Ζαννίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γιος του Θεόφιλου Παπαδόπουλου και της Σοφίας, γεννήθηκε στις [[21 Αυγούστου]] [[1923]] στο [[Γαλατάς|Γαλατά]] της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]]. Στα χρόνια του ξεριζωμού που ακολούθησαν ήλθε με τους γονείς του στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη [[Δραπετσώνα]] στον [[Πειραιά]]. Απο το [[1937]] που πέθανε ο πατέρας του ο μικρός αλλά εύσωμος Γιάννης προσπαθεί να βρεί δουλειά και να φροντίσει τη μητέρα του. Τη περίοδο εκείνη προσλήφθηκε ... ως χορευτής στα μπαλέτα Ραμασόφ που έδιναν παραστάσεις σε διάφορα κέντρα "καφε-σαντάν" της εποχής. Σε μία από εκείνες τις παραστάσεις στη "μάντρα του [[Αττίκ]]", στις αρχές της [[δεκαετία 1940|δεκαετίας του '40]] όταν ο ίδιος ο [[Αττίκ]] τον ρώτησε πως τον λένε, απάντησε ''Γιάννης'', η διευθύντρια όμως του μπαλέτου [[Σοφία Ραμαζώφ]] τον αποκαλούσε ''Νίνο'' και τότε ο Αττίκ είπε ''"Τι Γιάννης και αηδίες. Γιάννης δηλαδή Ζαν, Ζαν και Νίνο ίσον Ζαννίνο. Έτσι θα σε παρουσιάσω"''. Από τότε έμεινε το καλλιτεχνικό αυτό ψευδώνυμο τόσο για τον ίδιο όσο και για τη μετέπειτα γυναίκα του και τη κόρη του.

Η καλλιτεχνική καριέρα του Ζαννίνο υπήρξε λαμπρή τόσο στον [[ελληνικός Κινηματογράφος|ελληνικό κινηματογράφο]], ακόμη και στον αμερικάνικο, έχοντας συμμετοχή στην ταινία ''[[Το Εξπρέςεξπρές του Μεσονυκτίουμεσονυκτίου]]'', όσο και στο [[θέατρο]], ακόμη και στη [[τηλεόραση]]. Ο Ζαννίνο ήταν αυτός που έβγαλε στο θέατρο τον [[Χάρρυ Κλυνν]] (κατά κόσμον Βασίλη Τριανταφυλλίδη).