Αναγνώστης (Χριστιανισμός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Θεοδωρος (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ωριγένης (συζήτηση | συνεισφορές)
προσθήκες και διορθώσεις
Γραμμή 1:
'''Αναγνώστης''' στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] είναι αυτόνομος βαθμός κατώτερου κληρικού, του οποίου η διακονία έχει να κάνει με την ανάγνωση αγιογραφικών κειμένων κατά την τέλεση των [[μυστήριο (εκκλησία)|Ιερών Μυστηρίων]].
'''Αναγνώστης''' στην εκκλησία, ονομαζόταν μια σημαντική τάξη του Κλήρου, η οποία ήταν το βήμα πριν την χειροτονία σε διάκονο. Ο αναγνώστης ευλογείτο απο τον [[Επίσκοπος|επίσκοπο]] για να διαβάζει και να υπομνηματίζει πάνω στις γραφές, στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Επίσης αναλάμβαναν κατηχητικό ρόλο και διεξήγαγαν ομιλίες στην τοπική κοινότητα. Στα καθηκόντά του περιλαμβανόταν και η συμμετοχή στην ψαλμωδία της εκκλησίας. Οι αναγνώστες συνήθως φορούσαν ράσο, σε πολλές περιπτώσεις όμως μόνο όταν πραγματοποιούσαν τη διακονία τους.
 
Συνήθως ο βαθμός του Αναγνώστη αποτελεί προπαρασκευαστικό στάδιο για την είσοδο κάποιου στον ανώτερο κλήρο ενώ αρκετές φορές απονέμεται και στους ιεροψάλτες. Η χειροθεσία κάποιου σε αναγνώστη γίνεται από τον [[Επίσκοπος|Επίσκοπο]] με την ανάγνωση ειδικής ευχής.
Ο κύριος λόγος της δημιουργίας αυτής της ειδική κλάσης ήταν η ανάγκη κάποιων ατόμων με εξιδεικευμένη μόρφωση πάνω στη ανάγνωση γραφών στην εκκλησία. Ο πρώτος που ανέφερε αυτή την ειδική τάξη ήταν ο [[Ιουστίνος ο Μάρτυρας]]. Η θέση του αναγνώστη κατα γενική ομολογία ήταν αξιοσέβαστη και επιβλητική, ενώ απαιτούσε υψηλά επίπεδα μόρφωσης.
 
Μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο περίπου, οι αναγνώστες ως κατώτεροι κληρικοί, αποκλείονταν και αυτοί όπως οι ανώτεροι από την υποχρεωτική στράτευση και επιστράτευση, ενώ ήταν υποχρεωτικό να φοράνε όχι μόνο μέσα στο ναό, αλλά και στις δημόσιες εμφανίσεις τους εσώρασο γκρίζου χρώματος και μαύρο εξώρασο, καθώς και να φέρουν υπογένειο. Άλλο επίσης χαρακτηριστικό της σπουδαιότητας του ρόλου του αναγνώστη στην εκκλησία, αλλά και της κοινωνικής αποδοχής και σεβασμού που απολαμβάνε, είναι το γεγονός, ότι έως και σήμερα στην Επτάνησο τον αναγνώστη τον αποκαλούν κατά το τοπικό ιδίωμα ''«abate»'' που στα ιταλικά σημαίνει ηγούμενος, ίσως γιατί στα μοναστήρια τα του αναγνώστη τα απαγγέλει συχνά ο προεστώς, δηλαδή ο ηγούμενος<ref>Πηγή: Ομιλία του Σταμάτιου Ζούλα με τίτλο ''"Ο ρόλος του Αναγνώστου στην Εκκλησία μας σήμερα"'', δημοσιευμένη στην Ιστοσελίδα της [http://www.archdiocese.gr/dioikisi/poimantiki/text2.html Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών]</ref>. Οι αναγνώστες ευλογούνταν απο τον Επίσκοπο για να διαβάζουν και να υπομνηματίζουν τις Γραφές, στη διάρκεια της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Λειτουργίας]]. Επίσης αναλάμβαναν κατηχητικό ρόλο και εκφωνούσαν ποιμαντικές ομιλίες προς την τοπική κοινότητα. Στα καθηκόντά τους περιλαμβανόταν και η συμμετοχή στην υμνολογία.
 
Ο κύριος λόγος της δημιουργίας αυτής της ειδικής τάξης κληρικών ήταν η ανάγκη για πρόσωπα με εξειδικευμένη καλλιέργεια στην ανάγνωση των Γραφών. Ο πρώτος που αναφέρθηκε στους Αναγνώστες ήταν ο [[Ιουστίνος ο Μάρτυρας]] στην ''"Απολογία"'' του<ref>''Α’ Απολογία '67''</ref>.
 
Στην [[Εκκλησία της Ελλάδος]], σήμερα, είναι ο μοναδικός, από τους πολλούς παλαιότερους, βαθμός κατώτερου κληρικού που εξακολουθεί να υφίσταται.
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size: 85%"><references/></div>
 
==Πηγές==