Ο Ξένος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
+βιβλιογραφία, εξωτερ.σύνδεσμος |
||
Γραμμή 1:
{{Βιβλίο
|πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = ''L’Étranger''|όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = ''Ο Ξένος''|εικόνα =[[File:Camus23.jpg|180px]] |λεζάντα = |συγγραφέας = [[Αλμπέρ Καμύ]]|είδος = Φιλοσοφικό [[μυθιστόρημα]]|εκδότης = Librairie Gallimard|εικονογράφηση = |επιμέλεια_εξώφυλλου = |χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]]|γλώσσα = [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]]|πρώτη_έκδοση = 1942|προηγούμενο_βιβλίο_σειράς = |επόμενο_βιβλίο_σειράς = |μεταφραστής = |εκδότης_στην_Ελλάδα = |επιμέλεια_ελληνικού_εξώφυλλου = |πρώτη_έκδοση_μετάφρασης = }}'''''Ο Ξένος''''' (Γαλλικά: '''''L’Étranger''''') είναι ένα [[μυθιστόρημα]] από τον [[Αλμπέρ Καμύ|Αλμπέρ Καμί]] που
Το βιβλίο ξεκινά με την εξής φράση: ''“Aujourd’hui, maman est morte.'' ''Ou peut-être hier, je ne sais pas.”'' (''«Σήμερα, η μαμά πέθανε. Ή ίσως χθες, δεν ξέρω.»''). Το Σήμερα διακόπτεται από τον θάνατο της μαμάς<ref>Αυτό που έχει σημασία είναι το σήμερα. Ο μόνος πιο σημαντικός παράγοντας της ύπαρξής του είναι το τώρα. Ο Μερσώ λαχταρά τη μαμά, για την ευτυχία και την αγάπη της, αλλά βρίσκει την έκφραση αυτών των συναισθημάτων δύσκολη. Η απώλεια της μαμάς την τοποθετεί ανάμεσα στη δυνατότητα του Μερσώ να ζήσει για το σήμερα και την αναγνώριση από τον ίδιο ενός χρόνου, όταν δε θα είναι πλέον ένα σήμερα. Αυτή η απώλεια οδηγεί αναπόφευκτα τη δράση του μυθιστορήματος στο τέλος, στην τελευταία περίοδο, σε αυτό που απλώνεται πάνω απ' όλα: το θάνατο. ''[http://www.newyorker.com/books/page-turner/lost-in-translation-what-the-first-line-of-the-stranger-should-be (The New Yorker)]''</ref>. Ο Μερσώ, ένας αδιάφορος Γαλλο-Αλγερινός, μετά την παρουσία του στην κηδεία της μητέρας του, σκοτώνει απαθώς έναν Άραβα τον οποίο αναγνωρίζει στο Γαλλικό [[Αλγέρι]]. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη: η αφήγηση του Μερσώ σε πρώτο πρόσωπο πριν και μετά τον φόνο.
Τον Ιανουάριο του 1955, ο Καμί είπε, «συνόψισα τον ''Ξένο'' πολύ καιρό πριν, με μία παρατήρηση που παραδέχομαι πως ήταν εξαιρετικά παράδοξη: ''
== Θέματα ==
Γραμμή 11:
Οι διαφορετικοί χαρακτήρες στον ''Ξένο'' κατέχουν πολύ διαφορετικές στάσεις όσον αφορά στη φθορά και το θάνατο, τις οποίες ο Μερσώ δεν αρνείται και δε σχολιάζει. Ωστόσο συνειδητοποιεί ότι, ακριβώς όπως είναι ο ίδιος αδιάφορος για το σύμπαν, το ίδιο αδιάφορο είναι και το σύμπαν για τον ίδιο. Όπως όλοι οι άνθρωποι, έχει γεννηθεί, θα πεθάνει, και δεν θα έχει καμία περαιτέρω σημασία. Παραδόξως, μόνο αφού φτάσει σε αυτή τη φαινομενικά θλιβερή διαπίστωση είναι σε θέση να επιτύχει την ευτυχία. Όταν έχει πλήρως συμβιβαστεί με το αναπόφευκτο του θανάτου, καταλαβαίνει ότι δεν έχει σημασία αν πεθάνει από την εκτέλεση ή ζήσει για να πεθάνει από φυσικό θάνατο σε μεγάλη ηλικία και είναι σε θέση να αποδεχθεί την πραγματικότητα της επικείμενης εκτέλεσής του χωρίς απόγνωση.
Η συνειδητοποίηση αυτή επιτρέπει στον Μερσώ να βάλει στην άκρη τις φαντασιώσεις του να ξεφύγει την εκτέλεση υποβάλλοντας μια επιτυχημένη δικαστική προσφυγή˙ ακόμη αρνείται να
==Βιβλιογραφία==
* Καμέλ Νταούντ: ''Μερσώ, ο άλλος ξένος'', μετάφρ. Γιάννης Στρίγκος, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2016, ISBN 978-960-16-2034-3
== Παραπομπές-σημειώσεις ==
Γραμμή 20 ⟶ 23 :
* [http://www.sparknotes.com/lit/stranger/themes.html sparknotes.com]
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* [http://www.kathimerini.gr/873211/article/politismos/vivlio/o-3enos-toy-kamy-ki-akomh-enas «Ο ξένος του Καμύ κι ακόμη ένας»], ''[[Η Καθημερινή]]'', 3 Σεπτεμβρίου 2016
{{Authority control}}▼
▲{{Authority control}}
{{λογοτεχνία-επέκταση}}
{{DEFAULTSORT:Ξενος, Ο}}
[[Κατηγορία:Μυθιστορήματα του Αλμπέρ Καμύ]]
| |||