Βικιπαίδεια

Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
6.268 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
6.268 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24:
Η αιτία του πολέμου βρισκόταν στην δυσαρέσκεια μεταξύ πολλών ευγενών και νεαρών [[Σαμουράι]] σχετικά με την αντιμετώπιση των ξένων δυνάμεων από τον [[σόγκουν]], μετά το [[Άνοιγμα της Ιαπωνίας]] της περασμένης δεκαετίας<ref>{{Cite book|title=A Guide to the Japanese Civil War: The Boshin War Of 1868|last=Charlotte|first=Adele|publisher=BiblioBazaar|year=2012|isbn=1278913300|location=Αγγλία|page=13}}</ref>. Η όλο και αυξανόμενη δυτική επιρροή στην οικονομία της Ιαπωνίας οδηγούσε σε παρακμή παρόμοια με αυτήν των άλλων ασιατικών λαών αυτής της περιόδου<ref>{{Cite web|url=http://www.kcpwindowonjapan.com/2014/12/looking-back-on-the-boshin-war/|title=Looking Back on the Boshin War|website=www.kcpwindowonjapan.com|accessdate=2016-08-27}}</ref>. Μια συμμαχία από δυτικούς Σαμουράι, πιο συγκεκριμένα οι φατρίες των [[Τσοσού]], [[Σατσούμα]] και [[Τόσα]], και αυλικών αξιωματούχων, κατάφερε και απέκτησε τον έλεγχο της αυτοκρατορικής αυλής και να επηρεάσει τον αυτοκράτορα [[Μεϊτζί]]. Ο κυβερνών μέχρι τότε [[σόγκουν]], [[Τοκουγκάβα Γιοσινόμπου]], αντιλαμβανόμενος το επισφαλές της θέσης του, παραιτήθηκε υπέρ της αυτοκρατορικής εξουσίας<ref>{{Cite book|title=Japan at War: An Encyclopedia|last=Louis G.|first=Perez|publisher=ABC-CLIO|year=8 Ιανουαρίου 2013|isbn=978-1598847413|location=Αγγλία|page=438}}</ref>. Με αυτή του την κίνηση, ο Τοκουγκάβα ήλπιζε ότι ο οίκος του θα διασωθεί και ότι θα συμμετείχε σε μελλοντικές κυβερνήσεις.
 
Ωστόσο, στρατιωτικές κινήσεις των αυτοκράτορικών δυνάμεων, ανταρτικές βιαιότητες στην πόλη [[Έντο]] και αυτοκρατορικό διάταγμα υπαγορευμένο από τους [[Σατσούμα]] και [[Τσοσού]] που καθαιρούσε τον οίκο των Τοκουγκάβα, οδήγησε τον Γιοσινόμπου στην οργάνωση μιας στρατιωτικής εκστρατείας προκειμένου να συλλάβει την αυτοκρατορική αυλή στο [[Κυότο]]. Οι τύχες του πολέμου γύρισαν γρήγορα υπέρ της μικρότερης αλλά σχετικά εκσυγχρονισμένης αυτοκρατορικής παράταξης <ref>Drea, Edward. ''Japan’s Imperial Army : Its Rise and Fall, 1853-1945''. Kansas: University Press of Kansas, 2009.</ref> και ύστερα από μια σειρά μαχών που κορυφώθηκαν με την παράδοση τηςτου Έντο, ο ίδιος ο Γιοσινόμπου παραδόθηκε. Οι πιστοί στους Τοκουγκάβα υποχώρησαν αρχικά στην Βόρεια [[Χονσού]] και ύστερα στην [[Χοκκάιντο]], όπου και ίδρυσαν την [[Δημοκρατία του Έζο]]. Η ήττα τους στην [[Μάχη του Χάκοντάτε]] εξάλειψε και το τελευταίο προπύργιο του Σόγκουν και η αυτοκρατορική κυριαρχία ήταν πλέον γεγονός σε όλη την Ιαπωνία. Έτσι τελείωσε και η στρατιωτική φάση της [[Μεταρρύθμιση Μεϊτζί|Μεταρρύθμισης Μεϊτζί]]<ref>{{Cite web|url=http://www.lehigh.edu/~rfw1/courses/1999/spring/ir163/Papers/pdf/shs3.pdf|title=The Meiji Restoration: Roots of Modern Japan|last=|first=|date=|website=Lehigh University|publisher=|accessdate=27 Αυγούστου 2016}}</ref>.
 
