Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1877-1878): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 85:
File:Vsemirnaya Illyustratsia Russo-Turkish War (1877–1878) 05.jpg|Βασιβουζούκοι, επιστρέφοντας με τα λάφυρα από τη Ρουμανική ακτή του [[Δούναβης|Δούναβη]].
</gallery>
===Διεθνής αντίδραση για τις θηριωδίες στη Βουλγαρία===
Η είδηση των θηριωδιών των βασιβουζούκων φιλτραρίστηκε προς τον έξω κόσμο μέσω του υπό Αμερικανική διεύθυνση Ρόμπερτ Κόλετζ, που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Η πλειοψηφία των φοιτητών ήταν Βούλγαροι και πολλοί έλαβαν τα νέα για τα γεγονότα από τις οικογένειές τους. Σύντομα η Δυτική διπλωματική κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη γέμισε φήμες, που τελικά κατέληξαν σε εφημερίδες στη Δύση. Ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη ο [[Προτεσταντισμός|προτεστάντης]] ιεραπόστολος Τζορτζ Γουόρεν Γουντ ανέφερε ότι οι τουρκικές αρχές στην [[Αμάσεια]] έκαναν βάναυσες διώξεις Χριστιανών Αρμενίων προσφύγων από το [[Σουχούμι|Σουκούμ Καλέχ]]. Κατάφερε να συνεργαστεί με το Βρετανό διπλωμάτη Εντουαρντ Μάλετ να θέσει το θέμα υπόψη της [[Υψηλή Πύλη|Υψηλής Πύλης]] και στη συνέχεια του Βρετανού υπουργού εξωτερικών Ρόμπερτ Γκάσκοϊν-Σέσιλ (Μαρκήσιου του Σώλσμπερι). Στη Βρετανία, όπου η κυβέρνηση του [[Μπέντζαμιν Ντισραέλι|Ντισραέλι]] είχε δεσμευτεί για την υποστήριξη των Οθωμανών στη συνεχιζόμενη κρίση στα Βαλκάνια, η [[Φιλελεύθερο Κόμμα (Ηνωμένο Βασίλειο)|Φιλελεύθερh]] αντιπολιτευόμενη εφημερίδα ''Daily News'' ανέθεσε στον Αμερικανό δημοσιογράφο ΜακΓκάαν να υποβάλει έκθεση για τα γεγονότα των σφαγών από πρώτο χέρι.
Ο ΜακΓκάαν περιόδευσε στις πληγείσες περιοχές της βουλγαρικής εξέγερσης, και η έκθεσή του, στα πρωτοσέλιδα της ''Daily News'', έστρεψε τη βρετανική κοινή γνώμη εναντίον φιλοοθωμανικής πολιτικής του Ντισραέλι. Το Σεπτέμβριο ο αρχηγός της αντιπολίτευσης [[Γουίλιαμ Γκλάντστοουν]] δημοσίευσε το έργο του ''Η Βουλγαρική Φρίκη και το Ανατολικό Ζήτημα'' καλώντας τη Βρετανία να αποσύρει την υποστήριξή της προς την Τουρκία και προτείνοντας η Ευρώπη να απαιτήσει την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Καθώς οι λεπτομέρειες έγιναν γνωστές σε όλη την Ευρώπη, πολλοί επιφανείς, όπως ο [[Κάρολος Δαρβίνος]], ο [[Όσκαρ Ουάιλντ]], ο [[Βικτόρ Ουγκώ]] και ο [[Τζουζέπε Γκαριμπάλντι]] καταδίκασαν δημοσίως τα Οθωμανικά έκτροπα στη Βουλγαρία.
Η ισχυρότερη αντίδραση ήρθε από τη Ρωσία. Η ευρεία συμπάθεια για τη βουλγαρική υπόθεση οδήγησε σε πανεθνικό κύμα πατριωτισμού σε κλίμακα συγκρίσιμη με εκείνη κατά την [[Γαλλική εισβολή στη Ρωσία|Εισβολή του Ναπολέοντα το 1812]]. Από το φθινόπωρο του 1875 το κίνημα για την υποστήριξη της βουλγαρικής εξέγερσης διαπέρασε όλες τις τάξεις της ρωσικής κοινωνίας. Αυτό συνοδεύτηκε από έντονη δημόσια συζήτηση για τους ρωσική στόχους σε αυτή τη σύγκρουση: οι Σλαβόφιλοι, με επικεφαλής το [[Φιόντορ Ντοστογιέφσκι|Ντοστογιέφσκι]], έβλεπαν στον επικείμενο πόλεμο την ευκαιρία να ενωθούν όλα τα Ορθοδόξα έθνη υπό την ηγεσία της Ρωσίας, εκπληρώνοντας έτσι αυτό που πίστευαν ότι ήταν η ιστορική αποστολή της Ρωσίας, ενώ οι αντίπαλοί τους, οι εκδυτικιστές, με επικεφαλής τον [[Ιβάν Τουργκένιεφ|Τουργκένιεφ]], αρνιόνταν τη σημασία της θρησκείας και πίστευαν ότι στόχος της Ρωσίας δεν θα πρέπει να είναι η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας αλλά η απελευθέρωση της Βουλγαρίας.
== Παραπομπές ==
| |||