|
</div>
Ο Βουρτζ μέτρησε και τη [[βρασμός|θερμοκρασία βρασμού]] του οξιρανίου (13,5 °C, λίγο υψηλότερη από την τιμή που ισχύει σήμερα, δηλαδή 10,7 °C) και ανακάλυψε την ικανότητά του να αντιδρά με [[οξύ|οξέα]] και [[άλατα]] [[μέταλλα|μετάλλων]]<ref name="oe1">PV Zimakova and Ph. O. Dymenta, ed. (1967). "Part I. Structure and properties of ethylene oxide. Features of the reactivity of ethylene oxide and the structure of its molecules". Ethylene oxide. Khimiya. pp. 15–17.</ref>. Ο Βουρτζ νόμισε (λανθασμένα) ότι το οξιράνιο έχει τις ιδιότητες μιας ανάργανης [[βάση]]ς. Αυτή η παρανόηση συνεχίστηκε μέχρι το [[1896]], όταν ο [[Γκεόργκ Μπρέντιγκ]] (''Bredig'') βρήκε ότι το οξιράνιο δεν είναι [[ηλεκτρολύτης]]<ref name="oe1" /><ref>G. Bredig and A. Usoff (1896) "Ist Acetylen ein Elektrolyt?" (Is acetylene an electrolyte?), Zeitschrift für Elektrochemie, 3 : 116-117.</ref> (και επομένως δεν μπορεί να είναι βάση, κλασσικού τύπου τουλάχιστον). Ακόμη, ήταν αντικείμενο διαφωνίας για ένα μακρύ (σχετικά) χρονικό διάστημα, για το αν διέφερε από τους άλλους (κορεσμένους) αιθέρες, κυρίως ως προς τη ροπή του να εμπλέκεται σε [[αντιδράσεις προσθήκης]], όπως είναι τυπικό στις ακόρεστες ενώσεις. Η ετεροκυκλική τριγωνική δομή του οξιρανίου προτάθηκε τουλάχιστον από το [[1868]]<ref>Eugen F. von Gorup-Besanez, ed., Lehrbuch der organischen Chemie für den Unterricht auf Universitäten, … [Textbook of Organic Chemistry for Instruction at Universities, … ], 3rd ed. (Braunschweig, Germany: Friedrich Vieweg und Sohn, 1868), vol. 2, page 268.
See also p. 253 of the 1876 edition: Eugen F. von Gorup-Besanez, ed., Lehrbuch der organischen Chemie für den Unterricht auf Universitäten, … , 5th ed. (Braunschweig, Germany: Friedrich Vieweg und Sohn, 1876), vol. 2, page 253.</ref>.
|
