|
Το [[1930]] η ''Νταγκ Φιλμς'' παρουσίασε μια νέα σειρά από ταινίες, που τα σενάριά τους έγραψαν γνωστοί συγγραφείς και ο πρωταγωνιστές τους είχαν επιλεγεί από τους καλύτερους ηθοποιούς του [[Βασιλικό Θέατρο|Βασιλικού θεάτρου]]. Τότε όμως είχε παρέλθει η εποχή του βωβού κινηματογράφου και το κοινό υποδεχόταν με ενθουσιασμό τον ηχητικό κινηματογράφο. Την περίοδο αυτή η ''Νταγκ Φιλμς'' παρουσίασε την οπερέτα του Χατζηαποστόλου ''Οι απάχηδες των Αθηνών'', με πρωταγωνιστή τον τενόρο της Λυρικής σκηνής Πέτρο Επιτροπάκη και πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Σαγκάνου, που ήταν από τις πρώτες καλλιτέχνιδες του Βασιλικού θεάτρου. Η ταινία αυτή γνώρισε σημαντική επιτυχία και παρακίνησε την ''Νταγκ Φιλμς'' να γυρίσει τη δεύτερη σημαντική ομιλούσα ταινία της, που είχε τίτλο ''Φίλησέ με Μαρίτσα''. Εκείνη, παρά το γεγονός ότι βρήκε πολύ καλή υποδοχή από το κοινό, ήταν και η τελευταία της ''Νταγκ Φιλμς''. Αμέσως μετά διαλύθηκε, αδυνατώντας να προσαρμόσει τις εργαστηριακές της εγκαταστάσεις στις απαιτήσεις του ομιλούντος κινηματογράφου, που είχε πια καθιερωθεί.
Την ίδια περίοδο, στο μεταξύ ιδρύθηκαν άλλες πιο συγχρονισμένες εταιρίεςεταιρείες, όπως η [[Ηρώ Φιλμς]], η [[Ακρόπολις Φιλμς]] και άλλες. Η δεύτερη παρουσίασε μία σειρά από μικρές κωμωδίες με πρωταγωνιστή τον Κίμωνα Σπαθόπουλο, έναν πολύ καλό μιμητή του [[Σαρλώ]]. Τον ίδιο χρόνο (1930), ο [[Ορέστης Λάσκος]], δόκιμος σαν νεοέλληνας ποιητής, στράφηκε προς τον κινηματογράφο και γύρισε το ''[[Δάφνις και Χλόη (ταινία)|Δάφνις και Χλόη]]'', που θεωρείται η πρώτη ρεαλιστική ελληνική ταινία και ως μία από τις πρώτες στον παγκόσμιο κινηματογράφο που συμπεριέλαβε γυμνό.
Στην επομένη δεκαετία, αν και δημιουργήθηκαν αρκετές νέες εταιρίες, όπως η ''Τέλεγκαν'', ο ''Φοίβος'' κ.ά.και άλλες, ο ελληνικός κινηματογράφος περιορίσθηκε αποκλειστικά στα μικρά [[ντοκιμαντέρ]] και τις ταινίες επικαίρων. Οι Έλληνες κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν αυτόν τον χρόνο για να προσαρμόσουν τα [[στούντιο κινηματογράφου|στούντιοστούντιό]] τους στις ανάγκες του ομιλούντος κινηματογράφου. Πρώτος ο Ν. Δαδήρας, που είχε ιδρύσει παλαιότερα την [[Ολύμπια Φιλμς]], έκανε μια προσπάθεια για να παρουσιάσει την πρώτη ολοκληρωμένη ομιλούσα ταινία, τον ''[[Αγαπητικός της Βοσκοπούλας|Αγαπητικό της Βοσκοπούλας]]''. Ο συγχρονισμός όμως του ήχου και της εικόνας έγινε στη [[Γαλλία]] και την [[Αμερική]]. Η προσπάθεια αυτή τελικά απέτυχε, ενώ το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη ταινία, ''[[Η δεσποινίς δικηγόρος]]'', που ο συγχρονισμός της έγινε στην [[Αυστρία]]. Μόλις το [[1939]] παρουσιάζεται μια ικανοποιητική ελληνική ταινία στον τομέα του ομιλούντος, που γυρίστηκε από τοτον [[Φίνος Φιλμς|Φίνο]]. Ήταν το ''[[Το τραγούδι του χωρισμού]]'', με πρωταγωνιστή το [[Λάμπρος Κωνσταντάρας|Λάμπρο Κωνσταντάρα]], τον [[Αλέκος Λειβαδίτης|Αλέκο Λειβαδίτη]], τη [[Λίντα Μιράντα]] και την [[Ευτυχία Δανίκα]]. Η ταινία αυτή ήταν και το πρώτο ελληνικό έργο που γυρίστηκε με συγχρονισμένα μηχανήματα εικόνας και ήχου.
=== Παρατηρήσεις ===
|
