Ιωάννης Κωλέττης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 116:
Ο [[Σπυρίδων Σπυρομήλιος|Σπηρομίλιος]] σε λίβελό του πριν τα 1846 θα σημειώσει για τις σπουδές του Κωλέτη στην Ιταλία, «''[...]διεκρίνετο μεταξύ των μαθητών διότι ήτο τόσ δύσνους και δύσλεκτος εις τόσον βαθμόν, ώστε είχεν καταντήσει παροιμιώδης. ''Είσαι Κωλέτης καημένε'', ήτο η προς τους μη εννοούντες έκφρασις''[...]»<ref>Βασίλης Κρεμμυδάς, Ο Ιωάννης Κωλέτης του Σπυρομίλιου. Ένας ανέκδοτος λίβελος, εκδ. Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2005, σελ. 65</ref>
Το 1858 περίπου ο [[Στέφανος Κουμανούδης]] σημειώνει μία λίστα προσώπων που αν και υπουργοποιήθηκαν ''ουδέν σχεδόν προύργου εποιήσαν'' και σε αυτήν συμπεριλαμβάνει και τον Κωλέττη.<ref>Κωνσταντίνος Δημαράς, «Αθησαύριστα και αποθησαυρισμένα κείμενα του Σ. Α. Κουμανούδη»,Ο Ερανιστής, τομ.15 (1979), σελ. 2, 4</ref>Ο Θ.Ι.Τυπάλδος σε άρθρο του στα 1873 αναφέρει σε ομότιτλο άρθρο του για τον Κωλέττη πως ήταν «[...] φύσει δεξιός εις το μεταχειρίζεσθαι τους ανθρώπους και δη τους ανθρώπους του πολέμου[...]»<ref>Θ. Ι. Τυπάλδος, «Ιωάννης Κωλέττης»,Παρθενών, Τεύχος 24 (Έτος Γ’),1873 σελ.1337</ref>
Για τον [[Γιάννης Κορδάτος|Γίανη Κορδάτο]] τονίζεται ο μαχητικός τόνος με τον οποίο διά της Ελληνικής Νομαρχίας, την οποία του αποδίδει, στηλιτεύει την ''ρωμέϊκή φεουδαρχία της προεπαναστατικής εποχής''.<ref>[[Γιάνης Κορδάτος]], Ο Ρήγας Φεραίος και η εποχή του, Αθήνα,1931, σελ. 260</ref> Ο [[Νίκος Σβορώνος]] τον χαρακτηρίζει εξ΄αιτίας του μεγαλοιδεατισμού του ως τον τύπο «του τυχοδιώκτη πολιτικού, που εισήγαγε όσο κανείς άλλος τη διαφθορά στην άσκηση της εξουσίας»<ref>[[Νίκος Σβορώνος]], Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας, εκδ.Θεμέλιο, Αθήνα, 1985, σελ. 84</ref>
Ο Ευάγγελος Κοροβίνης τον χαρακτηρίζει<ref name="hellenicparliament">Ευάγγελος Κοροβίνης, ''Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία", εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2008, 5η έκδοση, σελ. 24</ref> με τα μελανότερα χρώματα, επειδή θεωρεί ότι ο Ιωάννης Κωλέττης εισήγαγε τη φαυλοκρατία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, δεδομένου μάλιστα ότι υπήρξε ο πρώτος Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διαχειριζόμενος τα κοινά απέκτησε μεγάλη περιουσία (630.000 χιλιάδες δραχμές). Ο Χρήστος Στασινόπουλος τον χαρακτήριζει ''πολιτικάντη'' και με ''αχαλίνωτες φιλοδοξίες''. Επίσης, ''δολοπλόκος, μηχανοράφος, καταφερτζής, πολιτικάντης, ανεντιμος, φαυλοκράτης, φιλόδοξος με υπερτροφικό εγωισμό,που τον έκρυβε συχνά με επιμέλεια''.<ref>Χρήστος Στασινόπουλος, «Κωλέττης Ιωάννης», Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, τομ.Γ, εκδ. Δεδεμάδη, Αθήνα, χ,χ σελ.109, 115</ref>
και πως «''Για την ελληνική επανάσταση στάθηκε ο δεύτερος κακός δαίμονας (με πρώτον τον Μαυροκορδάτο). Στάθηκε ο πατέρας της νεοελληνικής φαυλοκρατίας και του νεοελληνικού πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Η ζημιά που έκανε στην Πατρίδα, και κατά την Επανάσταση και κατοπινά, είναι ανυπολόγιστη[...]»<ref>Χρήστος Στασινόπουλος, «Κωλέττης Ιωάννης», Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, τομ.Γ, εκδ. Δεδεμάδη, Αθήνα, χ,χ σελ.116</ref>
| |||