Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πηγές|7|12|2016}}{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας''' ([[5 Μαρτίου]] [[1324]] - [[Εδιμβούργο]], [[22 Φεβρουαρίου]] [[1371]]) ήταν βασιλιάς της [[Σκωτία|Σκωτίας]], γιος και διάδοχος του [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτου Μπρους]] από την δεύτερη σύζυγο του, Ελισάβετ του Μπουργκ. Παντρεύτηκε στις [[17 Ιουλίου]] [[1328]], με τη συνθήκη του Νορθάμπτον, την Αγγλίδα πριγκίπισσα [[Ιωάννα του πύργου]], μικρότερη κόρη του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β΄]] και της [[Ισαβέλλα της Γαλλίας|Ισαβέλλας της Γαλλίας]].
Ο '''Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας''' ([[5 Μαρτίου]] [[1324]] - [[Εδιμβούργο]], [[22 Φεβρουαρίου]] [[1371]]) ήταν βασιλιάς της [[Σκωτία|Σκωτίας]] ([[1329]] - [[1371]]) o τελευταίος απόγονος του Οίκου του Μπρους, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην εξορία ή στην φυλακή χάρη των αντιδράσεων του απέναντι στους Άγγλους που επιχείρησαν να κυριεύσουν το βασίλειο του. Γιος και διάδοχος του [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτου Μπρους]] από την δεύτερη σύζυγο του Ελισάβετ του Μπουργκ, η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών (1327). <ref>Richardson, Douglas, Plantagenet Ancestry, Baltimore, Md., 2004, p. 23,</ref>
 
==Γάμος του Δαυίδ Β' με την Μαργαρίτα, κόρη του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Β' και της Ισαβέλας της Γαλλίας==
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Λόγω της νίκης του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ΄]] και του υποστηρικτή του, [[Εδουάρδος Μάλλιολ|Εδουάρδου Μπάλλιολ]], στη [[μάχη του Χάλιντον Χιλ]], τον Ιούλιο του [[1333]] κατέφυγε με την σύζυγό του, και αδελφή του Άγγλου βασιλιά, στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου ΣΤ΄]]. Ο Φίλιππος τους δέχθηκε μεγαλοπρεπώς προσφέροντας τους πολυτελή διαμονή στον πύργο του Γκαγιάρ. Είναι άγνωστα τα γεγονότα της ζωής του στο διάστημα παραμονής του στο [[Παρίσι]]. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η φιλοξενία που του παρείχε ο Γάλλος βασιλιάς εξόργισε τον Εδουάρδο απέναντί του και αυτό ήταν από τις αιτίες έκρηξης του [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]].
 
Παντρεύτηκε στις [[17 Ιουλίου]] [[1328]] σύμφωνα με τη συνθήκη του Νορθάμπτον, <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
Το [[1341]], όταν οι εκπρόσωποί του στην [[Σκωτία]] πήραν το πάνω χέρι, μπόρεσε να επιστρέψει με την σύζυγο του ως βασιλιάς. Το [[1346]] επιτέθηκε στις Αγγλικές κτήσεις της Γαλλίας, αλλά ηττήθηκε στην [[μάχη του Νέβιλ]] και συνελήφθη αιχμάλωτος παραμένοντας στην [[Αγγλία]] για 11 χρόνια στο [[κάστρο του Γουίνδσορ]]. Οι συνθήκες αιχμαλωσίας του ήταν πολύ καλές, γεγονός συνηθισμένο στους αιχμαλώτους βασιλείς του Εδουάρδου Γ΄, και οι συμφωνίες για την απελευθέρωση του ήταν πολύ συχνές. Τελικά απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του [[1357]] με την [[συνθήκη του Μπέργουικ]] έναντι του ποσού των 100.000 μάρκων.
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
*J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
*A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).</ref> την Αγγλίδα πριγκίπισσα [[Ιωάννα του πύργου]] μικρότερη κόρη του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β΄]] και της [[Ισαβέλλα της Γαλλίας|Ισαβέλλας της Γαλλίας]], από τον γάμο δεν απέκτησαν παιδιά. <ref>Richardson (2004) p. 23</ref> Διαδέχθηκε τον πατέρα του Ροβέρτο Μπρους στις 7 Ιουνίου/1329 σε ηλικία 5 ετών, στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στο Σκόν μαζί με την σύζυγο του Ιωάννα στις 24 Νοεμβρίου/1331. <ref>Dunbar, Sir Archibald H., Scottish Kings — A Revised Chronology of Scottish History 1005–1625, Edinburgh, 1899, pp. 146–7</ref>
Κατά την διάρκεια που ο Δαυίδ ήταν ανήλικος την αντιβασιλεία ασκούσε ο Σερ Θωμάς Ραντόλφ, 1ος κόμης του Μόραι, μετά τον θάνατο του στις 20 Ιουλίου/1332 αντικαταστάθηκε από τον Ντόναλντ, κόμη του Μάρ ο οποίος εξελέγη από ένα συμβούλιο Σκωτσέζων ευγενών στο Πέρθ στις 2 Αυγούστου/1332 αλλά και εκείνος σε 10 μέρες σκοτώθηκε στην μάχη του Ντούπλιν. Ο Σερ Αντρέας Μουρράι του Μπόθγουελ ο οποίος παντρεύτηκε την αδελφή του Ροβέρτου Μπρους Χριστίνα ήταν ο επόμενος αντιβασιλιάς αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Άγγλους στην μάχη του Ρόξμπουργκ (Απρίλιος 1333) και αντικαταστάθηκε απο τον Αρχιβάλδο Ντούγκλας που έπεσε με την σειρά του στη [[μάχη του Χάλιντον Χιλ]], τον Ιούλιο του [[1333]]. <ref>Dunbar (1899) pp. 147–9</ref>
 
