Λούκα Πατσιόλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Παραπομπές: clean up, αντικατέστησε: {{Reflist| → {{παραπομπές| με τη χρήση AWB
Bblodfon (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 14:
* ''Tractatus mathematicus ad discipulos perusinos'' (χειρόγραφο στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού: Lat. 3129), ένα σύγγραμμα σχεδόν 600 σελίδων αφιερωμένο στους φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια, όπου δίδασκε από το 1477 ως το 1480. Το χειρόγραφο γράφηκε μεταξύ του Δκεμβρίου 1477 και της 29ης Απριλίου 1478. Περιέχει 16 μικρά κεφάλαια για την εμπορική αριθμητική, με στοιχεία [[άλγεβρα]]ς, υπολογισμούς του κέρδους, αναμίξεως μετάλλων, κ.ά.. Από το κεφάλαιο για την άλγεβρα λείπει ένα κομμάτι 25 σελίδων. Μία σύγχρονη μεταγραφή έχει εκδοθεί από τους Calzoni & Cavazzoni το 1996, καθώς και μία μερική μετάφραση του κεφαλαίου για τα προβλήματα μερισμού (Heeffer, 2010).
* ''Summa de arithmetica, geometria, Proportioni et proportionalita'' ([[Βενετία]] 1494), σύγγραμμα για χρήση στα σχολεία της Βόρειας Ιταλίας. Αποτελούσε μία σύνθεση των μαθηματικών γνώσεων της εποχής και περιελάμβανε το πρώτο τυπωμένο έργο άλγεβρας που ήταν γραμμένο σε γλώσσα άλλη πλην της λατινικής. Είναι επίσης αξιοσημείωτο για την πρώτη δημοσιευμένη περιγραφή της μεθόδου τηρήσεως λογιστικών βιβλίων που χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί έμποροι κατά την ιταλική Αναγέννηση, το σύστημα διπλής εγγραφής (πιστωτικής-χρεωστικής). Το σύστημα αυτό περιείχε το μεγαλύτερο μέρος του λογιστικού κύκλου όπως είναι γνωστός σήμερα. Ο Πατσιόλι προειδοποιούσε ότι κανείς δεν πρέπει να πηγαίνει για ύπνο τη νύχτα μέχρι η πιστωτική στήλη να εξισωθεί με τη χρεωστική ([[ισολογισμός]]). Για όλα τα παραπάνω, θεωρείται ευρύτατα ως «ο πατέρας της [[λογιστική]]ς». Επίσης, η πραγματεία αγγίζει ένα ευρύ φάσμα συναφών θεμάτων, από τη λογιστική ηθική μέχρι την εκτίμηση κόστους. Εισάγει τον [[Κανόνα του 72]], χρησιμοποιώντας μία προσέγγιση για το 100 επί τον φυσικό λογάριθμο του 2 περισσότερο από έναν αιώνα πριν τους [[Τζων Νάπιερ|Νάπιερ]] και Μπριγκς<ref name="paccioliLog">[http://www-history.mcs.st-andrews.ac.uk/Extras/Pacioli_logarithm.html St-and.ac.uk] A Napierian logarithm before Napier, John J O'Connor and Edmund F Robertson</ref>.
* ''De viribus quantitatis'' (χειρόγραφο, Università degli Studi di Bologna, 1496–1508), πραγματεία περί μαθηματικών και μαγείας. Γραμμένο μεταξύ 1496 και 1508, περιέχει την πρώτη αναφορά σε κόλπα του χαρτοπαιγνίου, καθώς και οδηγίες για [[Ζογκλερικά|ζογκλέρ]]. Επίσης, περιέχει την παλαιότερη αναφορά στην [[αριστεροχειρία]] του ντα Βίντσι. Το έργο διαιρείται σε τρία μέρη: μαθηματικά προβλήματα, [[Γρίφος|γρίφους]] και κόλπα, και μία συλλογή παροιμιών και στίχων. `Εχει χαρακτηρισθεί ως το «θεμέλιο των νεότερων ταχυδακτυλουργικών κόλπων και αριθμητικών γρίφων», αλλά δεν τυπώθηκε ποτέ και παρέμεινε στα αρχεία του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, διαβασμένο μόνο από λίγους ειδικούς από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα. «Ανακαλύφθηκε» εκ νέου από τον μαθηματικό [[Ντέιβιντ Σινγκμάστερ]], όταν διάβασε μία αναφορά προς αυτό σε χειρόγραφο του 19ου αιώνα. Μία μετάφραση στην αγγλική δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2007.<ref>{{Cite news|title=And that's renaissance magic ...|last=McDonald|first=Lucy|date=10 Απριλίου 2007|newspaper=[[The Guardian]]|url=http://www.guardian.co.uk/italy/story/0,,2053433,00.html|accessdate=30 Ιανουαρίου 2015}}</ref>
* ''Geometria'' (1509), μετάφραση στη [[Λατινική γλώσσα|λατινική]] των ''[[Στοιχεία|Στοιχείων]]'' του [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]].
* ''[[De divina proportione]]'' (γραμμένο στο Μιλάνο το 1496–1498, τυπώθηκε στη Βενετία το 1509). Υπάρχουν δύο εκδοχές του αρχικού χειρογράφου, μία στην Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη του Μιλάνου και μία στη Δημόσια και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Γενεύης. Το θέμα του έργου είναι η [[Αναλογία (μαθηματικά)|αναλογία]] στα μαθηματικά και στην τέχνη, ιδίως η θεωρία της [[Χρυσή τομή|χρυσής τομής]] και η εφαρμογή της στην [[αρχιτεκτονική]]. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σχεδίασε τα σχέδια των κανονικών στερεών στο βιβλίο, την εποχή που συγκατοικούσε με τον Πατσιόλι και διδασκόταν μαθηματικά από αυτόν. Τα σχέδια του ντα Βίντσι είναι πιθανώς τα πρώτα που επέτρεπαν την εύκολη διάκριση μεταξύ της εμπρόσθιας και της οπίσθιας όψης των στερεών σχημάτων. Το ''De divina proportione'' πραγματεύεται επίσης τη χρήση της [[Προοπτική (σχέδιο)|προοπτικής]] από ζωγράφους όπως οι [[Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα]], [[Μελότσο ντα Φορλί]] και [[Μάρκο Παλμετσάνο]].