Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1040 ο Πέτρος Δελεάνος, ο οποίοςπου ισχυρίστηκεισχυριζόταν ότι είναι απόγονος του [[Σαμουήλ της Βουλγαρίας|Σαμουήλ]], δραπέτευσε από την [[Κωνσταντινούπολη]] και άρχισε τηννα περιπλάνησή τουπεριπλανιέται σε όλα τα Βουλγαρικά εδάφη που κατοικούσαν, φθάνοντας τελικά στονστο [[Μεγάλος Μοράβας|Μοράβα]] και το [[Βελιγράδι]]. Η εξέγερση ξέσπασε στο Βελιγράδι όπου ο Δελεάνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας της Βουλγαρίας, παίρνοντας το όνομα του αγιοποιημένου Αυτοκράτορα Πέτρου Α΄<ref>М. Psellus, ib., pp. 61, 64</ref>, με το όνομα Πέτρος Α΄ . ΜάζεψεΟι στρατό καιΒούλγαροι κινήθηκεκινήθηκαν προς τα νότια, προς τα τελευταία πολιτικά κέντρα της αυτοκρατορίαςΑυτοκρατορίας τους, την [[Οχρίδα]] και τα [[Σκόπια]]. ΣτοΚαθ' δρόμο τουςοδόν ο τοπικός πληθυσμός ενώθηκε μαζί τους, αποδεχόμενος τον Πέτρο Δελεάνο ως Αυτοκράτορά του και σκοτώνοντας όποιο Βυζαντινό συναντούσε<ref>Skуl.-Cеdr. ib., p. 527</ref>. Στο ίδιομεταξύ χρονικόντόπιοι διάστημαΒούλγαροι τοπικοίαπό ηγεμόνεςτην απόπεριοχή τοτου [[ΔυρράχιοΔυρράχιΔυρραχίου]] και την γύρω περιοχή συγκεντρώθηκαν γύρω από το στρατιώτη [[Τιχομίρ της Βουλγαρίας|Τιχομίρ]]<ref>Skyl.-Cedr. ib., p. 528</ref>, και κατευθύνθηκαν προς τα δυτικά για να φτάσουν στηνστις παλιάπαλιές βουλγαρικήτους πρωτεύουσαπρωτεύουσες. Η ύπαρξη δύο διαφορετικών στρατοπέδων ανταρτών<ref>Zonaras, ib., p. 145</ref> ήταν μια σημαντική απειλή για την επιτυχία της εξέγερσης. Ο Πέτρος Δελεάνος έγραψε μια επιστολή προς τον Τιχομίρ να διαπραγματευτείδιαπραγματευτούν για κοινέςδράση δράσειςαπό κοινού και έκανε μια ομιλία στην οποία, τονίζονταςσε μεταφορική γλώσσα, είπε στους συγκεντρωμένους ανθρώπους ότι, όπως δεν ήταν δυνατό δύο παπαγάλοι να μοιράζονται ένα θάμνο χωρίς διχόνοια, έτσι και δύο αυτοκράτορες δεν θα μπορούσαν μοιράζονταινα μίαμοιραστούν μια χώρα<ref>Zonaras, ib., pp. 145–146</ref> και ότι θα πρέπει να επιλεγεί μόνο ένας ηγέτης, είτεή ο ίδιος ή ο Τιχομίρ. ΌπωςΧρησιμοποίησε επίτηδες τους ''παπαγάλους'', γιατί οι δύο παπαγάλοι ήταν το οικόσημο της [[Δυναστεία Κομητόπουλων|Δυναστείας των Κομητόπουλων]]. Καθώς είχε μεγαλύτερη επιρροή από τον αντίπαλό του και ο Δελεάνος κατάφερε ομόφωνα να επιλεγεί ως ηγέτης και ο Τιχομίρ ενδιάμεσα σκοτώθηκεδολοφονήθηκε<ref>Skyl.-Cedr. ib., pp. 528–529</ref>.

Με μεγαλύτεροτο διευρυμένο στρατό ο Δελεάνος συνέχισε να προχωρά προς τα νότια, αιφνιδίασε και νίκησε μάλιστα τοντο βυζαντινόΒυζαντινό αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών|Μιχαήλ Δ΄ τον Παφλαγόνα]] στη [[Θεσσαλονίκη]]<ref>М. Аttаlеiаtes, ib. p. 9</ref>, παίρνοντας το θησαυρό του. Ένας από τους διοικητές του Μιχαήλ, ο Βούλγαρος [[Μανουήλ Ίβατς]], πιθανόν γιος του βογιάρου [[βογιάρος|βογιάρου]] του Σαμουήλ [[Ιβάτζης|Ίβατς]]<ref>Златарски, В. ''История на България'', p. 758</ref> αυτομόλησε στον Πέτρο Β΄ (Δελεάνο)<ref>Skyl.-Cedr., p. 529</ref>. Μετά τη νίκη τωντα εξεγερμένωνΒουλγαρικά στρατευμάτωνστρατεύματα υπό τοντο ''[[βοεβόδας|βοεβόδα]]'' Καβκάν, που κατέλαβεκατέλαβαν το Δυρράχιο στην [[Αδριατική θάλασσα]] και κάποιεςμερικές δυνάμεις του διείσδυσαν βαθιά στη [[Θεσσαλία]] φθάνοντας μέχρι την [[Κόρινθος|Κόρινθο]]. Η σημερινή [[Αλβανία]], [[Ήπειρος]] και το μεγαλύτερο μέρος της [[Μακεδονία]]ς κατακτήθηκαν. Άλλος Βουλγαρικός στρατός των επαναστατών υπό την ηγεσία τουτον Αντίμ βάδισε βαθιά στο νότο και νίκησε το βυζαντινόΒυζαντινό διοικητή [[Αλακάσιος|Αλακάσιο]] στηνστη [[Μάχη της Θήβας]] στηνστη [[Βοιωτία]]. Μετά την είδηση της βουλγαρικήςΒουλγαρικής επιτυχίας ο βυζαντινόςΒυζαντινός πληθυσμός της [[Αθήνα]]ς και του [[Πειραιάς|Πειραιά]], επαναστάτησανπου δυσαναχετούσε λόγω της βαρειάς φορολογίας, επαναστάτησε αλλά γρήγορα η επανάσταση καταστάλθηκεκατεστάλη από τους [[Νορμανδοί|Νορμανδούς]] μισθοφόρους<ref>Hopf, ''Geschichte Griechenlands im Mittelalter'' (German: ''History of Greece in the Middles Ages'') (Ersch — Gruber, 85), p. 147</ref>. Οι αποφασιστικές ενέργειες των ανταρτώνεπαναστατών προκάλεσαν σοβαρή ανησυχία στην Κωνσταντινούπολη, όπου ταεσπευσμένα εξετάστηκαν σχέδια για τητην σύνθλιψηκαταστολή της εξέγερσης ήταν βιαστικά.