==Απόδραση στην Γαλλία==
Ο Δαυίδ επέστρεψε στην Σκωτία, αλλά το βασίλειό του και ο ίδιος ήταν πολύ φτωχοί. Αδυνατούσε να μαζέψει χρήματα προκειμένου να πληρώσει στον Άγγλο βασιλιά τα λύτρα. Γι' αυτό έκανε πρόταση στον Εδουάρδο Γ΄ να ορίσει τον ίδιο ή έναν από τους γιους του σαν διάδοχο στην Σκωτία, συγκεκριμένα έκανε πρόταση στο Σκωτσέζικο κοινοβούλιο να οριστεί ως διάδοχος του ο [[Λάιονελ της Αμβέρσας|Λάιονελ, δούκας του Κλάρενς]], δεύτερος γιος του Άγγλου βασιλιά. Το Σκωτσέζικο κοινοβούλιο αρνήθηκε να δεχτεί την πρόταση του, αλλά οι μυστικές συμφωνίες που είχε με τον Άγγλο βασιλιά εξήγειραν τους ευγενείς εναντίον του. Δεν είχε παιδιά και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του [[Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας|Ροβέρτος Β΄]].
 
Μετά την ήττα των Σκωτσέζων στην μάχη του Ντούπλιν στις 24 Σεπτεμβρίου/1332 ο Εδουάρδος Μπάλλιολ ευνοοούμενος του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου Γ' και διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας στέφθηκε από τους Άγγλους βασιλιάς της Σκωτίας στην θέση του Δαυίδ, επέστρεψε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου με την υποστήριξη των Αγγλικών δυνάμεων. <ref>Dunbar (1899) pp. 148–9</ref> Στην συνέχεια μετά και την ήττα του στην [[μάχη του Χάλιντον Χιλ]] ο Δαυίδ Β' μαζί με την σύζυγο του κατέφυγαν στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου ΣΤ΄]] ο οποίος ήταν ξάδελφος της πεθεράς του Δαυίδ [[Ισαβέλλα της Γαλλίας|Ισαβέλλας]], έφτασαν στην Βουλώνη στις 14 Μαΐου/1334. <ref>Dunbar (1899) p. 150</ref>
Ο Φίλιππος τους δέχθηκε μεγαλοπρεπώς προσφέροντας τους πολυτελή διαμονή στον πύργο του Γκαγιάρ, είναι άγνωστα τα γεγονότα της ζωής του στο διάστημα παραμονής του στο [[Παρίσι]] το μόνο βέβαιο είναι ότι η φιλοξενία που τους παρείχε ο Γάλλος βασιλιάς εξόργισε τον Εδουάρδο Γ' απέναντι του με αποτέλεσμα την ταχύτερη έκρηξη του [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]]. Το 1346 ο Δαυίδ Β' με την υποστήριξη των Γάλλων επιτέθηκε ξανά στην Αγγλία αλλά τραυματίστηκε και ηττήθηκε στην [[Μάχη του Νέβιλ]] στις 17 Οκτωβρίου/1346, <ref>Dunbar (1899) p. 152</ref> συνελήφθη και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος από τον Σερ Ιωάννη του Κούπλαντ στον Πύργο του Λονδίνου. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο κάστρο του Ουίνδσορ μετά την επιστροφή του βασιλιά Εδουάρδου Γ', οι συνθήκες στις οποίες έμεινε φυλακισμένος ήταν πολύ καλές αν και κρατήθηκε 11 χρόνια. <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
*J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
*A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).</ref>
 
