Βίκτωρ Ουγκώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{χωρίς παραπομπές|30|11|2014}}

{{πληροφορίες καλλιτέχνη}}

 

Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα [[λατινική γλώσσα|λατινικά]] καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του ''Lettre à une femme'' (Γράμμα σε μία γυναίκα): ''"Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!"'' (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.

=== Παιδική ηλικία και νεότητα ===

[[Αρχείο:Hugo-child.jpg|thumb|left|160px|Ο Βικτόρ Ουγκώ σε παιδική ηλικία.]]

 

Ως αποτέλεσμα της ασυμφωνίας πεποιθήσεων του ζεύγους Ουγκώ ήρθε το [[1803]] ο σύντομος χωρισμός του και η μετακίνηση της Σοφί και των παιδιών στο [[Παρίσι]]. Το [[1807]] η οικογένεια επανενώθηκε για δύο χρόνια με την απόφαση της Σοφί να μεταβεί στην [[Ιταλία]], όπου ο σύζυγός της υπηρετούσε ως κυβερνήτης επαρχίας. Το [[1809]] φεύγουν πάλι και παραμένουν για δύο χρόνια στην κωμόπολη [[Φεγιαντίν]] (Feuillantines). Όμως η πτώση του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] στέρησε την οικογένεια Ουγκώ από την άνετη και πλούσια ζωή. Ο πατέρας, που είχε φτάσει τον βαθμό του κόμητος, τέθηκε υπό περιορισμό στο Μπλουά και του περιόρισαν το εισόδημα μόλις σε 40 λίρες το χρόνο. Η οριστική διάσταση των γονιών του Βίκτωρα φτάνει το [[1813]], οπότε και εγκαθίστανται με τη μητέρα του οριστικά στο [[Παρίσι]], όπου μόλις που τα έβγαζαν πέρα με τα λίγα χρήματα που είχαν. Ο Βικτόρ Ουγκώ διέμεινε από το [[1815]] έως το [[1818]] στο οικοτροφείο ''Pension Cordier'' ενώ παρακολουθούσε μαθήματα στο περίφημο Κολλέγιο του Μεγάλου Λουδοβίκου (''Collège Louis-le Grand'').