Ιησούς Χριστός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Λόγω της μεγάλης θρησκευτικής αναταραχής που δημιούργησε με την ζωή και τη διδασκαλία του, ο Ιησούς καταδικάστηκε σε θάνατο από θρησκευτικό δικαστήριο των Εβραίων, μια απόφαση που εκτέλεσαν οι Ρωμαϊκές αρχές με τη μέθοδο της [[σταύρωση|σταύρωσης]]. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των [[Απόστολος|αποστόλων]] του και ιστορικές αναφορές, ειδικότερα από ρωμαικές πηγές, μετά την σταυρική εκτέλεση και ταφή του αναστήθηκε και στη συνέχεια αναλήφθηκε στους ουρανούς, ζητώντας από αυτούς να διαδώσουν την διδασκαλία του σε όλο τον κόσμο.

Το μήνυμα του Ιησού είχε μεγάλη επίδραση στους ακροατές του και πολλοί από αυτούς θεώρησαν ότι πράγματι αυτός ήταν ο Μεσσίας. Άλλοι πάλι θεώρησαν ότι απλά ήρθε να προετοιμάσει τον ερχομό του πραγματικού Μεσσία ενώ κάποιοι είπαν πως ήταν κάποιος παλιός [[προφήτης]] που ήρθε και πάλι στη γη για να διδάξει. Μια ομάδα [[Εβραίοι|Εβραίων]] θρησκευτικών ηγετών κατηγόρησε λανθασμένα τον Ιησού επειδή τα Σάββατα, την ιερή ημέρα ανάπαυσης των [[Ιουδαίοι|Ιουδαίων]], έκανε θεραπείες. Επίσης κάποιοι από αυτούς δυσανασχετούσαν επειδή ο Ιησούς συναναστρεφόταν και ανθρώπους που θεωρούνταν άδικοι και ασεβείς, όπως οι φοροεισπράκτορες του Ρωμαϊκού κράτους. Ο Ιησούς από την πλευρά του, για το μεν θέμα του Σαββάτου αντέδρασε μιλώντας για υποκρισία των κατηγόρων του, για το δε θέμα των συναναστροφών του υποστήριξε ότι η συμπεριφορά του ήταν μέσα στα πλαίσια της έκκλησης για μετάνοια προς κάθε αμαρτωλό. Μια μερίδα από τους Εβραίους ηγέτες ανησύχησε μήπως ο Ιησούς, επειδή πολλοί νόμιζαν για Μεσσία, προκαλέσει κάποια εξέγερση ενάντια στους Ρωμαίους η οποία θα γινόταν αιτία για σφαγή των Εβραίων. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να θανατώσουν τον Ιησού για το γενικό καλό των Εβραίων. Ένας από τους δώδεκα αποστόλους, ο [[Ιούδας Ισκαριώτης]], τους πρότεινε να τους τον παραδώσει με προδοσία, έναντι αμοιβής. Τα Ευαγγέλια μας περιγράφουν πως ο Ιησούς γνώριζε ότι έπρεπε να προετοιμαστεί για το τέλος του, όπως και με ποιον τρόπο θα πέσει στα χέρια των εχθρών του. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο κατέβηκε στη γη.

Μετά από το δείπνο, ο Ιησούς και οι Απόστολοι πήγαν στο [[Όρος των Ελαιών]], ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της [[Ιερουσαλήμ]], και στον κήπο της [[Γεσθημανή]]ς. Σε αυτόν τον κήπο, ο μαθητής του Ιησού, Ιούδας, έφερε τους στρατιώτες για να [[Σύλληψη του Ιησού Χριστού|συλλάβουν τον Ιησού]]. Αυτοί τον οδήγησαν μπροστά στους ηγέτες των Ιουδαίων, οι οποίοι πραγματοποίησαν μια σύντομη δίκη-παρωδία και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι νόμοι όριζαν πως για να πραγματοποιηθεί μια θανατική ποινή θα έπρεπε να εγκριθεί από τον Ρωμαίο κυβερνήτη της Ιουδαίας, [[Πόντιος Πιλάτος|Πόντιο Πιλάτο]]. Εκείνος, μη βρίσκοντας κάτι επιλήψιμο εναντίον του, τον έκρινε αθώο, παραπέμποντάς τον στην κρίση του λαού που είχε συγκεντρωθεί έξω από το μέγαρο. Έπειτα από την ιαχή του πλήθους: ''"άρων άρων σταύρωσον αυτόν",'' ο Πιλάτος αναγκάστηκε να καταδικάσει τον Ιησού σε σταυρικό θάνατο. Την επόμενη ημέρα, οι ηγέτες των Ιουδαίων ζήτησαν από τον Πιλάτο να σφραγιστεί ο τάφος και να τοποθετηθεί φρουρά και αυτός ικανοποίησε το αίτημα τους. Σύμφωνα με τους συγγραφείς των Ευαγγελίων, μετά από τρεις μέρες το σώμα του Ιησού είχε εξαφανιστεί από εκεί και ο Ιησούς εμφανιζόταν κατά διαστήματα σε πολλούς από τους μαθητές του. Μετά το γεγονός της [[Ανάσταση του Χριστού|Ανάστασης]], πέρασε ακόμα 40 ημέρες στη γη και μετά "[[Ανάληψη|αναλήφθηκε]]"» δηλ. ανέβηκε στον ουρανό. Το γεγονός της Ανάστασης του Ιησού, κατέχει κεντρική θέση στη [[Χριστιανισμός|χριστιανική]] πίστη και διδασκαλία. Οι Απόστολοί του συνέχισαν να διδάσκουν το μήνυμά του Ιησού Χριστού που βρήκε ανταπόκριση στον τότε γνωστό κόσμο και συνεχίζει ακόμη και σήμερα.