Κωνσταντίνος Τσιούλκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Κωνσταντίνος Τσιούλκας''' ([[1845]] -
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε το 1845 στην [[Κορησός Καστοριάς|Γκορέντση Καστοριάς (Κορρησό)]]. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είχαν σλάβικη μητρική γλώσσα, αλλά ο ίδιος ίσως είχε την ελληνική.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2}}</ref> Μετά την αποφοίτησή του από το βασικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του [[Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστοριάς|Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Καστοριάς]] στο Γυμνάσιο [[Καστοριά]]ς και έπειτα δίδαξε στο «ελληνικό σχολείο» της γενέτειράς του. Αντιτάχθηκε στις προσπάθειες των [[Βουλγαρική Εξαρχία|Εξαρχικών]] να τελείται η [[θεία λειτουργία]] στα [[βουλγαρικά]]<ref name="Dragati">{{harvnb|Δραγάτη|2010|p=69}}</ref> και το 1871 κατάφερε μαζί με άλλους την εκδίωξη από την Γκορέντση (Κορησό) του Κωνσταντίνου Δαρζιλοβίτη, που, κατά τον Τσιούλκα, ήταν ο πρώτος που δίδαξε στους σλαβόφωνους ότι είναι [[Βούλγαροι]], λίγο πριν ανοίξει ένα βουλγαρικό σχολείο στο χωριό.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=2-3}}</ref> Το [[1875]] στάλθηκε με υποτροφία από το [[Κωνσταντίνος Βέλλιος|Βελλίειο]] κληροδότημα στην [[Αθήνα]], όπου φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικού Πανεπιστημίου]]. Το 1879 πήγε στο [[Μπίτολα|Μοναστήρι (Μπίτολα)]], όπου έγινε ο πρώτος γυμνασιάρχης του ελληνικού γυμνασίου για μια δεκαετία, μέχρι το 1889, όταν απολύθηκε λόγω των γεγονότων των [[Πηχιωτικά|Πηχιωτικών]].<ref name="Dragati"/>
Γραμμή 6 ⟶ 7 :
==''Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων''==
[[αρχείο:Simvolai Eis Tin Siglossan Ton Makedonon 1.png|200px|thumb|Η πρώτη έκδοση των ''Συμβολών'' του Τσιούλκα (Αθήνα: Πετράκος, 1907).]]
Το [[1907]] εξέδωσε στην [[Αθήνα]] το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν»,<ref name="Tsioulkas">{{harvnb|Τσιούλκας|1907|}}</ref> για να πολεμήσει τη [[Βουλγαρία|βουλγαρική]] και [[πανσλαβισμός|πανσλαβιστική]] προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την [[ιστορική γλωσσολογία]] να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά [[αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχαιοελληνική]] διάλεκτος.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=4}}, {{harvnb|Ioannidou|1999|p=56}}</ref> Ετσι, δεν επικεντρώθηκε στη [[φωνολογία]], τη [[σύνταξη (γλωσσολογία)|σύνταξη]], ή τη [[Μορφολογία (γλωσσολογία)|μορφολογία]], στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες,<ref name="Mackridge 2011 5">{{harvnb|Mackridge|2011|p=5}}</ref> αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή]], ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του [[σλαβομακεδονική γλώσσα|Μακεδονικού]] λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά.<ref name="Mac2009">{{harvnb|Mackridge|2009|p=255}}</ref> Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο {{πηγή|περισσότερων από 4.000}} [[Ομηρικά Έπη|ομηρικών]] λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη
Το αντιεπιστημονικό αυτό βιβλίο ήταν η σημαντικότερη μιας σειράς ψευδο-γλωσσολογικών δημοσιεύσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι συντάκτες των οποίων δίχως να γνωρίζουν τις διαλέκτους για τις οποίες έγραφαν υποστήριζαν ότι οι "μικτές" ή "σλαβοφανείς" διάλεκτοι των Σλαβοφώνων δεν ήταν σλαβικές.<ref>{{harvnb|Ioannidou|1999|p=56-7}}</ref> Κανένας Έλληνας γλωσσολόγος δεν προσυπέγραψε τη θεωρία του Τσιούλκα,<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6}}</ref> αλλά το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, κατά την [[ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ|κρίση του Μακεδονικού]], χωρίς αρνητικό σχολιασμό, αλλά με επαινετικό προοίμιο του πρώην υπουργού [[Νικόλαος Μάρτης|Νικόλαου Μάρτη]].<ref name="Mac2009"/> Βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα{{πηγή}} και αναφορές σε αυτό εξακολουθούν να γίνονται στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο Τσιούλκας να έχει συνεισφέρει άθελά του στην ιδέα ότι οι σύγχρονοι [[Σλαβομακεδόνες]] κατάγονται από τους [[αρχαίοι Μακεδόνες|αρχαίους Μακεδόνες]] και είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι τους.<ref>{{harvnb|Mackridge|2011|p=6-7}}</ref>
| |||