Κένταυρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|23|08|2016}}{{ειδικός}}{{επιμέλεια|Λόγος (ύφος διάλεξης, Α' πληθυντικό, αντιγραφή-επικόλληση κειμένου)}}{{άλλεςχρήσεις}}

Ο '''Κένταυρος''' είναι πλάσμα της [[Ελληνική Μυθολογία|Ελληνικής μυθολογίας]], πιθανώς ως ιδεατή απεικόνιση των έντονων καιρικών φαινομένων που ακολουθούν παρατηρώντας την ταχύτητα των [[νέφος|νεφών]]. {{πηγή}} Στην [[ιστορία]] και την [[τέχνη]] οι κένταυροι απεικονίζονται μεν ανθρωπόμορφοι, με ανθρώπινο το άνω τμήμα του κορμού, και ζωικό ([[άλογο|αλογίσιο]]) το κάτω. Ως ιδιοσυγκρασίες, όμως, φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά ισορροπημένοι και παρουσιάζονται ως είδη πρωτόγονα που όφειλαν περισσότερα στη ζωική φύση τους παρά στην ανθρώπινη κληρονομιά τους. Ο μύθος τους τοποθετεί στη [[Θεσσαλία]], στην κατεξοχήν μαγική γη της ελληνικής επικράτειας με πλούσια στοιχεία μετεωρολογικής παρατήρησης που έδιναν έτσι λαβή για τις φημισμένες μάγισσες, στις οποίες θα αφιερώσουμε μια ξεχωριστή σπουδή. Έτσι η μυθολογική παρουσία τους στη θεσσαλική γη ξεκινά από έναν γηγενή βασιλιά των Λαπίθων.<br />

Στα ελληνικά έργα τέχνης η τυπική απεικόνιση των Κενταύρων είναι εκείνη που τους δείχνει να επιτίθενται στους [[Λαπίθες]], εμπλεκόμενοι σε πράξεις βιασμού και λεηλασίας, όπως και στην γαμήλια τελετή του [[Πειρίθους|Πειρίθου]]. Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παρουσία τους ήταν συμβολική των απεριόριστων και απρόβλεπτων ιδιοτήτων του φυσικού κόσμου, που παρατηρούνται από την ηλιοφάνεια μέχρι τις καταιγίδες και στην ύφεση των τελευταίων, εκτός ίσως από την περίπτωση του κένταυρου [[Χείρων|Χείρωνα]].