Ο'''οψιανόςοινςι''' ή '''οψιδιανός''' είναι πέτρωμα που προέρχεται από ηφαιστειογενείς περιοχές νεαρής [[Γεωλογία|γεωλογικάγιά]] ηλικίας. Είναι [[πέτρωμα|ρωα]] όξινο<nowiki/>ξν,σμ σκουρόχρωμοαώηυήθ με υαλώδη υφή (θεωρείται φυσικό γυαλίυλ) και χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάςκιήθεεσσαιθεκτικότητάς του, ήδη από τα τέλη της Ανώτερης [[Παλαιολιθική περίοδος|Παλαιολιθικής]] περιόδου για την κατασκευή λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησίμευαν ως μαχαίρια, ξέστρες και ξυράφια. Ενώ στη διεθνή βιβλιογραφία έχει επικρατήσει ο όρος obsidian, στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται και οι δυο όροι, ο όρος «οψιδιανός» συχνότερα (αλλά όχι αποκλειστικά) από όσους έχουν σχέση με γεωλογικές επιστήμες και ο όρος «οψιανός» συχνότερα από τους αρχαιολόγους<ref name="express">{{cite web | url=http://www.express.gr/news/politismos/514716oz_20110906514716.php3 | title=Το Μουσείο Μεταλλευμάτων της Μήλου φιλοξενεί τη συλλογή οψιδιανού του λαογράφου Ζαφείρη Βάου | publisher=Express.gr | date=06/09/11 | accessdate=December 26, 2011}} «Οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν την ... οψιδιανός. Οι αρχαιολόγοι την ... οψιανός» «..δύο ονομασίες του ορυκτού.. είναι και οι δύο «σωστές».»</ref>.▼
{{πηγές|16|06|2012}}
[[Αρχείο:Obsidian.jpg|thumb|250px|right|]]
▲Ο '''οψιανός''' ή '''οψιδιανός''' είναι πέτρωμα που προέρχεται από ηφαιστειογενείς περιοχές νεαρής [[Γεωλογία|γεωλογικά]] ηλικίας. Είναι [[πέτρωμα]] όξινο, σκουρόχρωμο με υαλώδη υφή (θεωρείται φυσικό γυαλί) και χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάς του, ήδη από τα τέλη της Ανώτερης [[Παλαιολιθική περίοδος|Παλαιολιθικής]] περιόδου για την κατασκευή λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησίμευαν ως μαχαίρια, ξέστρες και ξυράφια. Ενώ στη διεθνή βιβλιογραφία έχει επικρατήσει ο όρος obsidian, στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται και οι δυο όροι, ο όρος «οψιδιανός» συχνότερα (αλλά όχι αποκλειστικά) από όσους έχουν σχέση με γεωλογικές επιστήμες και ο όρος «οψιανός» συχνότερα από τους αρχαιολόγους<ref name="express">{{cite web | url=http://www.express.gr/news/politismos/514716oz_20110906514716.php3 | title=Το Μουσείο Μεταλλευμάτων της Μήλου φιλοξενεί τη συλλογή οψιδιανού του λαογράφου Ζαφείρη Βάου | publisher=Express.gr | date=06/09/11 | accessdate=December 26, 2011}} «Οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν την ... οψιδιανός. Οι αρχαιολόγοι την ... οψιανός» «..δύο ονομασίες του ορυκτού.. είναι και οι δύο «σωστές».»</ref>.
== Φυσικά χαρακτηριστικά ==
Γραμμή 7 ⟶ 5 :
Ο οψιδιανός ανήκει στους ''Ηφαιστίτες'', δηλαδή στα [[ηφαιστειακά πετρώματα]]. Τα όξινα ηφαιστειακά πετρώµατα συχνά παρουσιάζουν πορφυριτικό ιστό, ενώ δε λείπουν και οι ποικιλίες µε αφυρικό (µη πορφυριτικό) ή υαλώδη ιστό. Ο υαλώδης ιστός οφείλεται στη µεγάλη περιεκτικότητα του µάγµατος σε [[διοξείδιο του πυριτίου]] SiO<sub>2</sub>, µε αποτέλεσµα το ιξώδες να είναι τόσο µεγάλο, ώστε να εµποδίζεται η ιοντική διάχυση και η ανάπτυξη των κρυστάλλων. Αυτό το φυσικό γυαλί, ωστόσο, είναι ασταθές και µε την πάροδο του [[γεωλογική χρονολογική κλίμακα|γεωλογικού χρόνου]] µεταπίπτει σε κρυσταλλική κατάσταση. Η τυπική του σκληρότητα είναι 5 έως 5,5. και το [[ειδικό βάρος]] του περίπου 2,6.
Στις περιπτώσεις όπου το όξινο µάγµα ψύχεται πάρα πολύ γρήγορα (υπέρψυξη), προκύπτουν πετρώµατα τα οποία αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ύαλο, όπως είναι ο οψιδιανός και η π[[κίσσηρις|ς]]. Ο οψιδιανός εµφανίζει στιλπνό [[µαύρο|αο]] χρώµα και συνήθως κογχώδη θραύση. Λόγω της σχετικά µεγάλης σκληρότητάς του και της εύκολης επεξεργασίας του, χρησιµοποιήθηκε κατά την προϊστορική εποχή ως εργαλείο. Ο οψιδιανός περιέχει λιγότερο από 1% κατά βάρος [[νερό|ό]], διότι το µάγµα, από το οποίο προέρχεται, κατά την έκχυσή του στην επιφάνεια της [[Γη|Γ]]ς ή σε µικρό βάθος από αυτήν έχει αρκετά υψηλές θερµοκρασίες (750-950°) και δεν µπορεί να συγκρατήσει πολύ νερό. Υαλώδη πετρώµατα, τα οποία έχουν προσροφήσει νερό µέχρι 5% oνοµάζονται [[περλίτης|περλίτεςρλς]]<nowiki/>απαυιζυ και παρουσιάζουν τη χαρακτηριστική περλιτική υφήηχααήπρτιήυ.ιαςόοαπ Τόσο ο οψιδιανός όσο και οι περλίτες είναι δυνατόν να περιέχουνία φαινοκρυστάλλουςυαόναουναινοκρυστάλλους [[Χαλαζίας|χαλαζία]], [[Σανίδινο|σανιδίνου]], [[Ολιγόκλαστο|ολιγοκλάστου]] και άλλων [[ορυκτά|ορυκτών]]. Σε υαλώδεις παραλλαγές εµφανίζεται και η σφαιρολιθική υφή. Σε ορισµένους ρυολίθους η υαλώδης θεµελιώδης µάζα αποτελείται σχεδόν ολοκληρωτικά από σφαιρολίθους.
