Αντώνης Φωστερίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αντών Τσαούς''', όπως είναι γνωστότερος ο '''Αντώνης Φωστερίδης''' (1912-1979), ήταν [[Πόντιος]] [[αντικομμουνισμός|αντικομμουνιστής]] οπλαρχηγός των Εθνικιστικών Ανταρτικών Ομάδων και πολέμιος του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]], κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής της Ελλάδας]] στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταπολεμικά διετέλεσε βουλευτής Δράμας με τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]].

Η στάση των ανεξάρτητων ανταρτικών ομάδωνεθνικιστών απέναντι στον ΕΛΑΣ καθορίστηκε όταν στις [[16 Δεκεμβρίου]] [[1943]] ανεξάρτητες αντάρτικες δυνάμεις υπό τον [[Θεόδωρος Τσακιρίδης|Θεόδωρο Τσακιρίδη]] στο [[Παγγαίο]]<ref>Ο Θωμάς Τσακιρίδης είχε συμφωνήσει να προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ διατηρώντας όμως την ανεξαρτησία του (Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 98) </ref> δέχτηκαν επίθεση από τον ΕΛΑΣ και αναγκάστηκαν να καταφύγουν προς το [[Τσαλ Νταγ]]<ref>Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 108-109</ref>.

Μεταξύ της ένταξης όλων των ομάδων στον ΕΛΑΣ και της σύγκρουσης, ο Αντών Τσαούς επέλεξε τη δεύτερη, εκτιμώντας και ότι θα είχε την προτίμηση των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] και της [[Εξόριστη ελληνική κυβέρνηση|εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης]]. Αρχικά, εξόντωσε με παρελκυστική τακτική σε ενέδρα μικρή δύναμη του ΕΛΑΣ<ref>''Οι άλλοι Καπετάνιοι'', ό.π., σελ. 363, σημ. 25</ref> στη [[Λεκάνη Καβάλας]] την 1η Ιανουαρίου 1944, προτού αυτή να ενισχυθεί περισσότερο. Στη συνέχεια, στις [[5 Ιανουαρίου]], ισχυρές ανταρτικέςεθνικιστικές ομάδες κύκλωσαν το αρχηγείο του ΕΛΑΣ στο [[Μποζ Νταγ]], σκότωσαν περίπου 4 με 10 ΕΛΑΣίτες και απέσπασαν τον Βρετανό σύνδεσμο, Μίλλερ<ref>Παρμενίων Παπαθανασίου, ''Για τον ελληνικό Βορρά'', εκδόσεις Παπαζήσης, τόμος Β', σελ. 608-610 και Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 138-139</ref>.

Στα τέλη Μαΐου οι δυνάμεις μετακινήθηκαν προκειμένου να γίνεται κοινή ενίσχυση των Βούλγαρων παρτιζάνων αλλά βουλγαρικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ακύρωσαν την προσπάθεια αναγκάζοντας τις ανεξάρτητεςΕθνικιστικές Ανταρτικές Ομάδες να μεταφερθούν στα τέλη Ιουνίου στο [[Καράντερε|Καρά Ντερέ]]. Τον Σεπτέμβριο του 1944 ο ΕΛΑΣ απελευθέρωνε τις πόλεις σε συμφωνία με τις Βουλγαρικές δυνάμεις, αφού η Βουλγαρία είχε περάσει στο πλευρό των Συμμάχων. Στη [[Δράμα (πόλη)|Δράμα]], όπου ο στρατηγός Σιράκοφ ήταν επιφυλακτικός με την πολιτειακή αλλαγή στη Βουλγαρία δεν είχε παραδώσει ακόμη την πόλη. Ο Αντών Τσαούς με τον Βρετανό σύνδεσμο επιχείρησαν να αποκλείσουν τον ΕΛΑΣ από τη Δράμα ερχόμενοι σε συμφωνία με τον Σιράκοφ ενώ άλλα μέλη των ομάδων τουΕΑΟ πήγαν με τον Μίλλερ για τον ίδιο λόγο στην Σόφια. Ο Σιράκοφ τελικά δεν τήρησε κάποια συμφωνία με τους ανεξάρτητουςεθνικιστές κατόπιν της πολιτειακής αλλαγής στη Βουλγαρία αλλά και της εξέγερσης αντιφασιστών Βουλγάρων στρατιωτών στο 2ο Σώμα στρατού που έλεγχε<ref>''Σχέσεις ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος'', Γρηγόρης Φαράκος, Ελληνικά Γράμματα, 2004, σελ. 137</ref>. Ενωμένες δυνάμεις ΕΛΑΣιτών και του πλέον συμμαχικού βουλγαρικού στρατού κινήθηκαν εναντίον των ομάδων Φωστερίδη επικρατώντας μέχρι και την 11η Οκτωβρίου, όταν λόγω διεθνών και Ελληνικών πιέσεων ξεκίνησε η αποχώρηση των βουλγαρικών στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος<ref>Παρμενίων Παπαθανασίου, ''Για τον ελληνικό Βορρά'', εκδόσεις Παπαζήσης, τόμος Β', σελ. 933-936</ref>.