Ρωσική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ρωσική γλώσσα είναι μια [[Σλαβικές γλώσσες|Σλαβική γλώσσα]] της [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας]]. Από την άποψη των ζωντανών γλωσσών, οι κοντινότερες αυτής συγγενικές γλώσσες είναι η [[Ουκρανική γλώσσα|Ουκρανική]] και η [[Λευκορωσική γλώσσα|Λευκορωσική]], οι δύο άλλες εθνικές γλώσσες της ομάδας των [[Ανατολικές Σλαβικές γλώσσες|Ανατολικών Σλαβικών]]. Σε πολλά μέρη της ανατολικής [[Ουκρανία]]ς και της [[Λευκορωσία]]ς, αυτές οι γλώσσες ομιλούνται εναλλακτικά, και σε συγκεκριμένες περιοχές. Η παραδοσιακή διγλωσσία είχε ως αποτέλεσμα μια γλωσσική μείξη, π.χ. την ''Σουρζίκ'' (ουκρανικά :суржиксуржи) στην ανατολική Ουκρανία και την ''Τρασιάνκα'' (λευκορωσικά:трасянка) στη Λευκορωσία. Η Ανατολική Σλαβική [[Αρχαία διάλεκτος του Νόβγκοροντ]], αν και εξαφανίστηκε κατά το 15ο και 16ο αιώνα, θεωρείται ότι προόρισε το σχηματισμό της σύγχρονης Ρωσικής γλώσσας.

Με τον εκχριστιανισμό της Ρωσίας άρχισαν να διεισδύουν στη Ρωσική (μέσω της εκκλησιαστικής σλαβονικής) ελληνικά στοιχεία, κατά κύριο λόγο λεξικά δάνεια. (Οι ονομασίες των μηνών π.χ. ενσωματώθηκαν στη ρωσική γλώσσα όχι απ΄ ευθείας από τη Λατινική αλλά μέσω της Ελληνικής, αυτό εξηγεί γιατί μοιάζουν περισσότερο στον ελληνικό τύπο παρά στον λατινικό. Το λατινικό Augustus έγινε ''АвгустА́вгуст'', προφέρεται σύμφωνα με το [[ΔΦΑ]]: [ˈavgʊst] ≈ ''άβγκουστ'', σύμφωνα με την ελληνική γραφή). Το Βυζάντιο έπαιξε σημαντικό ρόλο σ΄ αυτή τη διαδικασία. Την περίοδο μεταξύ 10ου και 17ου αι. διείσδυσαν στη Ρωσική πολλές ελληνικές λέξεις κυρίως από τη σφαίρα '''α΄.''' της θρησκείας, π.χ. ''анафемаана́фема, ангеланге́л, епископеписко́п, демондемо́н, иконаико́на, монахмона́х, монастырьмонасты́рь, лампадалампа́́да, архимандритархимандри́т, дьякдья́к, игуменигуме́н'' (ανάθεμα, άγγελος, επίσκοπος, δαίμων, εικόνα, μοναχός, μοναστήρι, λαμπάδα, αρχιμανδρίτης, διάκος, ηγούμενος), '''β΄.''' της καθημερινής ζωής, π.χ. ''известьизве́сть, сахарсаха́р, скамьяскамья́, тетрадьтетра́дь, фонарьфона́рь, ад, кроватькрова́ть, крокодилкрокоди́л, куклаку́кла, магнитмагни́т, савансава́н, уксусуксу́с'' (ασβέστης, ζάχαρη, σκάμνος,τετράδιο, φανάρι, άδης, κράββατος, κροκόδειλος, κούκλα, μαγνήτης, σάβανο, ξίδι "όξος"), '''γ΄.'''της τέχνης και των επιστημών, π.χ. ''мантияманти́я, комедиякомеди́я, стих, логикалоги́ка, аналогияаналоги́я'' (μανδύας, κωμωδία, στίχος, λογική, αναλογία), '''δ΄.''' ονομασίες ζώων και φυτών όπως για παράδειγμα ''буйволбуй́вол, фасоль'' (βούβαλος, φασόλι). Εκτός αυτού η Ελληνική δάνεισε στη Ρωσική και ορισμένα προσφύματα, κατά κύριο λόγο προθήματα όπως λόγου χάριν: ''а-, анти-, архи-, пан-''(α-, αντι-, αρχι-, παν-) , τα οποία χρησιμεύουν μέχρι σήμερα στην παραγωγή και σύνθεση.<ref>[http://proza.ru/2008/06/19/343 Греческие префиксы в русском языке]</ref> Η συντριπτική πλειοψηφία των ρωσικών χριστιανικών κυρίων ονομάτων είναι δάνεια από την Ελληνική: ''АлександрАлекса́ндр, АлексейАлексе́й, АндрейАндре́й, АркадийАркади́й, ВасилийВасили́й, ГеннадийГеннади́й, ГеоргийГеорги́й, ДмитрийДмитри́й, ЕвгенийЕвгени́й, КириллКири́лл, КузьмаКу́зьма, ЛеонидЛеони́д, ЛукаЛу́ка, МакарМака́р, НикитаНики́та, НиколайНикола́й, Пётр, СтепанСтепа́н, ТимофейТимофе́й, Фёдор, ФилиппФили́пп, АнастасияАнаста́сия, ВарвараВарва́ра, ЕкатеринаЕкатери́на, ЕленаЕле́на, ЗояЗо́я, ИринаИри́на, КсенияКсе́ния, ПелагеяПелаге́я, ПрасковьяПраско́вья, СофьяСо́фья'', (Αλέξανδρος, Αλέξιος, Ανδρέας, Αρκάδιος, Βασίλειος, Γεννάδιος, Γεώργιος, Δημήτριος, Ευγένιος, Κύριλλος, Κοσμάς, Λεωνίδας, Λουκάς, Μακάριος, Νικήτας, Νικόλαος, Πέτρος, Στέφανος, Τιμόθεος, Θεόδωρος, Φίλιππος, Αναστασία, Βαρβάρα, Αικατερίνη, Ελένη, Ζωή, Ειρήνη, Ξένια, Πελαγία, Παρασκευή, Σοφία). Μέσω της Ελληνικής διείσδυσαν στη Ρωσική και πολλά χριστιανικά κύρια ονόματα εβραϊκής προέλευσης όπως ''ВениаминВениами́н, ДаниилДании́л, ИванИва́н, ИльяИлья́, МатвейМатве́й, МихаилМихаи́л, ОсипОси́п, Семён, ЯковЯ́ков; АннаА́нна, ЕлизаветаЕлизаве́та, МарияМари́я, МарфаМа́рфа'' (Βενιαμίν, Δανιήλ, Ιωάννης, Ηλίας, Ματθαίος, Μιχαήλ, Ιωσήφ, Συμεών, Ιάκωβος, Άννα, Ελισάβετ, Μαρία, Μάρθα).