Επιτροπή για την Κρατική Ασφάλεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη σε παρόμοια αρμοδιότητα από τις προκατόχους της KGB ήταν η '''Τσέκα''', ''Cheka'' (ρωσικά:чрезвычайная комиссия), που ιδρύθηκε στις [[19 Δεκεμβρίου]] του [[1917]] και αντικατέστησε την αντίστοιχη υπηρεσία της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] την [[Οχράνα]]. H Τσέκα άλλαξε πολλές φορές ονομασία και οργανωτικά στα επόμενα χρόνια, γινόμενη στην συνέχεια το ''Πολιτικό Διευθυντήριο του Κράτους'', γνωστότερη ως '''Γκε-Πε-Ου''' (συντ.: OGPU) το 1923, η ''Επιτροπή του Λαού για την Κρατική Ασφάλεια (USSR)'', γνωστότερη ως '''Νι-Κα-Γκε-Μπε''' (συντ.: NKGB) το 1941, και '' Υπουργείο για την Κρατική Ασφάλεια (USSR)'' (συντ.: MGB) το 1946, μεταξύ άλλων. Τον Μάρτιο του 1953, ο [[Λαβρέντι Μπέρια]] ενοποίησε το ''Ρωσικό Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων'' (συντ.: MVD) και την MGB σε ένα σώμα — την MVD. Μέσα σε ένα χρόνο ο Μπέρια εκτελέστηκε και η MVD διασπάστηκε ξανά. Η νέα MVD που δημιουργήθηκε διατήρησε τις εξουσίες της για αστυνόμευση και εφαρμογή του νόμου, ενώ η δεύτερη νέα υπηρεσία, η KGB, απέκτησε την αρμοδιότητα για εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και τις λειτουργίες συλλογής πληροφοριών, και λογοδοτούσε απευθείας στο ''Συμβούλιο των Υπουργών''. Στις 5 Ιουλίου 1978 η KGB μετονομάστηκε σε "KGB της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]]," με τον επικεφαλής της να κατέχει μιαμία θέση στο υπουργικό συμβούλιο.

Η KGB διαλύθηκε όταν ο αρχηγός της, Γενικός Επικεφαλής Vladimir Kryuchkov, χρησιμοποίησε τους πόρους της KGB για να συνδράμει τον Αύγουστο του 1991 στην ''Σοβιετική Επιχείρηση πραξικοπήματος του 1991'' για την ανατροπή του Σοβιετικού Προέδρου [[Μιχαήλ Γκορμπατσώφ]]. Στις 23 Αυγούστου 1991 ο Kryuchkov συνελήφθη, και ο Στρατηγός Vadim Bakatin διορίστηκε ως Πρόεδρος της KGB — και εξουσιοδοτήθηκε να διαλύσει αυτή την οργάνωση της Σοβιετικής Ένωσης. Στις [[6 Νοεμβρίου]], [[1991]], η KGB έπαψε να υφίσταται επίσημα. Οι υπηρεσίες της μοιράστηκαν σε δύο ξεχωριστούς οργανισμούς. Την FSB για την Εσωτερική Ασφάλεια και την ''Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού'' (SVR) για την συγκέντρωση πληροφοριών από το εξωτερικό. Επιχειρησιακά όμως, η FSB μοιάζει πολύ περισσότερο με την Σοβιετική KGB. Ο Vladimir Kryuchkov πέθανε το 2007 στην [[Μόσχα]] από μια αδιευκρίνιστη ασθένεια.

Από την ίδρυσή της, η KGB απέβλεψαν να αποτελέσει "το σπαθί και η ασπίδα" για την [[Οκτωβριανή Επανάσταση|επανάσταση των Μπολσεβίκων]] και το [[Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης]] (συντ.: ΚΚΣΕ). Η KGB έφτασε σε μια σημαντική σειρά από επιτυχίες στα πρώτα στάδια της ιστορίας της. Η τότε -σχετικά χαλαρή ασφάλεια των ξένων δυνάμεων όπως οι [[Ηνωμένες Πολιτείες]] και το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] επέτρεψαν στην KGB να αδράξει ευκαιρίες χωρίς προηγούμενο για να διεισδύσει στις ξένες μυστικές υπηρεσίες και στις κυβερνήσεις με τους δικούς της ιδεολογικά στρατολογημένους πράκτορες όπως ''Η πεντάδα του Κέμπριτζ''. Κατά κοινή ομολογία, η πιο σημαντική επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης στην ιστορία της κατασκοπίας , η Πεντάδα του Κέμπριτζ, αφορούσε απόκτηση λεπτομερών πληροφοριών για το κτίριο της [[ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]] (το πρόγραμμα Μανχάτταν), η οποία συνέβη λόγω της πετυχημένης τοποθέτησης πρακτόρων της KGB μέσα στο πρόγραμμα όπως ο [[Κλάους Φουχς]] και ο [[Τέοντορ Χωλ]]. Η KGB κυνήγησε επίσης εχθρούς της Σοβιετικής Ένωσης και του [[Ιωσήφ Στάλιν]]. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονταν άνθρωποι όπως ο [[Λέων Τρότσκι]], η δολοφονία του οποίου επετεύχθη τελικά, και αντεπαναστατικές ομάδες όπως ο [[Λευκός Στρατός]].

Ο επόμενος επικεφαλής της KGB που είχε υψηλές φιλοδοξίες ήταν ο σχετικά νέος σε ηλικία Αλεξάντρ Σελέπιν (για τα έτη 1958–61), που βοήθησε για το πραξικόπημα ενάντια στον [[Νικίτα Χρουστσόφ]] το 1964. Ο προστατευόμενός του στην KGB, Βλαντίμιρ Σεμιτσάστνι (1961–67), απολύθηκε, και ο ίδιος ο Σελέπιν παραμερίστηκε από την δεσπόζουσα θέση του στην ''Επιτροπή του Κόμματος και ελέγχου του Κράτους'' σε μιαμία ασήμαντη θέση του ''Συμβουλίου της Ένωσης για το Εμπόριο'' από τον Brezhnev και το Κομμουνιστικό Κόμμα, του οποίου οι μνήμες για τον Μπέρια ήταν ακόμα νωπές στο μυαλό τους.