Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο συνασπισμός διαλύθηκε, και στις 12 Οκτωβρίου 1868 ο στόλος του Σόγκουν έφυγε από το [[Σεντάι]] και κατευθύνθηκε στο νησί ΈχοΈζο (που μετονομάστηκε αμέσως μετά σε [[Χοκκάιντο]]) έχοντας αποκτήσει δύο ακόμη πλοία και περίπου 1.000 ακόμη άνδρες από τους εναπομείναντες των μαχών και ατάκτους. Επίσης στον στόλο υπήρχαν αρκετοί Γάλλοι σύμβουλοι.

Μετά την ολοκληρωτική νίκη, η νέα κυβέρνηση προχώρησε στην ενοποίηση όλης της Ιαπωνίας υπό μια δυνατήενιαία, κυρίαρχηισχυρή και νόμιμη διοίκηση που ελέγχονταντης από το Αυτοκρατορικόαυτοκρατορικής Συμβούλιοαυλής. Η κατοικίαδιαμονή του Αυτοκράτορααυτοκράτορα μεταφέρθηκε από το [[Κυότο]] στηνστο [[Έντο]] στα τέλη του 1868, και η πόλη μετονομάστηκε σε [[Τόκιο]]<ref>{{Cite web|url=http://www.metro.tokyo.jp/ENGLISH/ABOUT/HISTORY/history01.htm|title=History of Tokyo - Tokyo Metropolitan Government|website=www.metro.tokyo.jp|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Η πολιτική και στρατιωτική δύναμη των φατριώνφεουδαρχών σταδιακά περιορίστηκε και στο τέλος εξαλείφθηκε. Οι φατρίες και η γη πουΤα έλεγχαντιμάρια μετατράπηκαν σταδιακά σε νομαρχίες που τις διοικούσε νομάρχης ορισμένος από τον Αυτοκράτορα. Το σύστημα με τις νομαρχίες ισχύει μέχρι και σήμερα<ref>{{Cite web|url=http://www.japan-guide.com/list/e1002.html|title=Japanese Prefectures|website=www.japan-guide.com|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Μια μεγάλη αλλαγή ήταν η σταδιακήδραστική αποδυνάμωση και στο τέλος τηςτελικά η εξαφάνιση της κοινωνικής τάξης των [[σαμουράι]]. Οι περισσότεροιΠολλοί σαμουράι κατέληξανκατέλαβαν κρατικοίδιοικητικές λειτουργοίκαι αλλάεπιχειρηματικές μιαθέσεις σημαντικήαλλά πλειοψηφία απόκαι αυτούςπολλοί κατέληξαν στην [[φτώχεια]]<ref>SONODA, Hidehiro. ''The Decline of the Japanese Warrior Class, 1840-1880'', Japan Review, no. 1 (1990)</ref>. Οι νότιες φατρίες που έπαιξανείχαν σημαντικότατοαποφασιστικό ρόλο κατάστη την διάρκεια της σύγκρουσηςνίκη (Σατσούμα, Τσοσού και Τόσα) κατείχανκατέλαβαν τις σημαντικότατεςσημαντικότερες και ανώτατες θέσεις όσο αναφορά τηνστην διοίκηση της χώρας., Ο τρόποςκατάσταση που διοικούσαν πολλές φορές αποκαλείται καιονομάστηκε [[Ολιγαρχία του Μέϊτζι|Ολιγαρχία του Μεϊτζί]]. Ορίστηκεκαι επίσηςοι τιμητικόςευνοημένοι τίτλοςαπό για αυτούς που διοικούσαν την χώρα στο πλευρό του Αυτοκράτορα με το όνομα ''γκενρό''αυτήν "Γκενρό".(''元老'')<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/topic/genro|title=genro {{!}} Japanese oligarchy|accessdate=2016-09-06}}</ref>. Το 1869 χτίστηκε ο [[Ναός της Γιασουκούνι]] προς τιμήν όλων αυτών που πέθαναν κατά την διάρκεια του Εμφυλίου<ref>{{Cite web|url=http://www.yasukuni.or.jp/english/about/index.html|title=About Yasukuni Shrine│Yasukuni Shrine|website=www.yasukuni.or.jp|accessdate=2016-09-06}}</ref>.

