Αθηναϊκή δημοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Βελτιώσεις |
|||
Γραμμή 3:
[[Image:Attica 06-13 Athens 50 View from Philopappos - Acropolis Hill.jpg|thumb|right|260px|Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης της Αθήνας.]]
Η '''Αθηναϊκή [[Άμεση δημοκρατία|δημοκρατία]]''' ήταν το διαρκώς εξελισσόμενο σύστημα κατανομής της εξουσίας, που κατέληξε να εφαρμόζεται ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 170 ετών διενέξεων και διαφορών μεταξύ των κατοίκων του μεγαλύτερου τμήματος της [[Αττική|Αττικής]]. Εφαρμόστηκε στην αρχαία [[πόλη-κράτος]] των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηναίων]] για 140 έτη, από το 462 π.κ.χ. έως το 322 π.κ.χ. με δύο μικρά διαλείμματα τυραννίδων τις οποίες κατέλυσε.
Σύμφωνα με αυτή, αφού η διαβίωση όλων των πολιτών (από τη γέννηση ως το θάνατο τους), διέπεται από νόμους, οι πολίτες είναι οι μόνοι υπεύθυνοι, ώστε να διαμορφώσουν τους νόμους που τους αξίζουν, σύμφωνα με τις κοινές τους πεποιθήσεις (δόξες), τα κοινά τους συμφέροντα και οφείλουν να τους τηρούν. ▼
▲Σύμφωνα με αυτή, αφού η διαβίωση όλων των πολιτών (από τη γέννηση ως το θάνατο τους), διέπεται από νόμους, οι πολίτες είναι οι μόνοι υπεύθυνοι, ώστε να διαμορφώσουν τους νόμους που τους αξίζουν, σύμφωνα με τις κοινές τους πεποιθήσεις(δόξες), τα κοινά τους συμφέροντα και οφείλουν να τους τηρούν.
Αποτέλεσμα της εφαρμογής της δημοκρατίας είναι αυτό που σήμερα αποκαλούμε πολιτισμό. Πολιτισμός είναι οτιδήποτε παρέχεται απρόσκοπτα σε όλους και έχει ως αποτέλεσμα τον εξωραϊσμό τους. Δεν είναι πολιτισμός ότι παράχθηκε στις βασιλικές ή τυρρανικές ή αυτοκρατορικές κλειστές αυλές ή είναι κτήμα εξειδικευμένων ή λίγων για τον εξωραϊσμό τους ή την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Ο εκπολιτισμός σε τέτοιο πληθυσμιακό μέγεθος δεν συνέβη πουθενά αλλού στον κόσμο, (τουλάχιστον μέχρι την καθιέρωση της "βασικής" εκπαίδευσης περί τον 18ο κ.χ.ε.) παρά μόνο στην Αθήνα της Δημοκρατίας. Δικαιοσύνη, Συγγράμματα, Συμπόσια, Εορτές, Αγώνες, Φιλοσοφία, Θέατρο, εφαρμοσμένες τέχνες δηλαδή οι αρχές όλων των επιστημών κατέστησαν ελεύθερες σε όλους για πρώτη φορά στην Αθηναϊκή Δημοκρατία. Βασιλείς, τύρρανοι, αυτοκράτορες, ευγενείς, μπορεί να κατείχαν τμήματα των τεχνών αλλά δεν είχαν πολίτες να τις επωφεληθούν, να τις βελτιώσουν και να βελτιωθούν.
Το πολίτευμα της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας δεν πρέπει να συγχέεται με την σύγχρονη [[Αντιπροσωπευτική δημοκρατία|"αντιπροσωπευτική" δημοκρατία (ή κοινοβουλευτισμό)]] καθώς διαφέρουν μεταξύ τους σε πολλά ουσιαστικά σημεία, που τα καθιστούν πρακτικά ξένα μεταξύ τους.<ref>{{Cite web|url=http://eagainst.com/articles/democracy-parliament/|title="Κορνήλιος Καστοριάδης: Δημοκρατία και κοινοβουλευτισμός", Απομαγνητοφωνημένο κείμενο ομιλίας στον Βόλο, 1989|last=Καστοριάδης|first=Κορνήλιος|date=1989|website=eagainst.com|publisher=|accessdate=02/12/2016}}</ref>
== Ιστορική αναδρομή ==
Τα συστήματα εξουσίας τον 6ο π.Χ. αιώνα πριν τη διαμόρφωση της δημοκρατίας ήταν η βασιλεία και η τυραννίδα με ή άνευ συνοδείας των θεσμοθετών ή της γερουσίας, δηλαδή των πρεσβυτέρων μελών εκ των αποκαλούμενων “ευγενών”.
Ο Βασιλέας ή άνακτας ως γενάρχης διοικούσε με την στήριξη των πολεμιστών και των αξιωματούχων που αυτός όριζε, με έδρα τα ανάκτορα. Καθόριζε τους νόμους και τους φόρους, κατεύθυνε τα συλλογικά έργα και όριζε τις συνθήκες ζωής και γειτονίας. Κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης αποκομίζοντας έτσι τους καρπούς της γης, δηλαδή τον πλούτο της εποχής, φυλάσσοντάς τον στα ανάκτορα που αποτελούσαν και την αγορά του κράτους. Η εξουσία του δεν απέρρεε από διοικητικές διαδικασίες αλλά από κληρονομική διαδοχή, ήταν ο υιός του προηγούμενου βασιλιά. Η εξουσία του συνδεόταν επίσης με τη λατρεία των θεών ήταν η “σύνδεση” θεών και αρχόντων.
Γραμμή 62 ⟶ 60 :
=== Η ανάδυση της Δημοκρατίας το 462 π.Χ. ===
Με πρωτεργάτες τους '''[[Εφιάλτης ο Αθηναίος|Εφιάλτη του Σοφωνίδη]]''' (δεν πρέπει να συγχέεται με τον [[Εφιάλτης ο Ευρυδήμου|Εφιάλτη τον Τραχίνιο]] που πρόδωσε τον [[Λεωνίδας|Λεωνίδα]]) και '''Αρχέστρατο''', όταν, ως αρχηγοί του λαϊκού κινήματος, κατηγόρησαν τους
Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι κατά πάσα πιθανότητα η γνωστή σε όλους μας φράση “είδα εφιάλτη”, καθώς και η λέξη "εφιάλτης" με την έννοια του κακού ονείρου, προέκυψε από την κυριολεκτική φράση “είδα τον Εφιάλτη”, καθώς οι Αρεοπαγίτες έβλεπαν στον ύπνο τους να τους κατηγορεί ο Εφιάλτης του Σοφωνίδη και ξυπνούσαν έντρομοι. Συνεπώς δεν έχει σχέση με τις Θερμοπύλες και τον Εφιάλτη του Λεωνίδα, αλλά με τον Εφιάλτη που έστερξε τη Δημοκρατία στην Αθήνα.
| |||