Μελπομένη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
}}Η '''Μελπομένη''' ήταν [[Μούσες|Μούσα]] της [[Ελληνική μυθολογία|Ελληνικής μυθολογίας]]. Ήταν η μούσα της τραγωδίας, παρόλο τα χαρούμενα τραγούδια της.
Κατά τη [[Θεογονία]] του [[Ησίοδος|Ησιόδου]] και του [[Απολλόδωρος|Απολλοδώρου]] ήταν κόρη του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]] και της Μνημοσύνης και μητέρα των [[Σειρήνες|Σειρήνων]] μετά του Αχελώου. Στην αρχή θεωρούταν μούσα του μέλους ή της ωδής, εξ ου και το όνομά της. Σ΄ αυτήν αποδίδεται η εφεύρεση της [[Βάρβιτος|βαρβίτου]] με την οποία μέλπουσα «''καθήδυνε''» τους θνητούς ακροατές της, «''θνητοίσι μελίφρονα βάρβιτον εύρε''» (''Ανθολογία'' ΙΧ 504) περιστοιχιζόμενη από την ακολουθία της, τις [[Ώρες (μυθολογία)|Ώρες]] και τις [[Νύμφες]]. Αργότερα όμως αποβαίνει η κατ΄ εξοχή μούσα της θεατρικής τραγωδίας. Με την Μελπομένη παρομοιάζεται, σε επίγραμμα του [[Αγάθιος|Αγαθίου]] η τραγωδός Αριάδνη της οποίας το άσμα, λέγει, αδόμενο με τραγικό στόμφο, έμοιαζε με την ηχηρή και πύρινη ωδή της Μούσας της Τραγωδίας. Η Μελπομένη ως Μούσα συνοδεύει με τις άλλες Μούσες τον [[Απόλλων (μυθολογία)|Απόλλωνα]] αλλά και συνεργάζεται με τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]].
Ετυμολογικά το αρχαίο ρήμα ''μέλπω'' σημαίνει άδω, ψάλλω, υμνώ και εξυμνώ. Εκτός όμως από τις κύριες αυτές σημασίες, οι αρχαίοι Έλληνες με το ρήμα μέλπω απέδιδαν κυρίως όλες τις παραπάνω ερμηνείες μόνο και όταν συνοδεύονταν με μουσικό όργανο, λύρα ή κιθάρα.
Τη ζωγράφιζαν να φορεί μάσκα [[Τραγωδία|τραγωδίας]], θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, ρόπαλο στα χέρια και την επιγραφή: "Μελπομένη Τραγωδίαν".
Η Μούσα αυτή έχει συναντήσει και υπερνικήσει την τραγωδία. Ενώ μέσα από τις καταστροφές η Μελπομένη έχει δει την τραγωδία σε όλες της τις μορφές, μέσα από αυτή την τραγωδία βοηθά να προβάλει ο θρίαμβος του ανθρώπινου πνεύματος. Θα λειτουργήσει ως οδηγός, για να εμπνεύσει τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει την καταιγίδα.
| |||