[[Αρχείο:Battle of Shiroyama.JPG|αριστερά|μικρογραφία|349x349εσ|Αναπαράσταση της Μάχης της Σιρογιάμα. Απαθανατίζονται οι Σαμουράι (δεξίαδεξιά) που πραγματοποιούν επίθεση αυτοκτονίας στους στρατιώτες του Αυτοκρατορικούαυτοκρατορικού Στρατούστρατού (αριστερά).]]

Μερικοί υποστηρικτέςαπό τους ηγέτες των υποστηρικτών του Σόγκουν διώχθηκανφυλακίστηκαν και σχεδόνμετά εκτελέστηκαν,βίας αλλάαπέφυγαν στοτην τέλοςεκτέλεση. τουςΗ δόθηκεεπιείκεια αμνηστία.αυτή Γιαεπιδείχθηκε τηνύστερα εφαρμογήαπό τηςπιέσεις αμνηστίαςτου προςΣαϊγκό τουςΤακαμόρι πρώην υποστηρικτέςκαι του ΣόγκουνΙβακούρα πίεσανΤομόνι πολλοίαλλά παράγοντες,και ιδίωςαπό οσυμβουλές του Βρετανού απεσταλμένου Παρκς, ο οποίος είπεπίεσε τον Τακαμόρι λέγοντας χαρακτηριστικά: "''Εάν δοθούνεπιβληθούν προσωπικές κυρώσεις γιαστον πρώηνΓιοσινόμπου αντίπαλουςκαι στονστους εμφύλιουποστηρικτές του, η εικόνα της νέας κυβέρνησης θα αμαυρωθεί αρκετά στα μάτια των ξένωνδυτικών δυνάμεων''"<ref>Είναι απόφθεγμαΑναφέρεται από τον Keene, σελ. 143</ref>. Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους εκτέλεσανεξέτισαν διετή ή τριετή ποινή στην φυλακή και μετά καλέστηκαν γιακλήθηκαν να δουλέψουνυπηρετήσουν στην νέα κυβέρνηση. Μάλιστα πολλοί από αυτούς ακολούθησαν λαμπρές καριέρες μετά τον πόλεμο. Ο Ενομότο Τακεάκι, για παράδειγμα, διετέλεσε απεσταλ΄μενος στην Ρωσία και στην Κίνα και υπουργός παιδείας.

Η αυτοκρατορική κυβέρνηση δεν ακολούθησε τον αρχικό της σκοπό να διώξει τους ξένους. Αντί αυτού ακολούθησε πολιτική συνεχούς εκσυγχρονισμού της χώρας με σκοπό την αναδιαπραγμάτευσηεπαναδιαπραγμάτευση των [[Άνισες Συμφωνίες|Άνισων Συμφωνιών]] με τις μεγάλεςξένες δυνάμεις. Σημαντικός παράγοντας έπαιξε το μόττο, που διατυπώθηκε λίγοαργότερα καιρόμε αργότερα,το σύνθημα "''Πλούσια χώρα, δυνατός στρατός''" (''富国強兵, φουκόκου κιοχέι'')<ref>{{Cite web|url=http://eh.net/eha/wp-content/uploads/2013/11/Tang.pdf|title=Fukoku kyohei: evaluating the impact of public investment in Meiji Japan, 1868-1912|last=Tang|first=John P.|date=Ιούλιος 2011|website=Εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας|publisher=|accessdate=6 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Η αλλαγή στάσης απέναντιέναντι στατων ξέναξένων συμφέροντασημειώθηκε έγινεήδη από τις πρώτες κιόλας μέρες του εμφύλιουεμφυλίου: στις 8 Απριλίου 1868 ανεγέρθηκαντοποθετήθηκαν νέες πινακίδες στο Κυότο (και αργότερα σε όλη την χώρα) που καταδίκαζαν την χρήση βίας εναντίον ξένων<ref name=":0" />. ΕπίσηςΚατά μεγάλοςτην ήτανδιάρκεια της εξέγερσης, ο σεβασμόςαυτοκράτορας πουΜειτζί έτρεφεδέχθηκε οαυτοπροσώπως ΑυτοκράτοραςΕυρωπαίους στοναπεσταλμένους [[Άλφρεντ,στο ΔούκαςΚυότο τουκαι Εδιμβούργου|Άλφρεντ,μετά Δούκαστην Οζάκα και στο Τόκιο. Άνευ προηγουμένου ήταν η υποδοχή που επεφύλαξε ο Μετζί στο Τόκιο στον δούκα του Εδιμβούργου]] πουΑλφρέδο, τον αποκαλούσεοποίο θεωρούσε "''ίδιοίσο στοως αίμα''προς την καταγωγή". <ref name=":0" />.

