Ονομασίες των Ελλήνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τελικά, ο όρος επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής των ξένων, ταυτίστηκε δηλαδή με τους όρους "αγράμματος" ή «απολίτιστος». Έτσι, «ένας αγράμματος άνθρωπος είναι κι αυτός βάρβαρος» {{ref|18}}. Σύμφωνα με τον [[Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς|Διονύσιο της Αλικαρνασσού]], ένας Έλληνας διέφερε από έναν βάρβαρο σε τέσσερα σημεία: εκλεπτυσμένη γλώσσα, εκπαίδευση, θρησκεία και νόμους {{ref|19}}. Η ελληνική εκπαίδευση έγινε συνώνυμη με την ευγενή ανατροφή. Ο [[Απόστολος Παύλος]] το θεωρούσε υποχρέωσή του να κηρύξει σε όλους τους λαούς το [[Ευαγγέλιο]], «Έλληνες και βαρβάρους, σοφούς και ανόητους» {{ref|20}}.

 

 

Οι κατακτήσεις του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] έφεραν την ελληνική επιρροή στην Ανατολή, "εξάγοντας" τον ελληνικό πολιτισμό και μεταβάλλοντας την εκπαίδευση και τις κοινωνικές δομές των περιοχών αυτών. Ο Ισοκράτης ανέφερε στον ''Πανηγυρικό'' του: ''"οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι"'' {{ref|23}}. Ο [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστικός πολιτισμός]] είναι η εξέλιξη του κλασικού αρχαιοελληνικού πολιτισμού με παγκόσμιες προοπτικές. Παρομοίως, η ονομασία ''Έλληνας'' εξελίχτηκε από εθνική ονομασία σε πολιτιστικό όρο, που υποδήλωνε κάποιον που διήγαγε τη ζωή του σύμφωνα με τα ελληνικά ήθη.