Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Δημιουργήθηκε μια ευρέως αυτόνομη Ηγεμονία της Βουλγαρίας , μεταξύ του Δούναβη και της οροσειράς του [[Αίμος|Αίμου]] με έδρα της την παλιά Βουλγαρική πρωτεύουσα [[Βελίκο Τίρνοβο]], που συμπεριελάμβανε και της Σόφια. Αυτό το κράτος προβλεπόταν να είναι υπό την τυπική Οθωμανική κυριαρχία, αλλά να κυβερνάται από ένα πρίγκιπα εκλεγόμενο από μια σύνοδο Βούλγαρων προεστών και εγκρινόμενο από τις Δυνάμεις, που επέμειναν ότι ο πρίγκιπας δεν θα μπορούσε να είναι Ρώσος, αλλά συμβιβάστηκαν με την επιλογή του πρίγκιπας Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ, ανιψιού του Τσάρου [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Β΄]]. Νότια της οροσειράς του [[Αίμος|Αίμου]] ιδρύθηκε μια αυτόνομη Οθωμανική επαρχία με το όνομα [[Ανατολική Ρωμυλία]], ενώ η [[Μακεδονία]] επέστρεψε στην κυριαρχία του Σουλτάνου.
==19ος αιώνας==
Οι Βούλγαροι υιοθέτησαν ένα προωθημένο δημοκρατικό σύνταγμα και η εξουσία σύντομα πέρασε στο Κόμμα των Φιλελευθέρων με επικεφαλής το [[Στέφαν Σταμπόλοφ]]. Ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος είχε συντηρητικές τάσεις και αρχικά αντιτάχθηκε στις πολιτικές του Σταμπόλοφ, το 1885 είχε συμπαθήσει αρκετά τη νέα του χώρα του και έτσι υποστήριξε τους Φιλελεύθερους. Υποστήριξε επίσης την Ενοποίηση της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας, προϊόν πραξικοπήματος στη Φιλιππούπολη το Σεπτέμβριο του 1885. Οι Δυνάμεις δεν παρενέβησαν λόγω των μεταξύ τους διαμαχών για την εξουσία . Λίγο μετά η Σερβία κήρυξε τον [[Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885|πόλεμο]] στη Βουλγαρία, με την ελπίδα της αρπαγής εδαφών, ενώ οι Βούλγαροι ήταν απασχολημένοι. Οι Βούλγαροι όμως τους νίκησαν στη Σλίβνιτσα, απώθησαν το Σερβικό στρατό στη Σερβία και κατάφερε να καταλάβουν εκ νέου τις απωλεσθείσες με τη Συνθήκη του Βερολίνου κατοικούμενες από Βούλγαρους πόλεις [[Πίροτ]] και [[Βράνιε]], που όμως επιστράφηκαν στη Σερβία με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1886.
Τα γεγονότα αυτά κατέστησαν τον Αλέξανδρο πολύ δημοφιλή στη Βουλγαρία, αλλά η Ρωσία ήταν όλο και πιο δυσαρεστημένη με τις φιλελεύθερες τάσεις στο πλαίσιο της βασιλείας του. Τον Αύγουστο του 1886 υποκίνησε ένα πραξικόπημα, κατά το οποίο ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και εξορίστηκε στη Ρωσία. Ο Σταμπόλοφ όμως ενήργησε άμεσα και οι συμμετέχοντες στο πραξικόπημα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ο Σταμπόλοφ προσπάθησε να επαναφέρει τον Αλέξανδρο αλλά ισχυρή ρωσική αντιπολίτευση ανάγκασε τον πρίγκιπα να παραιτηθεί και πάλι. Toν Ιούλιο του 1887 οι Βούλγαροι εξέλεξαν το [[Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας|Φερδινάνδο Ferdinand του Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα]] ως νέο τους Πρίγκιπα. Ο Φερδινάνδος ήταν ο "[[Αυστροουγγαρία|Αυστριακός]] υποψήφιος" και οι Ρώσοι αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν. Ο Φερδινάνδος αρχικά συνεργάστηκε με το Σταμπόλοφ, αλλά το 1894 η σχέση τους επιδεινώθηκε. Ο Σταμπόλοφ παραιτήθηκε και δολοφονήθηκε τον Ιούλιο του 1895. Ο Φερδινάνδος στη συνέχεια αποφάσισε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Ρωσία, γεγονός που σήμαινε την επιστροφή σε συντηρητική πολιτική.
==20ός αιώνας==
Υπήρχε σημαντικός Βουλγαρικός πληθυσμός που ζούσε υπό την Οθωμανική κυριαρχία, ιδιαίτερα στη [[Μακεδονία]]. Τα πράγματα περιπλέκονταν, καθώς η Σερβία και η Ελλάδα διεκδικούσαν επίσης τμήματα της Μακεδονίας, ενώ η Σερβία, ως σλαβικό έθνος, θεωρούσε επίσης τους [[Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας|Σλαβόφωνους της Μακεδονίας]] ανήκοντες στο Σερβικό έθνος. Έτσι ξεκίνησε ένας πολυμερής αγώνας για τον έλεγχο αυτών των περιοχών, που διήρκεσε μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Το 1903 υπήρξε μια βουλγαρική εξέγερση στην οθωμανική Μακεδονία και ο πόλεμος φαινόταν πιθανό. Το 1908 ο Ferdinand χρησιμοποίησαν τους αγώνες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων για να δηλώσει τη Βουλγαρία ένα πλήρως ανεξάρτητο βασίλειο, με τον εαυτό του ως τον τσάρο, που έκανε στις 5 Οκτωβρίου (αν και εορτάζεται στις 22 Σεπτεμβρίου, όπως η Βουλγαρία παρέμεινε επίσημα στο Ιουλιανό ημερολόγιο μέχρι το 1916) στον Ιερό Εκκλησία σαράντα Μαρτύρων, Veliko Tarnovo.
| |||