Άννα Πάβλοβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όταν η μπαλαρίνα ''Mathilde Kschessinska'' ήταν έγκυος το 1901, προπονούσε την Πάβλοβα στο ρόλο της Νίκια στο έργο ''La Bayadère''. Η ''Kschessinska'', που δεν ήθελε να την επισκιάζουν, ήταν σίγουρη πως η Πάβλοβα θα αποτύγχανε στο ρόλο, μιας και θεωρούσε πως ήταν από τεχνικής άποψης κατώτερη, λόγω των μικρών της αστραγάλων και των ευκίνητων ποδιών της. Αντιθέτως όμως το κοινό μαγεύτηκε από την Πάβλοβα και την αδύναμη, αιθέρια εμφάνισή της, χαρακτηριστικά τα οποία ταίριαζαν άψογα με το ρόλο, ειδικά στη σκηνή με ''Το Βασίλειο των Σκιών''.

 

Τα πόδια της ήταν εξαιρετικά άκαμπτα, έτσι ενίσχυε τα ''pointe'' της, προσθέτοντας ένα κομμάτι από σκληρό ξύλο στις σόλες για την υποστήριξη και την κάμψη του σχήματος του παπουτσιού. Εκείνη την εποχή πολλοί το θεώρησαν «εξαπάτηση», μια μπαλαρίνα της εποχής διδασκόταν πως αυτή και όχι τα παπούτσια της θα έπρεπε να κρατούν το βάρος της σε στάση ''en pointe''. Στην περίπτωση της Πάβλοβα αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο καθώς το σχήμα των ποδιών της έπρεπε για ισορροπούν το βάρος της στα μικρά δάχτυλα των ποδιών της. Με την πάροδο του χρόνου, η λύση της σε αυτό το πρόβλημα έγινε ο πρόδρομος του σύγχρονου πουέντ παπουτσιού, καθώς η χρήση του πουέντ έγινε λιγότερο επώδυνη και πιο εύκολη για τα καμπυλωτά πόδια. Σύμφωνα με τη βιογραφία της [[Μαργκότ Φοντέιν]], στην Πάβλοβα δεν άρεσε ο τρόπος που φαινόταν η εφεύρεσή της στις φωτογραφίες, έτσι τα αφαιρούσε ή τροποποιούσε τις φωτογραφίες, έτσι ώστε να φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε κανονικά πουέντ.<ref>[[Margot Fonteyn|Fonteyn, Margot]], ''Pavlova, Portrait of a Dancer''. Viking, 1984.</ref>