Δυναστεία Χαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|ονόματα_ηγετών = '''Δυτικοί Χαν'''<br>Καοτσού (202-195 π.Χ.)<br>Χούιτι (195-188 π.Χ.)<br>[[Αυτοκράτορας Σάοτι των Χαν|Σάοτι]] (188-180 π.Χ.)<br>Γουέντι (180-157 π.Χ.)<br>Τσίνγκτι (157-141 π.Χ.)<br>Γουτί[[Αυτοκράτορας Γου των Χαν|Γου]] (141-87 π.Χ.)<br>Τσάοτι (87-74 π.Χ.)<br>Σουάντι (74-49 π.Χ.)<br>Γιουάντι (49-33 π.Χ.)<br>[[Αυτοκράτορας Τσένγκτι των Χαν|Τσένγκτι]] (33-7 π.Χ.)<br>[[Αυτοκράτορας Άι των Χαν|Άι]] (7-1 π.Χ.)<br>Πίνγκτι (1 π.Χ.-6)<br>Ρούτσι (7-9)<br>'''Ανατολικοί Χαν'''<br>[[Αυτοκράτορας Κουάνγκγου των Χαν|Κουάνγκγου]] (25-57)<br>Μίνγκτι (57-75)<br>Τσάνγκτι (75-88)<br>Χετί (88-105)<br>Σάνγκτι (106)<br>Άντι (106-125)<br>Σούντι (125-144)<br>Τσόνγκτι (144-145)<br>[[Αυτοκράτορας Τσίτι των Χαν|Τσίτι]] (145-146)<br>Χουάντι (146-168)<br>Λίνγκτι (168-189)<br>Σιάντι (189-220)

Η αυτοκρατορία των Χαν χωρίστηκε σε περιοχές που ελέγχονται άμεσα από την κεντρική κυβέρνηση και μια σειρά από ημι-αυτόνομα βασίλεια. Αυτά τα βασίλεια έχασαν σταδιακά όλα τα απομεινάρια της ανεξαρτησίας τους, ιδιαίτερα μετά την [[εξέγερση των επτά κρατών]]. Οι [[Σιονγκνού]], μια νομαδική συνομοσπονδία που κυριάρχησε στην ανατολική [[ευρασιατική στέπα]], νίκησε τον στρατό των Χαν σε μάχη το 200 π.Χ.. Μετά την ήττα, ένας γάμος με πολιτική συμμαχία αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης κατά την οποία οι Χαν έγιναν οι ντε φάκτο κατώτεροι εταίροι. Όταν, παρά τη συνθήκη, η Ξιονγκνού συνέχισε την επιδρομή στα σύνορα των Χαν, ο αυτοκράτορας [[Αυτοκράτορας Γου Τιτων Χαν|Γου]] ([[141 π.Χ.]] - [[87 π.Χ.]]) δρομολόγησε πολλές στρατιωτικές εκστρατείες εναντίον της. Η τελική νίκη των Han σε αυτούς τους πολέμους ανάγκασε τελικά την Ξιονγκνού να δεχτεί να γίνει υποτελής των Χαν. Οι εκστρατείες αυτές θα επεκτείνουν την κυριαρχία των Χαν στη [[Λεκάνη Ταρίμ]] της Κεντρικής Ασίας και βοήθησε να καθορίσει το τεράστιο δίκτυο του εμπορίου είναι γνωστή ως [[Δρόμος του Μεταξιού]], που έφτανε ως τον κόσμο της Μεσογείου. Οι δυνάμεις των Χαν κατάφεραν να χωρίσουν τους Σιονγκνού σε δύο ανταγωνιστικά κράτη, τους Βόρειους και Νότιους Σιονγκνού. Παρά αυτές τις νίκες, τα εδάφη βορείως των συνόρων Χαν κατακτήθηκαν γρήγορα από τη νομαδική φυλή των [[Σιανμπέι]].

Στο νότο, οι Χαν αντιμετώπισαν τον Τζάο Τουό (趙佗, Zhào Tuō), έναν Κινέζο τυχοδιώκτη, πρώην μέλος μιας εκστρατευτικής δύναμης των Τσιν στην περιοχή που είχε καταφέρει να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής συμμαχώντας με τους αρχηγούς των Γιουυέ, ιδρύοντας το κράτος των Νανγιουέ (Νότιοι Γιουέ, πρόδρομος του [[Βιετνάμ]]). Ο Τζάο Τουό πέθανε σε προχωρημένη ηλικία, 103 ετών. Αν και αρχικά δέχθηκε να καταγραφεί ως υποτελής βασιλιάς των Χαν, στη συνέχεια άρχισε να λειτουργεί ανεξάρτητα, κατακτώντας νοτιότερα εδάφη, μέχρι το σημερινό Βιετνάμ. Την περίοδο που στην εξουσία ανήλθε η αυτοκράτειρα Λιου Τζι (呂雉) ήρθε σε σύγκρουση με τον Τζάο Τουό, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας του Νανγιουέ. Ο αυτοκράτορας Γουέν των Χαν κατάφερε να συμφιλιωθεί ξανά μαζί του και ο Τζάο Τουό εγκατέλειψε τον τίτλο του αυτοκράτορα. Τελικά ο Χαν αυτοκράτορας Γου-τι μπόρεσε να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής, μετά τον θάνατο του Τζάο Τουό, ελέγχοντας τους διαδόχους του. Παράλληλα ο Γου-τι επιτέθηκε στο κράτος των Ντιάν (περιοχή Γιουνάν) και ενσωμάτωσε το βασίλειο τους ως [[Εξαρτημένο κράτος|υποτελές κράτος]] στην αυτοκρατορία.