Περίπου 120.000 άνδρες κινητοποιήθηκαν και εξ αυτών περίπου 3.500 σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια των συγκρούσεων. Στο τέλος η νικήτρια αυτοκρατορική παράταξη εγκατέλειψε τον αρχικό σκοπό της να διώξει τους ξένους από την Ιαπωνία και αντ' αυτού υιοθέτησε πολιτική συνεχούς εκσυγχρονισμού αποβλέποντας στην επαναδιαπραγμάτευση των [[Άνισες Συμφωνίες|Άνισων Συμφωνιών]] που έγιναν με τις δυτικές δυνάμεις. Με την επιμονή του Σαιγκό Τκαμόρι, ενός επιφανούς ηγέτη των αυτοκρατορικών, οι πιστοί του Τογκουκάβα έτυχαν επιεικούς μεταχείρισης και σε πολλούς από τους αρχηγούς τους και σε σαμουράι δόθηκαν θέσεις ευθύνης στην νέα κυβέρνηση.
Γραμμή 76:
== Παράδοση του Έντο ==
[[Αρχείο:Battle of Ueno 4 July 1868.jpg|μικρογραφία|394x394px|Αποτύπωση της Μάχης του Ουένο.]]
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ο Γάλλος πρεσβευτής [[Λεόν Ροσέ]]Ρος δημιούργησεκατέστρωσε σχέδιο προκειμένου να σταματήσει η εισβολή αυτοκρατορικών στρατευμάτων του Αυτοκράτορα στην [[Ονταγουάρα]] που ήταν επίσης και, το τελευταίο στρατηγικό σημείο πριν την πολή-κλειδίτο [[Έντο]]. Ο Σόγκουν όμως αποφάσισε να μην αφήσει το σχέδιο να τεθεί σε εφαρμογή και ο ΡοσέΡος θυμωμένοςεξοργισμένος παραιτήθηκε από την θέση του ως Γάλλος πρεσβευτής<ref>{{Cite web|url=http://www.uky.edu/Centers/Asia/SECAAS/Seras/2008/03_Irwin_2008.pdf|title=Sheikhs and Samurai: Léon Roches and the French Imperial Project|last=Irwin|first=Dana|date=|website=University of Kentucky|publisher=|accessdate=5 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Τον Μάρτιο πολλές χώρες υπέγραψαν σύμφωνο που αναγνώριζε σε αυτές πλήρη ουδετερότητα και απαγορεύτηκε η συμμετοχή στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ιαπωνίας. Αυτή η συμφωνία επιτεύχθηκε χάρη στους διπλωματικούς ελιγμούς του Βρετανού Υπουργού [[Χάρρυ Πάρκς]]<ref>{{Cite web|url=http://www.theodora.com/encyclopedia/p/sir_harry_smith_parkes.html|title=Sir Harry Smith Parkes - Encyclopedia|website=www.theodora.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>. ,
χάρη στους διπλωματικούς ελιγμούς του Βρετανού αντιπροσώπου Χάρρυ Πάρκς, οι ξένες χώρες υπέγραψαν σύμφωνο αυστηρής ουδετερότητας.
<ref>{{Cite web|url=http://www.theodora.com/encyclopedia/p/sir_harry_smith_parkes.html|title=Sir Harry Smith Parkes - Encyclopedia|website=www.theodora.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>.
 