[[Αρχείο:MeijiJoukyou.jpg|μικρογραφία|301x301εσ|Ο Αυτοκράτορας Μεϊτζί πηγαίνει στο ΤόκυοΤόκιο.]]

Αν και στην αρχή της κυβέρνησης του [[Αυτοκράτορας Μεϊτζί|Μεϊτζί]] παρατηρήθηκε αναζωπύρωση των σχέσεων της Ιαπωνίας με τις [[Μεγάλεςξένες Δυνάμεις]]δυνάμεις, οι σχέσεις της Αυτοκρατορικής κυβέρνησης με την [[Γαλλία]] δεν ήταν στενέςστην αρχή ψυχρές, λόγω τουτης ότιβοήθειας οιπου δεπαρείχαν βοήθησανοι τουςΓάλλοι εχθρούςστον του ΑυτοκράτοραΣόγκουν. Σύντομα όμως οιπροσκλήθηκε Γάλλοιδεύτερη έστειλανγαλλική δεύτερηστρατιωτική αποστολή στην Ιαπωνία το 1874 και μια τρίτη το 1884. Οι σχέσεις Ιαπωνίας-Γαλλίας επαναφέρθηκαναποκαταστάθηκαν πλήρως όταν οι Γάλλοι βοήθησαν και σχεδίασαν τον πρώτο μεγάλο πολεμικό στόλο της Ιαπωνίας υπό τις οδηγίες του Γάλλου μηχανικού [[Λουί-Εμιλέ ΜπερτίνΜπερτέν]]<ref>{{Cite book|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k8510652/f1.item.zoom|title=Louis-Emile Bertin : son rôle dans la création de la marine japonaise|last=Togari|first=Capitaine de vaisseau|publisher=Sirey|year=1935|isbn=|location=Παρίσι|page=5-10}}</ref>. Γενικότερα, ο εκσυγχρονισμός της χώρας άρχισε από τα τελευταία κιόλας χρόνια του ΣόγκουνΣογκουνάτου και η πολιτική του συνεχούς εκσυγχρονισμού εφαρμόστηκε πλήρως από την νέα κυβέρνηση.

