Λίφτινγκ προσώπου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το λίφτινγκ προσώπου έχει αναδειχτεί σε μια από τις πιο συχνά πραγματοποιούμενες αισθητικές επεμβάσεις, αφού, καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι και των δύο φύλων το επιλέγουν για να αποκτήσουν τη «χαμένη» νεανικότητα του προσώπου τους και να μπορούν να μεταφέρουν στους άλλους τα επιθυμητά μηνύματα και τη συναισθηματική τους κατάσταση.

 

 

Υπάρχουν αναφορές ότι το πρώτο λίφτινγκ προσώπου πραγματοποιήθηκε το 1901 από τον Γερμανό χειρουργό Eugen Holländer σε μια Πολωνέζα αριστοκράτισσα. Το 1906 ο Γερμανός χειρουργός Erich Lexer πραγματοποίησε, επίσης, μια παρόμοια επέμβαση σε μια ηθοποιό. Το 1912 στο Παρίσι, η Suzanne Noël (η πρώτη γυναίκα πλαστικός χειρουργός) άρχισε να πραγματοποιεί επεμβάσεις λίφτινγκ για την απομάκρυνση των ρυτίδων και τη σύσφιξη του προσώπου. Την ίδια χρονολογία ο Γερμανός χειρουργός Jacques Joseph πραγματοποίησε επέμβαση για την ανόρθωση των «πεσμένων» ζυγωματικών, ενώ το 1919 ο Γάλλος χειρουργός Raymond Passot ανέπτυξε την επέμβαση για την αφαίρεση του διπλοσάγονου. Οι επεμβάσεις αυτές συνεχίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1970 με πολυάριθμες μικρές βελτιώσεις στην τοποθέτηση των τομών και το λίφτινγκ πλέον έγινε μια καθιερωμένη επέμβαση για την αλλαγή της επιφάνειας του προσώπου.

 

 

Σε κάθε πρόσωπο (ανεξαρτήτως ηλικίας) υπάρχουν πέντε στοιβάδες:

Το «επιπολής μυο-απονευρωτικό σύστημα» περιβάλλει τους μιμικούς μύες και χωρίζει το υποδόριο λίπος σε δύο στοιβάδες. To SMAS φαίνεται να είναι προέκταση προς το μέσο πρόσωπο της τραχηλικής περιτονίας, καθώς το SMAS καλύπτει το πλάτυσμα στον τράχηλο και τις παρειές. Προς τα πάνω συνεχίζει με την επιπολής κροταφική περιτονία, μπροστά γίνεται πιο αδύνατο, αλλά τελειώνει καλύπτοντας τους μιμικούς μύες. Τέλος, προς τα έξω συγχωνεύεται με την παρωτιδική κάψα. Το SMAS έχει πολύ μεγάλη χειρουργική σημασία γιατί λειτουργεί ως μεταφορέας του υπερκείμενου λίπους, ενώ είναι πολύ ανθεκτικότερο στη χαλάρωση σε σχέση με το δέρμα. Επιπλέον, κάτω από αυτό βρίσκονται όλοι οι κλάδοι του προσωπικού νεύρου.

 

 

Αυτοί διακρίνονται σε μία επιπολής και μία βαθύτερη  στοιβάδα. Η πρώτη περιλαμβάνει τον μείζονα και τον ελάσσονα ζυγωματικό, τον ανελκτήρα του άνω χείλους και του πτερυγίου της ρινός, τον γελαστήριο, τον ανελκτήρα του άνω χείλους, τον καθελκτήρα της γωνίας του στόματος, καθώς και τους σφιγκτήρες των βλεφάρων και του στόματος. Ενώ στη βαθύτερη στοιβάδα ανήκουν ο ανελκτήρας της γωνίας του στόματος, ο βυκανητής, ο καθελκτήρας του κάτω χείλους και ο γενειακός.

Βέβαια, ο χρόνος χαλάρωσης του προσώπου και του λαιμού είναι διαφορετικός για τον καθένα, αφού ακόμα και μικρά σε ηλικία άτομα παρουσιάζουν, μετά από μαζική απώλεια βάρους, μεγάλη χαλάρωση, που ενδείκνυται για λίφτινγκ.

 

 

Το λίφτινγκ προσώπου αντιμετωπίζει την πτώση των μαλακών μορίων και την έντονη χαλάρωση του δέρματος, με τη συνοδό απώλεια της ελαστικότητας της επιδερμίδας -οι οποίες είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν με οποιαδήποτε μη χειρουργική μέθοδο. Πραγματοποιείται σε περιπτώσεις που υπάρχει «σπασμένη» και χαλαρωμένη επιδερμίδα στο πρόσωπο και το λαιμό, ρυτίδες και βαθιές ρινοχειλικές πτυχώσεις, αύλακες γύρω από τα μάτια, πτώση των φρυδιών, «πεσμένα» μάγουλα και διπλοσάγονο. Στοχεύει στη διαμόρφωση και το «γέμισμα», όπου χρειάζεται, του προσώπου, στην επαναφορά του γωνιώδους περιγράμματος του προσώπου, στην αναδιαμόρφωση της πληρότητας των ζυγωματικών και στη διόρθωση της ασυμμετρίας του σχήματος του προσώπου μεταξύ των δύο πλευρών του, που παρατηρείται με την πάροδο της ηλικίας. Το face lifting προσφέρει ολιστική αντιμετώπιση της γήρανσης, αφού διορθώνει όλες τις αισθητικές υποομάδες του προσώπου ταυτόχρονα (μέτωπο, περιοχή γύρω από τα μάτια, παρειές και λαιμός), με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν αρμονικά.