Σαμοθράκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Ψηφιακό αρχείο ΕΟΑ: kat |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 63:
Κατά τη ρωμαϊκή και ιδιαίτερα την αυτοκρατορική περίοδο, χάρη στο ενδιαφέρον των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και το σεβασμό τους προς τους Μεγάλους Θεούς, η ακτινοβολία της Σαμοθράκης είχε πια ξεπεράσει τα σύνορα του ελλαδικού χώρου και έγινε διεθνές θρησκευτικό κέντρο, όπου συνέρρεαν πλήθη προσκυνητών (αξιωματούχων και απλών πολιτών) απ' όλο το ρωμαϊκό κόσμο. Εκτός από το [[ιερό της Σαμοθράκης]], στη μεγάλη ανάπτυξή της είχαν συμβάλει επίσης τα δυο λιμάνια που διέθετε η πόλη και τα οποία αποτελούσαν έναν από τους κυριότερους σταθμούς για τα πλοία που χρησιμοποιούσαν το θαλάσσιο δρόμο Τρωάδας-Μακεδονίας, ενώ πρόσφεραν παράλληλα στους κατοίκους της τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αξιόλογης εμπορικής δραστηριότητας. Επιπλέον η Σαμοθράκη είχε το μεγάλο προνόμιο, όπως και η Θάσος, να εκμεταλλεύεται τις φυσικές πηγές πλούτου όχι μόνο του νησιού αλλά και της περαίας της (της «Ηπείρου» ή «ιεράς χώρας» των Μεγάλων Θεών), όπου μάλιστα από την πρώιμη αρχαιότητα είχε ιδρύσει μια σειρά οικισμών που λειτούργησαν ταυτόχρονα ως αγροτικοί και εμπορικοί σταθμοί («εμπόρια»), όπως ήταν η Δρυς, τα Τέμπυρα, η Σάλη και το Χαράκωμα. Κατά τους πρώτους αιώνες της ρωμαϊκής κυριαρχίας, η Σαμοθράκη είχε κηρυχθεί «ελεύθερη πόλη» (civitas libera) αλλά έχασε ορισμένες κτήσεις της στην περαία. Ωστόσο, κατά την αυτοκρατορική περίοδο -ίσως από το 46 μ.Χ. που η Θράκη μετατράπηκε σε ρωμαϊκή επαρχία, οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν τις παλιές κτήσεις της στη σαμοθρακική περαία ( την «Ήπειρο»), όπως μαρτυρούν οροθετικές επιγραφές του 1ου μ.Χ. αιώνα<ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Δυτικής Θράκης κατά τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 120-126 </ref>.
Οι Βυζαντινοί ήταν οι επόμενοι κυρίαρχοι του νησιού μέχρι το [[1204]].Στο νησί εξορίστηκε, κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας, και πέθανε ο χρονογράφος και άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Θεοφάνης ο ομολογητής (760-817μ.Χ.). Αργότερα ήρθαν ως κυρίαρχοι οι [[Βενετία|Ενετοί]] και μετά η [[Γένοβα|Γενουάτικη]] οικογένεια των [[Γκατιλούζι]] (εξελ. Γατελούζοι) το [[1355]]. Τα Γενουάτικα οχυρά παραμένουν, μάλιστα ο "Πύργος των Γκατιλούζι" αποτελεί ένα ακόμη πολύ σημαντικό μνημείο.
Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] κατέκτησε τη Σαμοθράκη το [[1457]] και όταν ο κάτοικοι του νησιού επαναστάτησαν το [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|1821]], οι Τούρκοι σκότωσαν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού ([[Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης]]). Το νησί απελευθερώθηκε οριστικά μετά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] το 1913 -αν και πέρασε ένα μικρό διάστημα υπό [[Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1941-44)|βουλγαρική κατοχή]] κατά την διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].
Γραμμή 90:
*[[Παχιά άμμος Σαμοθράκης|Παχιά άμμος]]
{{EndMultiCol}}
==Μνημεία-Μουσεία==
*Το [[Ιερό των Μεγάλων Θεών]]: ναϊκό συγκρότημα έκτασης περίπου 50 στρεμμάτων όπου τελούνταν μυστηριακές τελετές οι οποίες χρονολογούνται από τον 7ο αιώνα π.Χ., με τις θεότητες που λατρεύονταν να είναι διαφορετικές από αυτές των Ολύμπιων θεών του δωδεκάθεου, και να σχετίζονται με τις χθόνιες θεότητες των Κάβειρων. α σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα του αρχαιολογικού χώρου είναι<ref>[http://www.visitevros.gr/index.php?lang=gr&sec=469&cid=1108 Το Ιερό των Μεγάλων Θεών της Σαμοθράκης]</ref>:
**Το «Τέμενος»
**Το Ιερό
**Η Θόλος της Αρσινόης
**Το Πρόπυλο του Πτολεμαίου Β’
**Η Στοά
**Το Ανάκτορο
**Ο Ιερός Κύκλος
**Το Μνημείο της Νίκης
*Το [[Αρχαιολογικό Μουσείο Σαμοθράκης]]
*Οι Πύργοι της Σαμοθράκης (Γκατιλούζι)
*Το Στασίδι του Αποστόλου Παύλου<ref>[https://www.scribd.com/document/253966840/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B8%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7 Το Στασίδι του Αποστόλου Παύλου στη Σαμοθράκη]</ref>
==Δήμος==
Γραμμή 117 ⟶ 132 :
==Πηγές==
* N. Lewis, Samothrace, I. The Literary sources, New York 1958
* [[Γιώργος Λεκάκης]], "Σαμοθράκη: Η ιερά νήσος", εκδ. Ερωδιός, 2006, ISBN 960-6601-84-6.
| |||