Σενεζίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 12:
Μετά την διάλυση της Βασιλικής Ακαδημίας του Χαίντελ το [[1728]], ο Σενεζίνο τραγούδησε στο [[Παρίσι]] ([[1728]]) και την [[Βενετία]] ([[1729]]). Επαναπροσλήφθηκε από τον Χαίντελ το [[1730]] για να τραγουδήσει σε τέσσερις νέες όπερες καθώς και στα ορατόρια [[Εσθήρ]], [[Δεβόρα]] και στην δίγλωσση εκδοχή του [[Άκις και Γαλάτεια]]. Η αντιπάθειά του για τον Χαίντελ έγινε τελικά τόσο μεγάλη που το [[1733]] ο Σενεζίνο πήγε στον αντίπαλο οπερετικό θίασο Nobility. Έτσι βρέθηκε να τραγουδάει μαζί με τον μεγάλο [[σοπράνο]] [[καστράτο]] [[Φαρινέλλι]]. Η συνάντησή του στην σκηνή (στο παστίτσιο ''Αρταξέρξης'') οδήγησε στο διάσημο περιστατικό, που αναφέρει ο μουσικό ιστορικός Τσαρλς Μπέρνι: {{απόσπασμα|Ο Σενεζίνο είχε τον ρόλο ενός βίαιου τυράννου, και ο Φαρινέλλι ενός άτυχου αλυσοδεμένου ήρωα. Αλλά κατά την διάρκεια της πρώτης [[άρια]]ς, ο αιχμάλωτος μαλάκωσε τόσο την καρδιά του τυράννου, που ο Σενεσίνο, ξεχνώντας τον ρόλο του, έτρεξε στον Φαρινέλλι και τον αγκάλιασε.}}
== Η Επιστροφή στην Ιταλία ==
Ο Σενεζίνο έφυγε από την [[Αγγλία]] το [[1736]] και έκτοτε εμφανίστηκε σε μερικές ακόμα παραστάσεις στην [[Ιταλία]]. Τραγούδησε στην [[Φλωρεντία]] από το [[1737]] ως το [[1739]] και μετά στην Νάπολη ως το [[1740]] κάνοντας την τελευταία του εμφάνιση στην όπερα [[Il trionfo di Camilla]] του [[Πόρπορα]] στο θέατρο San Carlo. Το στυλ του ήδη θεωρούνταν από το κοινό ξεπερασμένο. Αποσύρθηκε τέλος σε ένα σπίτι που έχτισε στην γενέτειρά του. Καθώς ήταν εκκεντρική και δύσκολη προσωπικότητα, τα τελευταία χρόνια του μαστίζονταν από φιλονικίες με μέλη της οικογένειάς του και κυρίως με τηντον ανιψιό και κληρονόμο του Τζουζέπε.
 
== Αναφορές ==
{{Commonscat}}