ΜετάΚατά την στέψη του, ο Μεϊτζί ορκίστηκεεξέδωσε τον [[Όρκος των Πέντε Άρθρων|Όρκο των Πέντε Άρθρων]] (''五箇条の御誓文, Γκοκατζό νο Γκοσεϊμόν'')<ref>{{Cite web|url=http://afe.easia.columbia.edu/ps/japan/charter_oath_1868.pdf|title=THE CHARTER OATH (OF THE MEIJI RESTORATION), 1868|last=|first=|date=|website=Πανεπιστήμιο Columbia|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>, ενθαρρύνονταςπροτρέποντας τιςτην συνελεύσεις γιαδημιουργία εύρεσηγνωμοδοτικών λύσεωνσυνελεύσεων, υποσχόμενος περισσότερες ευκαιρίες για τον απλό κόσμο, καταργώντας τα "κακά έθιμα του παρελθόντος" και αναζητώντας γνώση από όλεςόλον τιςτον πλευρές της χώραςκόσμο για να καταστεί"ενδυναμωθούν ητα αυτοκρατορικήθεμέλια δύναμητης πιοαυτοκρατορικής ισχυρή και με καλύτερες βάσειςδιακυβέρνησης. Άλλες εξέχουσες μεταρρυθμίσεις του Μεϊτζί περιλάμβαναν την [[Κατάργηση του συστήματος των χαν]] το 1871<ref>Mark Ravina, ''Land and Lordship in Early Modern Japan'', Stanford University Press (1999), σελ. 204-206</ref>, όπουμε την οποία οι φεουδάρχες νταϊμυό της κάθε περιοχής αντικαταστάθηκαν από νομάρχες διορισμένους από τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα, καικαταργούμενης οιέτσι περιοχέςτης άλλαξανκληρονομικής μορφήδιοίκησης. καιΘεσπίστηκε μετατράπηκανεπίσης σεη νομαρχίες.υποχρεωτική Σημαντικές ήτανεκπαίδευση και οικαταργήθηκε μεταρρυθμίσειςη όσοκομφουκιανή αναφοράδιάκριση τηντων παιδεία του λαού, όπου κατέστη υποχρεωτική η βασική εκπαίδευσητάξεων<ref>{{Cite web|url=https://www.nier.go.jp/English/educationjapan/pdf/201103EJPP.pdf|title=Education in Japan: Past and Present|last=|first=|date=|website=Εθνικό Ίδρυμα για την Έρευνα Εκπαιδευτικής Πολιτικής Ιαπωνίας|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Επίσης καταργήθηκαν οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις του Κομφουκισμού. Όλες αυτές οι αλλαγές επικυρώθηκαν και επίσημα το 1869 με το [[Σύνταγμα Μεϊτζί]] (''大日本帝國憲法, Ντάι Νιππόν Τεϊκόκκου Κενπό, κυριολεκτικά: '''Το Σύνταγμα της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας''''')<ref>{{Cite web|url=http://www.ndl.go.jp/constitution/e/etc/c02.html|title=The Constitution of the Empire of Japan|last=|first=|date=|website=Εθνική Βιβλιοθήκη Αυτοκρατορικών Διαταγμάτων Ιαπωνίας|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Παρόλο
Αλλά, παρά την υποστήριξη που οιείχαν Σαμουράιπροσφέρει υποστήριξανστην τηναυτοκρατορική Αυτοκρατορικήαυλή οι Αυλήσαμαουράι, πολλές από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις του Μεϊτζί θεωρήθηκαν ως πλήγμα στα συμφέροντα τους: η δημιουργία ενός επαγγελματικού κρατικούτακτικού στρατού με επιστράτευσηαποτελούμενου από όλεςκοινής τιςκαταγωγής κοινωνικές τάξειςστρατευμένους, κάθως και η κατάργησηαπώλεια του κληρονομικού κύρους και πλεονεκτημάτωντων απολαβών που είχαν εως τότε, οι Σαμουράι έκανεδυσαρέστησε πολλούς να δημιουργήσουν εχθρικές τάσεις προς το κράτος<ref name=":1" />. Αυτό εκδηλώθηκε ιδιαίτερα στην νότια Ιαπωνία, όπου το 1874 έγινε η [[Εξέγερση των Σάγκα]]<ref>Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Saga no ran" στην ''[https://books.google.com/books?id=p2QnPijAEmEC&pg=PA804 Japan Encyclopedia]'', σελ. 804</ref> και το 1876 η [[Εξέγερση των Τσοσού]]. ΈναςΠρώην πρώην Σαμουράισαμουράι στην [[Σατσούμα]], υπό τον Σαϊγκό Τακαμόρι που εγκατέλειψε τοτην κράτοςκυβέρνηση για διαφορέςδιαφωνώντας ως προς τουςτην εξωτερική ξένουςπολιτική, οργάνωσεάρχισαν την [[Εξέγερση τωντης Σατσούμα]] το 1877<ref>Augustus Henry Mounsey (1879). ''The Satsuma Rebellion, an Episode of Modern Japanese History''</ref>. Σκοπός της εξέγερσης ήταν η διατήρηση τωντης δικαιωμάτωντάξης των Σαμουράισαμουράι και τομια μόττοπιο τουςχρηστή ήτανδιακυβέρνηση, και σύνθημά της "νέα κυβέρνηση, ακμαιότατοάκρα ηθικόηθική" (''新政厚徳, σινσέι κότοκου''). Η εξέγερση έληξε με την ηρωική αλλά ολοσχερή ήττα των Σατσούμα στην [[Μάχη της Σιρογιάμα]]<ref>Perkins, Dorothy, Japan Goes to War: A Chronology of Japanese Military Expansion, Diane Publishing

