Λουίτζι Περνιέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Περνιέ καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια-ο πατέρας του λεγόταν Τζουζέπε ήταν γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα Γαλλικής καταγωγής και η μητέρα του Ανιέζε Ρομανίνι ανήκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Παρακολούθησε το Δυτικό Γυμνάσιο «Έννιο Κουριρίνο Βισκόντι» πριν από την αποφοίτησή του στα Γράμματα στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1897. Ειδικεύθηκε στο Scuola di Αρχαιολογία di Roma, αποκτώντας δίπλωμα το 1901, αφότου σπούδασε κάποια περίοδο στην Κρήτη με την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή υπό τον [[Φεντερίκο Χάλμπχερ |Federico Halbherr]].

Από το 1902 έως το 1916 ήταν επιθεωρητής σε Μουσεία, πινακοθήκες και ανασκαφές Αρχαιοτήτων στη Φλωρεντία και πραγματοποιούσε έρευνες σε διάφορες κεντρικές ιταλικές περιοχές. Την ίδια στιγμή εντάχθηκε στην Ιταλική αποστολή στην Κρήτη, κατευθύνοντας τις δραστηριότητές της από το 1906 μέχρι το 1909 στη θέση του [[Φεντερίκο Χάλμπχερ |Federico (Halbherr]]), ενώ ο τελευταίος παρέμεινε στην Ιταλία. Ήταν αυτή τη στιγμή που ο Περνιέ ασχολήθηκε με την ανακάλυψη του δίσκου της Φαιστού.Tο 1904, παντρεύτηκε την Tonina Falchi, κόρη του Isidoro Falchi. Από 1909 ήταν ο πρώτος διευθυντής του της νεοσύστατης Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών.

Το 1914 έγινε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Φλωρεντίας, παραιτούμενος από τη θέση του Διευθυντή της Σχολής Αθηνών. Το 1916 διορίστηκε έφορος των ανασκαφών και αρχαιολογικών μουσείων της Ετρουρίας, μια θέση που κράτησε μέχρι το 1922, όταν έγινε καθηγητής της Αρχαιολογίας και της ιστορίας της αρχαίας τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Ο Περνιέ πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό την περίοδο εκείνη, ειδικά το καλοκαίρι, στην Κρήτη ή στην Κυρήνη. Στην Κρήτη, από το 1928 έως το 1929, ολοκλήρωσε τις ανασκαφές στο παλάτι της Φαιστού πριν γίνει διευθυντής της ιταλικής αρχαιολογικής αποστολής μετά το θάνατο του HalbherrΧάλμπχερ το 1930.