==Επιστροφή στον θρόνο της Σκωτίας==
 
Τελικά απελευθερώθηκε στις 3 Οκτωβρίου/[[1357]] με την [[συνθήκη του Μπέργουικ]] έναντι του ποσού των 100.000 μάρκων ποσό το οποίο δόθηκε σαν λύτρα στον κουνιάδο του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ', η συνθήκη επικυρώθηκε και από το κοινοβούλιο της Σκωτίας στην Σκόν στις 6 Νοεμβρίου/1357.
Ο Δαυίδ επέστρεψε στην Σκωτία αλλά το βασίλειό του και ο ίδιος ήταν πολύ φτωχοί, αδυνατούσε να συγκεντρώσει χρήματα για να πληρώσει τα λύτρα που ζητούσε ο Άγγλος βασιλιάς, γι' αυτό έκανε πρόταση στον κουνιάδο του Εδουάρδο Γ΄ να ορίσει τον δεύτερο γιο του [[Λάιονελ της Αμβέρσας|Λάιονελ, δούκα του Κλάρενς]] σαν διάδοχο του στον θρόνο της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας απέρριψε (1364) την πρόταση του Δαυίδ αλλά ο ίδιος συνέχισε τα επόμενα χρόνια τις διαπραγματεύσεις με τον Άγγλο βασιλιά για το συγκεκριμένο θέμα.
 
==Θάνατος του Δαυίδ Β' με λήξη της δυναστείας του Ροβέρτου Μπρους στην Σκωτία==
 
Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά στις 20 Φεβρουαρίου/1364 την Μαργαρίτα Ντρουμμόντ χήρα του Σερ Ιωάννη Λογκί και κόρη του Σερ Ιωάννη Ντρουμμόντ αλλά χώρισαν στις 20 Μαρτίου/1370 χωρίς να αποκτήσουν παιδιά, <ref>Dunbar (1899) p. 154</ref> η Μαργαρίτα ωστόσο ταξίδεψε στην Αβινιόν ζητώντας από τον πάπα να ακυρώσει το διαζύγιο το οποίο είχε εκδοθεί σε βάρος της. <ref>Dunbar (1899) p. 156.</ref>
Ο Δαυίδ πέθανε αιφνίδια στο κάστρο του Εδιμβούργου στις 22 Φεβρουαρίου/1371 και τάφηκε στο αβαείο του Χόλιρουντ την εποχή που σχεδίαζε να παντρευτεί την ερωμένη του Άννα Ντουνμπάρ, τον διαδέχθηκε ο [[Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας]] γιος της ετεροθαλούς αδελφής του Μαρζορί Μπρους, <ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
*Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
*John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
*J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
*A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).</ref> o Δαυίδ Β' ήταν ο τελευταίος άρρην απόγονος της δυναστείας.
 
==Παραπομπές==
 
{{παραπομπές}}
 
==Πηγές==
 
*David Nash Ford (2004). Royal Berkshire History: David II, King of Scots (1324-1371).
*John of Fordun (1871–72). Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene. Edinburgh.
*John Hill Burton. (1905). History of Scotland, vol. ii. Edinburgh.
*Andrew Lang. (1900). History of Scotland, vol. i. Edinburgh.
*Nield, Jonathan (1968), A Guide to the Best Historical Novels and Tales, Ayer Publishing,
*Shattock, Joanne (2000), The Cambridge Bibliography of English Literature, Volume 4; Volumes 1800-1900, Cambridge University Press
*Andrew of Wyntoun. (1872–79). The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing Edinburgh.
*Michael Brown. (2004). The Wars of Scotland, 1214–1371. The New Edinburgh History of Scotland, volume 4. Edinburgh: Edinburgh University Press.
*Ranald Nicholson. (1975)., Scotland. The Later Middle Ages. Edinburgh: Mercat Press.
*Michael Penman. (2003). David II, 1329–71: The Bruce Dynasty in Scotland. East Linton: Tuckwell Press.
 
{{Διαδοχή|[[Σκωτία|Βασιλιάς της Σκωτίας]]<br />[[1329]]–[[1371]]|[[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτος Μπρούς]]|[[Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας|Ροβέρτος Β΄]]}}
Γραμμή 13 ⟶ 55 :
{{Authority control}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|David II of Scotland}}
 
 
{{Πίκτες και Σκώτοι μονάρχες}}