[[Αρχείο:UenoSenso.jpg|μικρογραφία|437x437εσ|Σκηνή μάχης. Διακρίνονται οι Σαμουράισαμουράι να τρέχουνορμούν με πανοπλία και σπαθιά ενώ οι εκμοντερνοποιημένοιεκσυγχρονισμένοι ακόλουθοι του Αυτοκράτορα τους πυροβολούν με όπλα. Επίσης στους Σαμουράι αναπαριστάταιΠροβάλλεται η γενναιότητα, ενώτων στουςσαμουράι Αυτοκρατορικούς στρατιώτεςκαι η δειλία των αυτοκρατορικών, επειδήπου κρύβονται πίσω από οχυρώσεις και πυροβολούν και δεν μάχονται τίμια όπως παλιά.]]

Η άποψη που έχουν οι σύγχρονοι ιστορικοί για τον πόλεμο Μπόσιν είναι τηςότι πρόκειται μορφήςγια τηςμιαν "Αναίματηςαναίματη επανάστασηςεπανάσταση" που εκσυγχρόνισε ξαφνικά την Ιαπωνία. Τα γεγονότα καθαρώς δείχνουν ότι ήταν μια πολύαρκετά αιματηρήβίαιη σύγκρουση: περισσότεροι από 120.000 άνδρες στρατολογήθηκανκινητοποιήθηκαν και περίπου 3.500 επισήμως πέθανανσκοτώθηκαν. Ακόμη περισσότεροι σκοτώθηκαν ανεπίσημα κατά την διάρκεια τρομοκρατικών επιθέσεων. Οι καλλιτέχνες αργότερωντων ετώνμετέπειτα χρόνων απεικόνισαν τον Πόλεμο Μπόσιν με πολύ ρομαντικό τρόπο, παριστάνοντας τα στρατεύματα του Σόγκουν ως πολύ παλαιά και παραδοσιακά, με πολύ παλιό εξοπλισμό και τα Αυτοκρατορικά στρατεύματα ως πλήρως εκσυγχρονισμένα και εκδυτικοποιημένα. Είναι γνωστό ότι και οι δύο παρατάξεις πολεμούσαν με σχετικώς παραδοσιακές τεχνικές στην μάχη αλλά ο εξοπλισμός τουςκαι των δύο ήταν αρκετά σύγχρονος. Τα όπλα τους ήτανπεριλάμβαναν [[μουσκέτα]],θωρηκτά είχαν επίσηςκαι πολυβόλα γκάτλινγκ και πολεμικά πλοία εξαιρετικά τεθωρακισμένα. Κάποιεςείχαν τακτικές διαδόθηκανμάχης στην Ιαπωνίαδιδαγμένες από Γάλλουςδυτικούς στρατιωτικούς συμβούλους.