ΤαΟ ΑυτοκρατορικάΣαϊγκό στρατεύματαΤακαμόριοδήγησε ήταντις νικηφόρανικηφόρες και προχωρούσαν χωρίςαυτοκρατορικές ενόχλησηδυνάμεις στην Βόρειαβόρεια και Ανατολικήανατολική Ιαπωνία και νίκησαννίκησε στην [[Μάχη Κοσού-Κατσουνούμα]]<ref>''Bakumatsu Boshin Seinan Senso'' (幕末戊辰西南戦争) Gakken 2006</ref>. ΣεΈπειτα λίγοπερικύκλωσε καιρό περικύκλωσαν τηντο Έντο (Μάιος 1868) που παραδόθηκε σχετικάάνευ γρήγοραόρων<ref>{{Cite web|url=http://www.japanese-greatest.com/mentality-culture/meiji-restoration.html|title=Bloodless Surrender of Edo Castle in Meiji Restoration {{!}} The World's Greatest Japanese|last=Japanese|first=The World's Greatest|website=www.japanese-greatest.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>. ΠολλοίΜερικές επαναστάτεςομάδες συνέχισαν την αντίσταση ακόμη και μετά την πτώσηπαράδοση της πόλης, αλλά ηττήθηκαν στην [[Μάχη της Ουένο]] λίγοστις καιρό4 αργότεραΙουλίου 1868<ref>''Gekidosuru Aizu Boshin Hen''. Vol. 5 of ''Aizuwakamatsu Shi''. Tōkyō: Kokushō-kankōkai, 1981</ref>.
 
Εν τω μεταξύ, ο ηγέτης του στόλου του Σόγκουν Ενομότο Τακεάκι, αρνήθηκε να παραδώσει τονόλα στόλοτα πλοία του. στιςΠαρέδωσε δυνάμειςμόνο τέσσερα και ύστερα διέφυγε βόρεια με τον υπολειπόμενο στόλο του ΑυτοκράτοραΣόγκουν (οκτώ ατμόπλοια και κινήθηκεπληρώματα βόρεια2.000 ανδρών). ώστεΣκόπευε να οργανώσει μια αντεπίθεση κατά των Αυτοκρατορικώναυτοκρατορικών θέσεων. Είχεενισχυμένος μαζίαπό τουτους οκτώβόρειους ατμόπλοιαντάιμιο και περίπουβοηθούμενος 2.000από Γάλλους στρατιωτικούς άνδρεςσυμβούλους<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/biography/Enomoto-Takeaki|title=Enomoto Takeaki {{!}} Japanese naval officer and statesman|accessdate=2016-09-05}}</ref>.
 
== Η δημιουργίααντίσταση του Βόρειου Συνασπισμού ==
[[Αρχείο:BattleOfAizu.jpg|αριστερά|μικρογραφία|342x342εσ|Αναπαράσταση της Μάχης της Αϊζού.]]
Μετά την παράδοση του Γιοσινόμπου, η πλειονότητα της Ιαπωνίας αποδέχθηκε την κυβέρνηση του Αυτοκράτορα. Ωστόσο, πολλές φατρίες της Βόρειας Ιαπωνίας, με επίκεντρο αυτή της [[Αϊζού]] συνέχισαν την αντίσταση στις δυνάμεις του Αυτοκράτορα. Τον Μάιο πολλοί [[Ντάιμιο]] δημιούργησαν συμμαχία προκειμένου να έχουν συλλογική αντίσταση εναντίον του Αυτοκράτορα. Η συμμαχία αυτή, με όνομα [[Ουέτσου Ρεππάν]] (''奥羽越列藩同盟'') είχε ως κύρια μέλη τις φατρίες: [[Σεντάι (Φατρία)|Σεντάι]], [[Γιονεζάγουα]], Αϊζού, [[Σονάι]] και [[Ναγκαόκα]]<ref>{{Cite book|title=Modern Japanese Art and the Meiji State: The Politics of Beauty|last=Sato|first=Doshin|publisher=Getty Research Institute|year=2011|isbn=1606060597|location=Ιαπωνία|page=79}}</ref>. Ο στρατός τους στο σύνολο αριθμούσε 50.000 άνδρες<ref>Polak, Christian. (2001). ''Soie et lumières: L'âge d'or des échanges franco-japonais (des origines aux années 1950)''. Tokyo: Chambre de Commerce et d'Industrie Française du Japon, Hachette Fujin Gahōsha (アシェット婦人画報社).</ref>. Ένας πρίγκηπας του Αυτοκράτορα, ο [[Κιτασιρακάβα Γιοσιχίσα]], τον πρόδωσε προκειμένου να γίνει ο ηγέτης του στρατού του Συνασπισμού<ref>{{Cite web|url=http://wiki.samurai-archives.com/index.php?title=Kitashirakawa_Yoshihisa|title=Kitashirakawa Yoshihisa - SamuraiWiki|website=wiki.samurai-archives.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πόλεμος_Μπόσιν"