Αδελαΐδα του Αμπουάζ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Αδελαίδα του Αμπουά''' (μερικές φορές καλείται Αιλάνδη) καταγόταν από επιφανή οικογένεια [[Φράγκοι|Φράγκων]] κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού [[Λίγηρας|Λίγηρα,]], μέσω της άγνωστης μητέρας της ήταν ανιψιά του Αδελάρδου, αρχιεπισκόπου της Τουρ και του Ράινο επισκόπου του Ανζού, <ref>Bachrach, Bernard S. (2006). Fulk Nerra, the Neo-Roman Consul, 987-1040: A Political Biography of the Angevin Count. Berkeley: U of California P. p. 4. ISBN 978-0520079960. Retrieved 30 September 2016.</ref> οι θείοι της πραγματοποίησαν τον γάμο της (965) με τον ισχυρό ευγενή [[Ινζέλζερ]]. <ref>Bradbury (1993). Bernard S. Bachrach-Fulk Nerra, The Neo-Roman Consul 987-1040_ a Political Biography of the Angevin Count. Berkeley: U of California P. p. 56. Retrieved 16 September 2016.</ref>

Ο σύζυγος της ήταν ευνοούμενος του βασιλιά της Γαλλίας [[Κάρολος ο Φαλακρός|Καρόλου του φαλακρού]] ο οποίος του είχε παραχωρήσει μεγάλη στρατιωτική δύναμη και χρήμα, η περιουσία της Αδελαίδας περιελάμβανε το Μπουζενσέ, το Σατιλλόν συρ ΊντρΙντρ και το κάστρο του Αμπουά, <ref>"The History of the City of Paris." Translations from the French. Lynn. 1770. p. 2:40. Retrieved 30 September 2016.</ref> που αργότερα επεκτάθηκε για να γίνει βασιλική κατοικία γνωστό και ως πύργος του Αμπουά. Η Αδελαίδα και ο σύζυγος της Ινζέλζερ ήταν γνωστοί σαν υποκόμηδες του Ανζού, ο γιος τους αργότερα [[Φούλκων Α΄ του Ανζού|Φούλκων ο Ερυθρός]] έγινε επίσημα ο πρώτος κόμης του Ανζού τίτλο που διατήρησαν και όλοι οι απόγονοι του για τρεις περίπου αιώνες. <ref>Norgate, Kate (1887). England under the Angevin Kings. London: Macmillan. p. 106. Retrieved 30 September 2016.</ref> Σύμφωνα με τα Ανδεγαυικά χρονικά μετά τον θάνατο του συζύγου της κατηγορήθηκε για μοιχεία αλλά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, <ref>"Archbishops of Tours". Foundation for Medieval Genealogy. Retrieved 30 September 2016.</ref> ο [[Γοδεφρείδος Ε΄ του Ανζού|Γοδεφρείδος Πλανταγενέτης]] ισχυριζόταν την καταγωγή του απ'ευθείας από την Αδελαίδα και τον σύζυγο της Ινζέλζερ. <ref>Teunis. The Appeal to the Original Status. p. 26.</ref>