Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|03|09|2015}}
{{Πληροφορίες στρατιωτικής σύγκρουσης
| τίτλος = Σαλβαδοριανός Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ
| πόλεμος = Τμήμα της Λατινοαμερικανικής κρίσης
| εικόνα = ERP_combatants_Perquín_1990_55.jpg
Γραμμή 30:
}}
 
Ο '''Σαλβαδοριανός Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ''' (1979-1992) ήταν η εμφύλια σύγκρουση στο [[Ελ Σαλβαδόρ]] μεταξύ της στρατιωτικής κυβέρνησης και του "Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί" (FMLN), έναν συνασπισμό 5 αριστερών ανταρτικών ομάδων. Ένα πραξικόπημα στις 15 Οκτωβρίου 1979 οδήγησε στις δολοφονίες διαδηλωτών από την κυβέρνηση καθώς και σε υπερασπστές της τελευταίας από τους αντάρτες, γεγονός που θεωρήθηκε ως το σημείο καμπής για τον εμφύλιο πόλεμο.
 
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1980, οι αριστερές πολιτικές οργανώσεις ενώθηκαν σχηματίζοντας το "Συντονιστικό των Επαναστατημένων Μαζών" (CRM). Λίγους μήνες αργότερα, οι αριστερές ανταρτικές ένοπλες οργανώσεις ενώθηκαν σχηματίζοντας το "Ενιαίο Επαναστατικό Διευθυντήριο" (DRU), το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί" (FMLN) μετά τη συγχώνευσή του με το [[Κομμουνιστικό Κόμμα του Ελ Σαλβαδόρ]] τον Οκτώβριο του 1980. Ο εμφύλιος πόλεμος διήρκεσε περισσότερο από 12 χρόνια και σημαδεύτηκε από ακρότητες και από τις δύο πλευρές. Περιελάμβανε την σκόπιμη τρομοκράτηση και στοχοποίηση των πολιτών από "ομάδες θανάτου", τη βίαιη στρατολόγηση παιδιών-στρατιωτών, καθώς και άλλων παραβιάσεων των [[Ανθρώπινα δικαιώματα|ανθρωπίνων δικαιωμάτων]], κυρίως από τις κυβερνητικές δυνάμεις, αλλά και σε μικρότερη κλίμακα και από τους αντάρτες.
Γραμμή 59:
Στις 7 Μαΐου 1980, ο πρώην ταγματάρχης του Σαλβαδοριανού Στρατού, Ρομπέρτο Ντ΄ Ωμπουισόν, συνελήφθη σε μια φάρμα μαζί με μια ομάδα πολιτών και στρατιωτών. Οι επιδρομείς βρήκαν έγγραφα που συνέδεαν αυτόν και τους άλλους συλληφθέντες πολίτες ως οργανωτές και χρηματοδότες των "ομάδων θανάτου" που εκτέλεσαν τον Αρχιεπίσκοπο Ρομέρο, και ως συνωμότες για πραξικόπημα εναντίον της χούντας (JRG). Η σύλληψή τους προκάλεσε τρομοκρατικές απειλές από δεξιές ομάδες, οι οποίες μαζί με καθεστωτικές πιέσεις ανάγκασαν τη χούντα να ελευθερώσει τον Ντ' Ωμπουισόν. Το 1993, έρευνα του Ο.Η.Ε. επιβεβαίωσε ότι ο Ντ' Ωμπουισόν είχε διατάξει την εκτέλεση του Αρχιεπισκόπου Ρομέρο.
 
[[Κατηγορία:Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ]]