Κάποια από τα κείμενα αυτής της εποχής έγιναν δημοφιλή και επέζησαν είτε μέσω των έντυπων εκδόσεων (κυρίως τα θρησκευτικά και ηθικοδιδακτικά κείμενα), είτε μέσω των χειρογράφων, είτε μέσω της προφορικής επιβίωσής τους και της επίδρασής τους σε λαϊκά προφορικά τραγούδια. Η επίδραση των ποιημάτων αυτών στην κρητική λογοτεχνία της ακμής ήταν ελάχιστη· ουσιαστικά η μόνη συμβολή τους ήταν η λογοτεχνική επεξεργασία του ιδιωματικού λόγου και η καθιέρωση της ομοιοκαταληξίας.
=== Θρησκευτική και διδακτική θεματολογία ===
Ο [[:fr:Leonardo_Dellaporta|Λεονάρδος Ντελλαπόρτας]], ένας από τους πρώτους εκπροσώπους της κρητικής λογοτεχνίας, ακολουθεί την βυζαντινή παράδοση και στα 4 θρησκευτικά και διδακτικά ποιήματά του (''Ερωτήματα και αποκρίσεις Ξένου και Αληθείας'', ''Λόγος περί ανταποδόσεως και Υπομνηστικόν'', ''Στίχοι θρηνητικοί εις τον Επιτάφιον θρήνον'', ''Λόγοι παρακλητικοί προς τον Χριστόν και την Θεοτόκον'') εμπνέεται από τη Βίβλο καθώς και λόγιες και δημώδεις βυζαντινές πηγές. Σε βυζαντινές πηγές στηρίχτηκε και ο Μανόλης Σκλάβος που έγραψε την ''Συμφορά της Κρήτης'', που με αφορμή την περιγραφή των συνεπειών του σεισμού που έπληξε το Ηράκλειο το [[1508]] επιρρίπτει την ευθύνη στους κατοίκους της Κρήτης για τις αμαρτίες τους και τους παρακινεί να ζητήσουν συγχώρεση. Ένας άλλος ποιητής το όνομα του οποίου μας είναι γνωστό είναι ο [[Ιωσήφ Πλουσιαδηνός|Ιωάννης Πλουσιαδηνός]], επίσκοπος Μεθώνης, που συνέθεσε τον ''Θρήνο της Θεοτόκου για τα πάθη στου Χριστού''. Η ''Κοσμογέννησις'' του Γεωργίου Χούμνου παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή είναι απόπειρα μεταφοράς σε απλή γλώσσα των βιβλίων της ''Γενέσεως'' και της ''Εξόδου''. Θρησκευτικού και ηθικοδιδακτικού περιεχομένου έργα άφησε και ο Μαρίνος Φαλιέρος (''Ρίμα παρηγορητική'', ''Λόγοι διδακτικοί του πατρός προς τον υιόν'', ''Θρήνος εις τα Πάθη και την Σταύρωσιν''), αλλά με επιδράσεις από δυτικά πρότυπα.
