Χέρριτ Ντάου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

''[[:Image:Gerrit Dou - De waterzuchtige vrouw.jpg|Η υδρωπική γυναίακαγυναίκα]]'' (1663) και ''[[:Image:Gerrit Dou - De Hollandse huisvrouw.jpg|η Ολλανδέζα νοικοκυρά]]'' (1650), σήμερα και τα δύο στο [[Μουσείο του Λούβρου]]. Το ''νυκτερινό σχολείο'', σήμερα στο [[Ρέικσμουζεουμ]] του [[Άμστερνταμ]] είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα σκηνής φωτισμένης με κερί, τομέας στον οποίο διέπρεψε. Στην [[Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου]] συναντά κανείς τα έργα του ''''[[:Image:Gerard Dou 004.jpg|το κατάστημα του ορνιθοπώλη]]'' (1672) και την αυτοπροσωπογραφία του (στο πλαίσιο παρουσίασης του παρόντος λήμματος).<ref name=eb1911/> Οι πίνακές του ήταν ιδιαίτερα ακριβείς, αποτιμούνταν σε υψηλές τιμές κι ένας πάτρονάς του, ο Πίτερ Σπίρινγκ (Pieter Spiering), ο οποίος δραστηριοποιούνταν στη [[Χάγη]] ως πρεσβευτής της [[Σουηδία]]ς από τα μέσα της δεκαετίας του 1630, του κατέβαλε 500 γκίλντερς ετησίως, απλά για να έχει το δικαίωμα της πρώτης άρνησης των τελευταίων του έργων.<ref>Baer, σελ. 30. Ο Σπίρινγκ ήταν γιος ευκατάστατου κατασκευαστή ταπισερί από το [[Ντελφτ]].</ref> Η βασίλισσα [[Χριστίνα της Σουηδίας]] διέθετε έντεκα πίνακες του Ντάου και ο [[Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων]] επισκέφθηκε την οικία του, απ' όπου πιθανόν και αγόρασε τουλάχιστον ένα έργο του, από αυτά που σήμερα διαθέτει η πινακοθήκη [[Ουφίτσι]]. Η Ολλανδική Βασιλική Αυλή, ωστόσο, προτιμούσε έργα με περισσότερο κλασικές τάσεις.<ref>Baer, σελ. 32</ref>