1868, έγινε η πρώτη ναυμαχία του πολέμου: η Ναυμαχία της [[Άγουα]] μεταξύ μέρος του Αυτοκρατορικού στόλου και του στόλου του
</ref>.
[[Αρχείο:Great victory of Kangun Imperial forces.jpg|αριστερά|μικρογραφία|371x371εσ|Νίκη της Αυτοκρατορικής Παράταξης.]]
Στην διπλωματική μεριά, υπουργοί εξωτερικών από πολλές χώρες συγκεντρώθηκαν στο ανοικτό λιμάνι του [[Χιόγκο]] τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους και ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν τον
Παρόλο που οι ξένοι υποστήριξαν ενεργά τον αυτοκράτορα, πολλά εθνικιστικά κινήματα που εκτελούσαν ανοικτές επιθέσεις σε ξένους αναπτύχθηκαν ραγδαία υποβοηθούμενα από τον
== Κυρίευση της Έντο ==
[[Αρχείο:Battle of Ueno 4 July 1868.jpg|μικρογραφία|394x394px|Αποτύπωση της Μάχης του Ουένο.]]
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ο Γάλλος πρεσβευτής [[Λεόν Ροσέ]] δημιούργησε σχέδιο προκειμένου να σταματήσει η εισβολή στρατευμάτων του Αυτοκράτορα στην [[Ονταγουάρα]] που ήταν επίσης και το τελευταίο στρατηγικό σημείο πριν την πολή-κλειδί [[Έντο]]. Ο
Τα Αυτοκρατορικά στρατεύματα ήταν νικηφόρα και προχωρούσαν χωρίς ενόχληση στην Βόρεια και Ανατολική Ιαπωνία και νίκησαν στην [[Μάχη Κοσού-Κατσουνούμα]]<ref>''Bakumatsu Boshin Seinan Senso'' (幕末戊辰西南戦争) Gakken 2006</ref>. Σε λίγο καιρό περικύκλωσαν την Έντο (Μάιος 1868) που παραδόθηκε σχετικά γρήγορα<ref>{{Cite web|url=http://www.japanese-greatest.com/mentality-culture/meiji-restoration.html|title=Bloodless Surrender of Edo Castle in Meiji Restoration {{!}} The World's Greatest Japanese|last=Japanese|first=The World's Greatest|website=www.japanese-greatest.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>. Πολλοί επαναστάτες συνέχισαν την αντίσταση ακόμη και μετά την πτώση της πόλης, αλλά ηττήθηκαν στην [[Μάχη της Ουένο]] λίγο καιρό αργότερα<ref>''Gekidosuru Aizu Boshin Hen''. Vol. 5 of ''Aizuwakamatsu Shi''. Tōkyō: Kokushō-kankōkai, 1981</ref>.
Εν τω μεταξύ, ο ηγέτης του στόλου του
== Παραπομπές ==
|