Αγκαντίρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 13:
Το Αγκαντίρ άρχισε να επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Την 1 Ιουλίου 1911, τρία χρόνια πριν το ξέσπασμα του [[ΑΠΠ|Α΄Παγκοσμίου Πολέμου]], ο Κάιζερ [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Γουλιέλμος Β΄]] έστειλε το Αγκαντίρ το πολεμικό πλοίο Πάνθηρ, ώστε να κατασκευαστεί μια γερμανική ναυτική βάση εκεί και να εκφοβίσει τους Γάλλους ώστε να σταματήσει η επέκταση της επιρροής τους στο Μαρόκο. Το γεγονός δημιούργησε σοβαρή κρίση ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, η οποία έγινε γνωστή ως η [[Κρίση του Αγαδίρ]] (ή δεύτερη μαροκινή κρίση). Η κρίση τελείωσε με συνθήκη ειρήνης ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς, με την ανταλλαγή του Αγκαντίρ με τμήμα του [[Γαλλικό Κονγκό|γαλλικού Κονγκό]], που επέτρεψε στην Γαλλία της δημιουργία του [[Γαλλικό Προτεκτοράτο του Μαρόκου|Γαλλικού Προτεκτοράτου του Μαρόκου]].<ref name="Searight 336"/><ref name=domi>[http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1139:agadir_h_agkantir ΔΟΜΗ: Αγαδίρ ή Αγκαντίρ]</ref>
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το λιμάνι του Αγκαντίρ επεκτάθηκε και στην πόλη εγκαταστάθηκαν βιομηχανίες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και κονσερβοποιίες, ενώ ήταν και στάση των πιλότων που διέσχιζαν τον Ατλαντικό.<ref name="Searight 336"/> Στις 29 Φεβρουαρίου 1960 και ώρα 23:40
Η πόλη στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε ξανά με αντισεισμικά κτίρια. Το 1962 κατασκευάστηκε καινούργιο λιμάνι στο βόρειο μίχο του κόλπου και βιομηχανικές ζώνες. Κατά μήκος της παραλίας κατασκευάστηκαν ξενοδοχειακές μονάδες και μέχρι το 1999 είχαν συνολικά 22.000 κλίνες.<ref name="Searight 336"/>
|