Από δυτικής απόψεως, μια ταινία που βασίζεται στην περίοδο του πολέμου Μπόσιν είναι [[Ο Τελευταίος Σαμουράι]], μια ταινία πουστην πρωταγωνιστείοποία πρωταγωνιστούσε ο [[Τομ Κρουζ]]<ref>{{Cite web|url=https://www.rottentomatoes.com/m/last_samurai/|title=The Last Samurai (2003)|last=|first=|date=|website=Rotten Tomatoes|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Η ταινία συνδιάζεισυνδυάζει πολλά γεγονότα της περιόδου, όπως τον πόλεμο και τις αργότερεςμετέπειτα εξεγέρσεις που έγιναν από συντηρητικούς Σαμουράι. Οι ξένοι παρουσιάζονται ως υποκίνητες πολλών συμφορών και επίσης οι Σαμουράι ρομαντικοποιούνται, διότι παριστάνονται να πεθαίνουν μέχρι τέλος για τον σκοπό τους με αυτοκτονικές τακτικές<ref>{{Cite web|url=http://www.imdb.com/title/tt0325710/plotsummary|title=The Last Samurai (2003) - Plot Summary|last=|first=|date=|website=IMDb|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>.

Ένα πακέτο επέκτασης που βγήκε για το [[Total War: Shogun 2]] με τίτλο [[Total War: Shogun 2 - The Fall of the Samurai]] πραγματεύεται εξ' ολοκλήρου τον πόλεμο Μπόσιν. Ο παίκτης μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε πολλές ιστορικές φατρίες και να κηρύξει πόλεμο σε άλλες προκειμένου να ελέγξει την Ιαπωνία. Ο παίκτης πρέπει να παραταχθείταχθεί είτε με το μέρος του Αυτοκράτορα ή του Σόγκουν ή στο τέλος να δημιουργήσει δική του κυβέρνηση, μια επιλογή που θα έχει σκληρές διπλωματικές συνέπειςσυνέπειες<ref>{{Cite web|url=http://www.store.steampowered.com/app/201271|title=Total War: Shogun 2 - Fall of the Samurai|last=|first=|date=|website=Κατάστημα Steam|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Στο παιχνίδι αποτυπώνονται πολλές ιστορικάιστορικώς ακριβείςακριβή μονάδεςστοιχεία, όπως για παράδειγμα οι [[Λευκοί Τίγρεις]] και ο παίκτης έχει την δυνατότητα να αλληλεπιδράσει με ξένες δυνάμεις (Γαλλία, Βρετανία, Αμερική) προκειμένου να εκπαιδεύσει περαιτέρω τις μονάδες του<ref>{{Cite web|url=http://www.twcenter.net/wiki/Category:FOTS_Buildings|title=Category:FOTS Buildings - TWC Wiki|website=www.twcenter.net|accessdate=2016-09-08}}</ref>.

Στην εποχή του εμφύλιου πολέμου, σημαντικότατο δε ρόλο έπαιξαν και οι πράκτορες της κάθε πλευράς. Η αυτοκρατορική παράταξη αλλά και η παράταξη του Σόγκουν προσελάμβαναν πράκτορες και οργάνωναν μυστικές φρουρές και αστυνομίες προκειμένου να ζημιώσουν με οποιονδήποτε τρόπο τον εχθρό αλλά και να προστατευτούν οι ίδιοι.

