Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 143:
Οι αντιπαραθέσεις που είχαν διαιρέσει τα κόμματα πρωτύτερα ήταν ακόμα πολύ ζωντανές. Το Δημοκρατικό Κόμμα συνέχισε να προωθεί το συγκεντρωτικό του πρόγραμμα και ακόμα επέμενε στην ανάγκη για ριζική αγροτική μεταρρύθμιση. Μια διαφωνία σχετικά με τον εκλογικό νόμο οδήγησε τελικά το Δημοκρατικό Κόμμα να ψηφίσει εναντίον της κυβέρνησης στη Βουλή και η κυβέρνηση ηττήθηκε. Αν και αυτή η συνεδρίαση δεν είχε απαρτία, ο Βέσνιτς τη χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να παραιτηθεί. Η παραίτησή του είχε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: το Ριζοσπαστικό Κόμμα συμφώνησε να αποδεχθεί την ανάγκη για συγκεντρωτισμό και το Δημοκρατικό Κόμμα συμφώνησε να αποσύρει την εμμονή του για την αγροτική μεταρρύθμιση. Ο Βέσνιτς τέθηκε και πάλι επικεφαλής της νέας κυβέρνησης. Η Κροατική Κοινότητα και το Σλοβενικό Λαϊκό Κόμμα, ωστόσο, δεν ήταν ευχαριστημένοι με την αποδοχή του συγκεντρωτισμού των Ριζοσπαστών . Ούτε και ο Στόγιαν Πρότιτς, που αποσύρθηκε από την κυβέρνηση για το ίδιο θέμα.
Το Σεπτέμβριο του 1920 ξέσπασε στην Κροατία μια αγροτική εξέγερση , άμεση αιτία της οποίας ήταν η σήμανση των βοοειδών των αγροτών. Η Κροατική Κοινότητα κατηγόρησε ειδικότερα τη συγκεντρωτική πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργού Σβέτοζαρ Πριμπίτσεβιτς
===Από τη συντακτική συνέλευση στη δικτατορία===
[[File:Scs kingdom provinces 1920 1922 en.png|thumb|right|200px|[[Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων|Επαρχίες του Βασιλείου]] το 1920-1922.]]
[[File:Scs kingdom oblasts 1922 1929 en.png|thumb|right|200px|[[Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων|Ομπλαστ του Βασιλείου Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]]]]
Ένας από τους λίγους νόμους που πέρασαν επιτυχώς από την Προσωρινή Αντιπροσωπεία ήταν ο εκλογικός νόμος για τη συντακτική συνέλευση. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων που προηγήθηκαν της ίδρυσης του νέου κράτους είχε συμφωνηθεί ότι η ψηφοφορία θα είναι μυστική και καθολική. Δεν είχαν σκεφτεί ότι η καθολικότητα μπορεί να περιλάμβανε και τις γυναίκες μέχρι το ξεκίνημα ενός κινήματος για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών που εμφανίστηκε με τη δημιουργία του νέου κράτους. Οι Σοσιαλδημοκράτες και το Λαϊκό Σλοβενικό Κόμμα υποστήριξαν την ψήφο των γυναικών, αλλά οι Ριζοσπάστες αντιτάχθηκαν. Το Δημοκρατικό Κόμμα ήταν ανοικτό στην ιδέα, αλλά δεν την υποστήριξε αρκετά, έτσι η πρόταση απορρίφθηκε. Η αναλογική εκπροσώπηση έγινε δεκτή κατ' αρχήν, αλλά επέλεξε ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής (d'Hondt με πολύ μικρές εκλογικές περιφέρειες) που ευνοούσε τα μεγάλα κόμματα και τα κόμματα με ισχυρή τοπική υποστήριξη.
Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 28 Νοεμβρίου 1920. Όταν οι ψήφοι καταμετρήθηκαν το Δημοκρατικό Κόμμα είχε κερδίσει τις περισσότερες έδρες, περισσότερες από τους Ριζοσπάστες - αλλά ελάχιστα. Για ένα κόμμα που ήταν τόσο κυρίαρχο στην Προσωρινή Αντιπροσωπεία αυτό θεωρήθηκε ήττα. Περαιτέρω τα είχε πάει μάλλον άσχημα σε όλες τις πρώην περιοχές της Αυστροουγγαρίας. Αυτό υπονόμευε την πεποίθηση του κόμματος ότι η συγκεντρωτική του πολιτική αντιπροσώπευε τη βούληση του Γιουγκοσλαβικού λαού στο σύνολό του. Οι Ριζοσπάστες δεν τα είχαν πάει καλύτερα σε αυτές τις περιοχές, αλλά αυτό ήταν πολύ λιγότερο πρόβλημα για αυτούς, επειδή είχαν αγωνιστεί ανοιχτά ως Σερβικό κόμμα. Τα πιο θεαματικά κέρδη είχαν πετύχει δύο αντισυστημικά κόμματα. Η ηγεσία του Κροατικού Ρεπουμπλικανικού Αγροτικού Κόμματος είχε απελευθερωθεί από τη φυλακή μόλις όταν ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία. Σύμφωνα με το Γκλιγκορίγεβιτς αυτό τους βοήθησε περισσότερο από πραγματική προεκλογική εκστρατεία. Η Κροατική Κοινότητα (που είχε με άτολμο τρόπο προσπαθήσει να εκφράσει τη δυσαρέσκεια που κινητοποήσε το Κροατικό Ρεπουμπλικανικό Αγροτικό Κόμμα) είχε επίσης στιγματιστεί από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση και σχεδόν εξαλείφθηκε. Αλλοι κερδισμένοι ήταν οι κομμουνιστές που τα είχαν πάει ιδιαίτερα καλά στην ευρύτερη περιοχή της [[Μακεδονία]]ς. Τις υπόλοιπες έδρες πήραν μικρότερα κόμματα που έδειχναν τουλάχιστον σκεπτικισμό για τη συγκεντρωτική πλατφόρμα του Δημοκρατικού Κόμματος.
Τα αποτελέσματα ισχυροποίησαν πολύ το Νικόλα Πάσιτς και οι Δημοκρατικοί δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συμμαχήσουν με τους Ριζοσπάστες, αν ήθελαν να υλοποιήσουν το σχέδιό τους για μια συγκεντρωτική Γιουγκοσλαβία. Ο Πάσιτς ήταν πάντα προσεκτικός για να κρατά ανοικτή την επιλογή μιας συμφωνίας με την Κροατική αντιπολίτευση. Οι Δημοκρατικοί και οι Ριζοσπάστες δεν ήταν αρκετά ισχυροί για να ψηφίσουν το σύνταγμα μόνοι τους και έκαναν μια συμμαχία με τη Γιουγκοσλαβική Μουσουλμανική Οργάνωση (JΜΟ). Το Μουσουλμανικό κόμμα ζήτησε και πήρε παραχωρήσεις για τη διατήρηση της Βοσνίας στην σύνορά της και για να μην επηρεάσει η αγροτική μεταρρύθμιση τους Μουσουλμάνους γαιοκτήμονες στη Βοσνία.
Το Κροατικό Ρεπουμπλικανικό Αγροτικό Κόμμα αρνήθηκε να ορκιστεί πίστη στο βασιλιά με το αιτιολογικό ότι αυτό σήμαινε ότι η Γιουγκοσλαβία είναι μια μοναρχία, κάτι που υποστήριξε ότι μόνο η Συντακτική Συνέλευση θα μπορούσε να αποφασίσει. Το κόμμα αρνήθηκε να καταλάβει τις έδρες του. Οι περισσότεροι από την αντιπολίτευση, αν και αρχικά κατέλαβαν τις έδρες τους, κήρυξαν μποϊκοτάζ με την πάροδο του χρόνου, έτσι ώστε υπήρχαν λίγες ψήφοι κατά. Ωστόσο η συντακτική αποφάσισε εναντίον της συμφωνίας του 1918 μεταξύ του [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων|Κράτους των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]] και του [[Βασίλειο της Σερβίας|Βασιλείου της Σερβίας]], που ανέφερε ότι για να περάσει απαιτείτο πλειοψηφία 66% από 50% συν μία ψήφο, ανεξάρτητα από το πόσοι ψήφισαν κατά. Μόνο παραχωρήσεις της τελευταίας προς το Τζεμιγιέτ - μια ομάδα Μουσουλμάνων από τη σημερινή [[πΓΔΜ]] και το [[Κοσσυφοπέδιο]] - έσωσε την κατάσταση.
==Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου==
| |||