Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Αιτία της εξέγερσης==

 

 

Το 1040, ο [[Πέτρος Δελεάνος]], ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι απόγονος του [[Σαμουήλ της Βουλγαρίας|Σαμουήλ]], δραπέτευσε από την [[Κωνσταντινούπολη]] και άρχισε την περιπλάνησή του σε όλα τα εδάφη που κατοικούσαν, φθάνοντας τελικά στον [[Μεγάλος Μοράβας|Μοράβα]] και το [[Βελιγράδι]]. Η εξέγερση ξέσπασε στο Βελιγράδι όπου ο Δελεάνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας<ref>М. Psellus, ib., pp. 61, 64</ref>, με το όνομα Πέτρος Α΄ . Μάζεψε στρατό και κινήθηκε προς τα νότια προς τα τελευταία πολιτικά κέντρα της αυτοκρατορίας, την [[Οχρίδα]] και τα [[Σκόπια]]. Στο δρόμο τους ο τοπικός πληθυσμός ενώθηκε μαζί τους<ref>Skуl.-Cеdr. ib., p. 527</ref>. Στο ίδιο χρονικό διάστημα τοπικοί ηγεμόνες από το [[Δυρράχιο]] και την γύρω περιοχή συγκεντρώθηκαν γύρω από το στρατιώτη [[Τιχομίρ της Βουλγαρίας|Τιχομίρ]]<ref>Skyl.-Cedr. ib., p. 528</ref>, και κατευθύνθηκαν προς τα δυτικά για να φτάσουν στην παλιά βουλγαρική πρωτεύουσα. Η ύπαρξη δύο διαφορετικών στρατοπέδων ανταρτών<ref>Zonaras, ib., p. 145</ref> ήταν μια σημαντική απειλή για την επιτυχία της εξέγερσης. Ο Δελεάνος έγραψε μια επιστολή προς τον Τιχομίρ να διαπραγματευτεί για κοινές δράσεις, τονίζοντας ότι δύο αυτοκράτορες δεν μπορούσαν μοιράζονται μία χώρα<ref>Zonaras, ib., pp. 145–146</ref> και ότι θα πρέπει να επιλεγεί μόνο ένας ηγέτης, είτε ο ίδιος ή ο Τιχομίρ. Όπως είχε μεγαλύτερη επιρροή από τον αντίπαλό του και ο Δελεάνος κατάφερε ομόφωνα να επιλεγεί ως ηγέτης και ο Τιχομίρ ενδιάμεσα σκοτώθηκε<ref>Skyl.-Cedr. ib., pp. 528–529</ref>.