Οι [[Σινσεγκούμι]] (''新選組, κυριολεκτικά: νέα ομάδα'') οργανώθηκαν και έδρασαν κατά την περίοδο 1864-1869<ref>{{Cite web|url=https://www.samuraitours.com/shinsengumi-peace-keepers-or-assassins/|title=Shinsengumi - Peace Keepers or Assassins? - Samurai Tours|website=www.samuraitours.com|accessdate=2016-09-08}}</ref>. Τους προσέλαβε ο Σόγκουν στις αρχές του πολέμου προκειμένου να προστατεύεται ο ίδιος αλλά και να δολοφονεί με άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο τους πολιτικούς του αντιπάλους. Οι Σινσεγκούμι ποτέ δεν πολέμησαν σε μάχη. Αντίθετα, λειτουργούσαν ως μυστική αστυνομία εντός της χώρας<ref>''Kaiteishinban Shinsengumi (改訂新版新選組)'' Sekai Bunkasha </ref>. Μια ομάδα μορφής παρόμοιας με αυτής των Σινσεγκούμι υπήρχε πριν στην Ιαπωνία, οι λεγόμενοι [[Ροσιγκούμι]]. Αυτοί ήταν [[Ρόνιν]] (Σαμουράι δίχως αφέντη) που προσλαμβανόντουσαν από τοπικούς φεουδάρχες για να καταστείλλουνκαταστέλλουν εξεγέρσεις. Ο όρος Ρόσιν χρησιμοποιήθηκε αντί του ταπεινωτικού Ρόνιν<ref>{{Cite web|url=http://www.bakumatsu.ru/lib/Shinsengumi_In_Fact_and_Fiction.pdf|title=Shinsengumi: In Fact and Fiction|last=Wagner|first=Mike|date=|website=|publisher=|accessdate=8 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. ΠαρόλοΠαρά πουτο ότι η κοινή γνώμη θέλει τους Σινσεγκούμι ως γενναίους πράκτορες που μάχονται υπέρ του καλού της πατρίδας τους, πολλοί ιστορικοί αναφέρονταιαναφέρουν στουςότι οι Σινσεγκούμι ωςήταν : "αδίστακτοι δολοφόνοι που σκότωναν απόκατόπιν εντολήεντολής"<ref>Turnbull S. [http://books.google.com.au/books?id=zQjQAgAAQBAJ&printsec=frontcover&dq=shinsengumi&hl=en&sa=X&ei=OOUiU_D9CoqGlAW4gYGIAw&ved=0CDIQ6AEwAQ#v=onepage&q=shinsengumi&f=false "The Samurai swordsman – master of war."] Tuttle Publishing, 2013 </ref>. Οι Σινσεγκούμι στρατολογόντουσανστρατολογούνταν από σχολεία ξιφομαχίας στηνστο [[Έντο]]<ref>Hurst G. and Hurst I., ''"Armed martial arts of Japan: swordsmanship and archery."'', Yale University Press 1998</ref>.

Οι [[Ίσιν Σίσι]] (''志士, κυριολεκτικά: άνδρες υψηλότερου σκοπού'') ήταν πολιτικοί [[Ακτιβισμός|ακτιβιστές]] οι οποίοι υποστήριζαν τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα και το Σοννό Τζόι. Ήταν στην πλειονότητα τους Σαμουράισαμουράι οι οποίοι υποστήριζαν τον Αυτοκράτορα και είχανμε αντισογκουνιτικές τάσεις. Επίσης ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει Σαμουράισαμουράι του Σόγκουν που υποστήριζαν τον Αυτοκράτορα κρυφά<ref>Koschmann, Victor (1987). ''The Mito Ideology: Discourse, Reform, and Insurrection in Late Tokugawa Japan'', 1790-1864, Berkeley: University of California Press</ref>. Η συνομοταξία τωνΟι Σίσι υπήρχευπήρχαν και πριν την αρχή του εμφυλίου. Πίστευαν ότι η Ιαπωνία είναι ιερή χώρα και ότι μόνο ο Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας -τον οποίο έβλεπαν ως Θεό- έχει δικαίωμα να την εξουσιάζει. Άρχισαν να ξεσπούν βίαια όταν ο Σόγκουν υπέγραψε συνθήκη και ουσιαστικά έφερε τους ξένους στην Ιαπωνία. Τότε οι Σίσι εξαπέλυαν ανοικτά επιθέσεις εναντίον ξένων γιατί πίστευαν ότι κατά αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουν προβλήματα στον Σόγκουν<ref>{{Cite web|url=http://willamette.edu/~rloftus/meijirest.html|title=Meiji Restorsation|website=willamette.edu|accessdate=2016-09-08}}</ref>.