Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 173:
[[File:Banovine Jugoslavia.png|thumb|right|200px|Το 1929 το [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας]] υποδιαιρέθηκε [[Μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας|εννέα μπανόβινες]]. Αυτές έγιναν οκτώ το 1939, όταν δύο συνενώθηκαν για να αποτελέσουν τη Μπανόβινα της Κροατίας.]]
[[File:Locator map Croatia Banovina in Yugoslavia 1939-1941.svg|thumb|right|200px|Το 1939 ιδρύθηκε η Μπανόβινα της Κροατίας με σκοπό να λύσει το "Κροατικό ζήτημα". Δημιουργήθηκε από τη Μπανόβινα του [[Σάβος|Σάβου]] και την Παράκτια Μπανόβινα, με μικρά τμήματα που παραχωρήθηκαν από τις Μπανόβινες του [[Δρίνος|Δρίνου]], της [[Πριγκιπάτο της Ζέτας|Ζέτα]] και του [[Δούναβης|Δούναβη]].]]
Στις 6 Ιανουαρίου 1929, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την πολιτική κρίση που προκλήθηκε από τη δολοφονία, ο βασιλιάς Αλέξανδρος κατάργησε το Σύνταγμα, διέλυσε το Κοινοβούλιο και επέβαλε προσωπική δικτατορία (γνωστή ως "Δικτατορία της 6ης Ιανουαρίου", Šestosiječanjska diktatura, Šestojanuarska diktatura). Άλλαξε το όνομα της χώρας σε "Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας" και άλλαξε την εσωτερική διαίρεση από τις 33 όμπλαστ σε εννέα νέες ''[[Μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας|μπανόβινες]]'' στις 3 Οκτωβρίου. Σύντομα δημιουργήθηκε μια Επιτροπή Προστασίας του Κράτους, ως εργαλείο του νέου καθεστώτος για την πάταξη οποιαδήποτε διαφωνίας. Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης Βλάντκο Μάτσεκ και Σβέτοζαρ Πριμπίτσεβιτς συνελήφθησαν με κατηγορίες από το δικαστήριο. Ο Πριμπίτσεβιτς αργότερα εξορίστηκε, ενώ τη δεκαετία του 1930 ο Μάτσεκ θα γινόταν ο ηγέτης ολόκληρου του μπλοκ της αντιπολίτευσης.
Αμέσως μετά την κήρυξη της δικτατορίας ο Κροάτης βουλευτής [[Άντε Πάβελιτς]] αυτοεξορίστηκε. Τα επόμενα χρόνια Pavelić εργάστηκε για τη δημιουργία μιας επαναστατικής οργάνωσης, την [[Ουστάσι|Ουστάσα]], συμμάχησε με την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ) εναντίον του κράτους.
Το 1931 ο Αλέξανδρος θέσπισε ένα νέο Σύνταγμα, που έκανε την εκτελεστική εξουσία δώρο του βασιλιά. Οι εκλογές ορίζονταν με καθολική ψηφοφορία των ανδρών. Η πρόβλεψη για μυστική ψηφοφορία καταργήθηκε και η πίεση προς τους δημοσίους υπαλλήλους να ψηφίσουν για το κυβερνών κόμμα ήταν χαρακτηριστικό όλων των εκλογών που διεξήχθησαν με το σύνταγμα του Αλεξάνδρου. Περαιτέρω, το ήμισυ της άνω βουλής διοριζόταν άμεσα από το βασιλιά και τα νομοσχέδια μπορούσαν να γίνουν νόμοι με την έγκριση ενός από τα νομοθετικά σώματα και μόνο εάν εγκρίνονταν και από το Βασιλιά.
Την ίδια χρονιά δολοφονήθηκε στο [[Ζάγκρεμπ]] ο Κροάτης ιστορικός και αντιγιουγκοσλάβος διανοούμενος Μίλαν Σούφλαϊ. Αντιδρώντας ο [[Άλμπερτ Αϊνστάιν]] και ο Χάινριχ Μαν απεύθυναν έκκληση προς τη Διεθνή Ενωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Παρίσι, καταδικάζοντας τη δολοφονία, κατηγορώντας τη Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση. Η επιστολή έκανε λόγο για "φρικτή βιαιότητα που ασκείται επί του Κροατικού Λαού". Η προσφυγή απευθυνόταν στην εδρεύουσα στο Παρίσι ''Ligue des droits de l'homme'' (Ενωση Ανθρώπινων Δικαιωμάτων). Στην επιστολή τους οι Αϊνστάιν και Mαν καθιστούσαν το Γιουγκοσλάβο βασιλιά Aλέξανδρο ρητά υπεύθυνο για αυτή την κατάσταση.
Η εναντίωση των Κροατών στο νέο καθεστώς ήταν έντονη και, στα τέλη του 1932, το Κροατικό Αγροτικό Κόμμα εξέδωσε το ''Μανιφέστο του Ζάγκρεμπ'', που ζητούσε τον τερματισμό της ηγεμονίας και της δικτατορίας των Σέρβων. Η κυβέρνηση αντέδρασε φυλακίζοντας πολλούς πολιτικούς της αντιπάλους, μεταξύ αυτών το νέο ηγέτη του Κροατικού Αγροτικού Κόμματος Βλάντκο Μάτσεκ. Παρά τα μέτρα αυτά η αντίθεση στη δικτατορία συνεχίστηκε, με τους Κροάτες να κάνουν έκκληση για λύση του λεγόμενου "Κροατικού ζητήματος". Στα τέλη του 1934 ο βασιλιάς σχεδιάζει να απελευθερώσει το Μάτσεκ από τη φυλακή, να εισαγάγει δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και να προσπαθήσει να βρεί κοινό έδαφος μεταξύ των Σέρβων και των Κροατών.
Ωστόσο, στις 9 Οκτωβρίου 1934, ο βασιλιάς δολοφονήθηκε στη [[Μασσαλία]] της [[Γαλλία]]ς από το Βελίτσκο Κέριν (επίσης γνωστό με το επαναστατικό [[ψευδώνυμο]] του Βλάντο Τσερνοζέμσκι), ακτιβιστή της ΕΜΕΟ, σε μια συνωμοσία Γιουγκοσλάβων εξόριστων και ριζοσπαστικών μελών απαγορευμένων πολιτικών κομμάτων σε συνεργασία με την Κροατική ακραία εθνικιστική οργάνωση των [[Ουστάσι]].
==Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου==
| |||