Θεόκλητος Φαρμακίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στη [[Νίκαια Λάρισας]] (τότε Νεμπεγλέρ) στις [[25 Ιανουαρίου]]<ref name="argoliki">{{Cite web|url=https://argolikivivliothiki.gr/2011/02/03/theoklitos-pharmakidis-2/|title=Φαρμακίδης Θεόκλητος (1784-1860)|website=argolikivivliothiki.gr|publisher=Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού|accessdate=05-11-2016}}</ref> 1784. Έλαβε τη βασική μόρφωση στο χωριό του και τη [[Λάρισα]] όπου και χειροτονήθηκε [[διάκονος]] το 1802 λαμβάνοντας το όνομα Θεόκλητος. Στη συνέχεια μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου βρισκόταν κάποιος θείος του [[Μητροπολίτης]] και φοίτησε στη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]] (1804 – 1806).<ref name="ekatontaetiris">{{Cite book|url=http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/1/1/5/metadata-01-0000131.tkl|title=Εκατονταετηρίς 1837-1937 - Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών|last=Μπαλάνος|first=Δημήτριος Σ.|authorlink=Δημήτριος Σ. Μπαλάνος|publisher=Τύποις «Πυρσού»|year=1937|volume=τομ. Α΄ </b> ''Ιστορία της Θεολογικής Σχολής''|location=Αθήναι|page=5-6}}</ref> Ο καθηγητής [[Δημήτριος Μπαλάνος]] σημειώνει: ''«Αλλ' ο Φαρμακιδης δεν απεκόμισεν αγαθές εντυπώσεις εκ Κωνσταντινουπόλεως τόσον λόγω του πολυτάραχου και εκλύτου βίου της μεγαλουπόλεως, όσον και λόγω του αυταρχικού πνεύματος, όπερ διέγνωσεν επικρατών εν τοις πατριαρχείοις».'' Συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή των [[Αϊβαλί|Κυδωνιών]] και στην Ακαδημία του [[Ιάσιο|Ιασίου]] (1806 – 1811). Αφού παρέμεινε για ελάχιστο χρονικό διάστημα στο [[Βουκουρέστι]] όπου χειροτονήθηκε [[πρεσβύτερος]], διορίστηκε τον ίδιο χρόνο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου της ελληνικής παροικίας στη [[Βιέννη]] (1811 μέχρι το 1817)<ref name="ekatontaetiris" /> συμπληρώνοντας τη φιλολογική του μόρφωση μαθαίνοντας [[λατινικά]], [[γαλλικά]] και [[γερμανικά]] όπου και μετέφρασε τη τετράτομη [[εγκυκλοπαίδεια του Γιακόμπς]].<ref name="argoliki" />
 
Μετά τον ιδρυτή [[Άνθιμος Γαζής|Άνθιμο Γαζή]] από το 1816 έως το 1818 σε συνεργασία μαζί με τον [[Κωνσταντίνος Κοκκινάκης|Κωνσταντίνο Κοκκινάκη]] συνέχισαν την έκδοση του περιοδικού «[[Λόγιος Ερμής]]», το οποίο υπήρξε βασικό δημοσιογραφικό όργανο της παράταξης του [[Αδαμάντιος Κοραής|Αδαμάντιου Κοραή]]. Το 1817 παραιτήθηκε από τη θέση του εφημέριου στη Βιέννη, λόγω των επιθέσεων που υφίσταται από μέλη της κοινότητας εξαιτίας των κειμένων που δημοσίευε στον «Λόγιο Ερμή». Συμμετείχε ως μέλος στη [[Φιλική Εταιρεία]].<ref name="argoliki" /> Ο ευεργέτης του, φιλέλληνας [[λόρδος Γκίλφορντ]], του εξασφάλισε τις δαπάνες των σπουδών του στο [[πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν]] στη [[Γερμανία]] το 1819.<ref name="ekatontaetiris" />
Γραμμή 19:
Το 1833 διορίστηκε Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας του Βασιλείου της Ελλάδος (όπως ονομαζόταν τότε η [[Εκκλησία της Ελλάδος]]) και από το 1837 έως το 1839 του δόθηκε η θέση του τακτικού καθηγητή [[Θεολογία|Θεολογίας]] στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], στο οποίο όμως δεν δίδαξε ποτέ. Αργότερα, μεταξύ 1839 και 1843 διορίστηκε καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή. Από το 1844 και έως το 1860 δίδαξε και πάλι στη [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]]. Δίδαξε ελάχιστα στο πανεπιστήμιο, λόγω προβλήματος με τον [[Φάρυγγας|φάρυγγά]] του.<ref name="ekatontaetiris" />
 
{{πηγή|Όταν στις 29 Ιουνίου 1850 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε Τόμο ανακήρυξης του [[Αυτοκεφαλία|αυτοκεφάλου]] της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Φαρμακίδης, θεωρώντας τους όρους του Τόμου αντικανονικούς και περιοριστικούς για την άσκηση ελεύθερης διοίκησης, εξέδωσε ως «Αντιτόμο» το σύγγραμμα ''«Ο Συνοδικός Τόμος ή περί αληθείας»'' (23 Απριλίου 1852) με τις θέσεις του, έργο που επηρέασε καταλυτικά την όλη νομολογία και πρακτική του ελληνικού κράτους έναντι της Εκκλησίας και το εσωτερικό τυπικό της. Σε αυτό υποστήριζε ότι: ''«κατεφρονήθη η Ελλάς, περιεπαίχθη, εξυβρίσθη, εξηυτελίσθη παρά ξένης Εκκλησιαστικής Αρχής, υπό τον Σουλτάνον των Οθωμανών τελούσης και κατά τας διαταγάς αυτού ενεργούσης».''}}
 
{{πηγή|Στην προσπάθειά του να αναβιώσει την αρχαία παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας, για μια [[Βίβλος|Βιβλική]] θεολογία, προέβη στην επανέκδοση (1842 - 1843) των Σχολίων του ερανιστού των Πατέρων [[Οικουμένιος|Οικουμενίου]] (10ος αιώνας), στην [[Καινή Διαθήκη]].}}