Θωρηκτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια του τέλους του [[19ος αιώνας|19^ου αιώνα]] και (μέχρι) τις πρώτες δεκαετίες του [[20ός αιώνας|20^ού αιώνα]], το θωρηκτό ήταν ο ισχυρότερος τύπος πολεμικού πλοίου, και μια μοίρα θωρηκτών ήταν ζωτική για κάθε κρατική οντότητα που επιθυμούσε να ελεγχειελέγχει τις θάλασσες. Ο όρος '''θωρηκτό''' έγινε τυπικός στα τέλη της δεκαετίας του [[1880]], για να περιγράψει έναν τύπο γενικά θωρακισμένου πολεμικού (''ironclad'')<ref>Stoll, J. Steaming in the Dark?, Journal of Conflict Resolution Vol. 36 No. 2, June 1992.</ref>. Κομβικό σημείο στην εξέλιξη των θωρηκτών θεωρήθηκε η καθέλκυση του Βρετανικού θωρηκτού [[HMS Dreadnought (1906)|''HMS Dreadnought'']], σε βαθμό που τα θωρηκτά που ήταν παλαιότερης σχεδίασης ή μικρότερα από αυτό να ονομάζονται ''pre-dreadnoughts'', ενώ όσα ήταν νεώτερης σχεδίασης ή τουλάχιστον ίδιου μεγέθους με αυτό να αναφέρονται γενικά ως ''dreadnoughts''.

Το εκτόπισμα των θωρηκτών αρχικά ήταν 5000 [[τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνοι]] και έφθασε μέχρι και τους 72.800 τόνους ([[Γιαμάτο (θωρηκτό)|Γιαμάτο]]). Σήμερα το θωρηκτό έχει εκλείψει, καθώς το μεγάλο τους μέγεθος τα κάνει εύκολους στόχους σε σύγχρονα όπλα, απ´` τα οποία η θωράκησηθωράκιση δεν προσφέρει πλέον προστασία. Γενικά, ο σύγχρονος θαλάσσιος πόλεμος ευνοεί μικρά και ευέλικτα πλοία.