Βλαδίσλαος Β΄ Γιαγκέλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 95:
=== Μάχη του Γκρούνβαλντ ===
{{κύριο|Μάχη του Γκρούνβαλντ}}
Όταν ο πόλεμος συνέχισε τον Ιούνιο του 1410, ο Λαδισλάος προήλασε στα εδάφη του Τευτονικού τάγματος, επικεφαλής ενώς στρατού αποτελούμενο από 20.000 ευγενείς και 2.000 μέλη του ιππικού, μισθομέναμισθωμένα κυρίως από τη Βοημία. Αφότου διέσχισε τον [[Βιστούλας|Βιστούλα]] από την πλωτή γέφυρα στο Τσέρβινσκ και εκεί συναντήθηκε με τον στρατό του Βιτάουτας, ο οποίος αριθμούσε 11.000 μέλη του ελαφρού ιππικού, και περιλάμβανε Λιθουανούς, Ρουθηνιανούς και [[Τάταροι|Τατάρους]].<ref name="Stone 2001 16"/> Ο στρατός των Τευτόνων αποτελούνταν από 18.000 μέλη του ιππικού, κυρίως Γερμανούς, και 5.000 πεζικάριους. Τα ακριβή μεγέθη των δύο στρατών όμως παραμένουν άγνωστα. Τις 15 Ιουλίου, στη Μάχη του Γκρούνβαλντ (γνωστή και ως μάχη του Τάννενμπεργκ ή του Ζαλγκίρις) μία από τις μεγαλύτερες και αγριότερες μάχες του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]],<ref name="bojtár7"/> η νίκη των Πολωνών-Λιθουανών ήταν τόσο συντριπτική ώστε ο στρατός των Τευτόνων σχεδόν εξοντώθηκε και οι περισσότεροι διοικητές του τάγματος σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στους οποίους ο Μέγας Μαγίστρος και ο αρχιστράτηγος. Οι απώλειες των δύο πλευρών αναφέρεται ότι ανήλθαν σε χιλιάδες στρατιώτες.<ref name="Stone 2001 16"/>
 
Ο δρόμος για την πρωτεύουσα των Τευτόνων, το [[κάστρο του Μάλμπορκ|Μάριενμπουργκ]], ήταν ανοικτός, όμως για λόγους που οι πηγές δεν εξηγούν, ο Λαδισλάο δίστασε να αξιοποιήσει το προβάδισμά του.<ref name="turnbull8"/> Μετά από τρεις ημέρες, ο στρατός άρχισε την αργή πορεία του προς το Μάριενμπουργκ, όπου έφτασε στις 25 Ιουλίου. Ο νέος μαγίστρος, Χάινριχ φον Πλάουν, μέχρι τότε είχε οργανώσει την άμυνα του κάστρου.<ref name="Stone-17"/><ref name="turnbull9"/> Ακολούθησε πολιορκία του κάστρου, όμως το χαμηλό ηθικού του στρατού, ο οποίος δεν ήταν προετοιμασμένος για μακροχρόνια πολιορκία, οδήγησαν σε λύση της πολιορκίας στις 19 Σεπτεμβρίου. Οι άλλοι παράγοντες θεωρούνται οι μεγάλες απώλειες στις τάξεις των Λιθουανών και οι ισχυρές οχυρώσεις, ακόμη και η θέληση του Λαδισλάου να μη διατάραξη την ισορροπία ανάμεσα στη Πολωνία και τη Λιθουανία, προσαρτώντας τα περισσότερα από τα εδάφη του ηττημένου Τάγματος. Όμως η έλλειψη πηγών έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.<ref name="jasienica2"/><ref name="jasienica2"/>