Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βασιλιάς της Αραγωνίας: βελτίωση παραπομπών |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 22:
|τόπος_ταφής = [[Monasterio de San Pedro el Viejo (Ουέσκα)|San Pedro el Viejo]], [[Ουέσκα]]
}}
Ο '''
== Η ζωή πριν από το θρόνο ==
Ο πατέρας του τον είχε τοποθετήσει ως παιδί στο μοναστήρι των [[Τάγμα των Βενεδικτίνων|Βενεδικτινών]] του Saint Pons de Thomières στο Viscounty της Béziers. Όντας σεβαστός μοναχός εξελέγη εκεί ηγούμενος του καστιλιάνικου βασιλικού μοναστηριού του Santos Fecundo y Primitivo στο Sahagún, και αργότερα έγινε ηγούμενος της μονής του San Pedro el Viejo στην [[Ουέσκα]]. Θέλοντας να περιορίσει την εξουσία του Ραμίρο εντός του Βασιλείου της Παμπλόνα-Αραγωνίας, ο αδελφός του [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσος ο μαχητής]] είχε μπλοκάρει τις εκλογές που θα του έδιναν την ευκαιρία να αναδειχθεί επίσκοπος της πόλης [[Μπούργος]] και επίσκοπος της [[Παμπλόνα]]. Το 1134 είχε ήδη εκλεγεί επίσκοπος του [[Μονθόν|Μπαρμπάστρο-Ρόδα]] όταν με τον θάνατο του άτεκνου αδελφού του έγινε αυτομάτως ένας από τους υποψηφίους για τη διαδοχή του στέμματος. Άλλοι προτεινόμενοι διάδοχοι περιλάμβαναν τον [[Αλφόνσος Ζ΄ της Λεόν|Αλφόνσο Ζ΄ της Λεόν]], βασιλιά της [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλης]], ο οποίος ως ξένος βασιλιάς βρήκε μικρή υποστήριξη, και την επιλογή της Ναβαρρικής αριστοκρατίας, τον [[Πέτρος de Atarés|Πέτρο de Atarés]], εγγονό του [[Σάντσο Ραμίρεθ της Ριβαγόρθα|Σάντσο Ραμίρεθ]], [[Κομητεία της Ριβαγόρθα|Κόμη της
== Βασιλιάς της Αραγωνίας ==
Γραμμή 32:
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ της ανάληψης του θρόνου του και του αρραβώνα της κόρης του, ο Ραμίρο Β΄ είχε ήδη να καταστείλει την εξέγερση των ευγενών, και έχοντας το "γνώθι σαυτόν" πως δεν ήταν ένας πολεμοχαρής βασιλιάς, πέρασε την βασιλική εξουσία στον γαμπρό του Ραϋμόνδο Βερεγγάριο στις 13 Νοεμβρίου 1137. Ο Ραϋμόνδος έγινε "Πρίγκιπας του λαού της Αραγωνίας" (''Princeps Aragonensis'') και ουσιαστικός αρχηγός του στρατού του βασιλείου. Ο Ραμίρο ποτέ δεν παραιτήθηκε επισήμως από τα βασιλικά του δικαιώματα, εξακολουθώντας να χρησιμοποιεί τον βασιλικό τίτλο,<ref>"''Continuó Ramiro utilizando el título de rey, e incluso así le mencionan las crónicas escritas el otros reinos [...]''. Lapeña Paúl (2008), σελ. 200; "''Ramiro II siguió ostentando el título de rey hasta su muerte''". Javier Leralta. (2008), [http://books.google.es/books?id=rLz_R0ALwdsC&pg=PA78#v=onepage&q=&f=false ''Apodos reales: historia y leyenda de los motes regios'']. Μαδρίτη: Sílex, σελ. 78. (Serie Historia) ISBN 978-84-7737-211-0.</ref> και να παρακολουθεί στενά τις επιχειρήσεις του βασιλείου. Αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και επέστρεψε στο Αβαείο του San Pedro στην [[Ουέσκα]]. Αργότερα έγινε γνωστός για τον διάσημο και γεμάτο πάθος θρύλο της [[Καμπάνα της Ουέσκας|καμπάνας της Ουέσκας]]. Πέθανε στην Ουέσκα<ref>και είναι θαμμένος εκεί</ref> στις 16 Αυγούστου του 1157, περνώντας στη συνέχεια το στέμμα επίσημα στην κόρη του Πετρονίλα.<ref>"''ego Petronilla, Dei gratia aragonensis regina et barchinonensis comitissa''". 18 Ιουνίου 1164. Βαρκελώνη, στο [http://www.jaumeprimer.uji.es/cgi-bin/noticia.php?referencia=31082006 Arxiu Virtual Universitat Jaume I]. Documents d'època medieval relatius a la Corona d'Aragó. Cancelleria reial. ''Liber Feudorum Maior'', ff. 10c-11a [Miguel Rosell, 1945, nº 17]. Transcripció efectuada en agost de 2006 a partir d'aquesta edició. </ref>
==
<div class="reflist" style="list-style-type: decimal;">
<references /></div>
| |||