Ερυθρόμορφος ρυθμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Ερυθρόμορφη αγγειογραφία''' ή '''Ερυθρόμορφος ρυθμός''' χαρακτηρίζεται μια από τις σημαντικότερες τεχνικές στην αρχαία ελληνική ζωγραφική αγγείων που αποδίδει τα εικονιστικά και διακοσμητικά μοτίβα με ερυθρό και μαύρο χρώμα πάνω στην ανοιχτόχρωμη επιφάνεια του χάλκινου πηλού.

Ο πηλός μετά το σχηματισμό του αγγείου και την επίχρωσή του, ψήνονταν με ειδική τεχνική, κατά την οποία σε μια φάση οξείδωσης σχηματίζονταν το μελανό γάνωμα, ενώ σε μια φάση αναγωγής και ξανά οξείδωσης σχηματίζονταν το κόκκινο χρώμα. Ο πηλός ξεραινόταν αρχικά κατά το ζέσταμα του φούρνου. Ακολούθως ψήνονταν σε θερμοκρασία 800 βαθμών, κατά την οποία η επίχρωση του αγγείου οξειδώνονταν και σχημάτιζε το μαύρο γάνωμα. Μετά, η θερμοκρασία ανέβαινε στους 950 βαθμούς, ενώ ο κεραμέας πρόσθετε υγρή ξυλεία ή φύλλα και έφραζε την είσοδο του αέρα. Υπό τις συνθήκες αυτές επέρχονταν δημιουργία μονοξείδιου του άνθρακα μέσα στον φούρνο. Ακολούθως η θερμοκρασία ξανά έπεφτε, ενώ ο κεραμέας άνοιγε πάλι την είσοδο του αέρα. Το γάνωμα παρέμενε μαύρο, αλλά ο πηλός έπαιρνε το χαρακτηριστικό χάλκινοκόκκινο χρώμα.