Αρχαίο ελληνικό θέατρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[αρχαία Ελλάδα]] θέατρο ονομάζονταν αρχικά το ακροατήριο και αργότερα η ονομασία επικράτησε για τον τόπο των παραστάσεων με το σύνολο των κτισμάτων του. Ήδη, στα [[Κνωσός#Το ανάκτορο|μινωικά ανάκτορα]] υπήρχαν ειδικοί χώροι με δύο κλίμακες σε ορθή γωνία που προορίζονταν για θρησκευτικούς χορούς και τις λειτουργίες. Σχετικά δείγματα βρέθηκαν στη [[Φαιστός|Φαιστό]], στην [[Κνωσός|Κνωσό]] κ.α. Η αρχαιότερη μορφή του ''ελληνικού κοίλου'' (6ος αι. π.Χ.), της θέσης δηλαδή των θεατών, ήταν ένα σύνολο ξύλινων εδωλίων που τοποθετούνταν γύρω από ένα επίπεδο κυκλικό χώρο, την ''ορχήστρα'', όπου εκτυλισσόταν το δράμα. Στην μετέπειτα εξέλιξη του θεάτρου, όταν τη δράση ανέλαβαν αποκλειστικά οι ηθοποιοί, δημιουργήθηκε η υπερυψωμένη πάνω από την ορχήστρα σκηνή και το προσκήνιο.<ref>Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Β΄ σ. 555 ISBN 960- 666- 933-5</ref>

 

Τα κύρια μέρη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου ήταν η '''σκηνή''', η '''ορχήστρα''' και το '''κοίλον''', με τα ακόλουθα επιμέρους μέρη:

* Η '''σκηνή''': ορθογώνιο, μακρόστενο κτήριο, που προστέθηκε κατά τον 5ο αι. π.Χ. στην περιφέρεια της ορχήστρας απέναντι από το κοίλον. Στην αρχή ήταν ισόγεια και χρησιμοποιούταν μόνο ως αποδυτήρια, όπως τα σημερινά παρασκήνια.<br /> Το '''προσκήνιο''': μια στοά με κίονες μπροστά από τη σκηνή. Ανάμεσα στα διαστήματα των κιόνων βρίσκονταν θυρώματα και ζωγραφικοί πίνακες (τα σκηνικά). Τα θυρώματα του προσκηνίου απέδιδαν τρεις πύλες, από τις οποίες έβγαιναν οι υποκριτές. Το προσκήνιο ήταν αρχικά πτυσσόμενο, πιθανώς ξύλινο.<br /> Τα '''παρασκήνια''': τα δύο άκρα της σκηνής που προεξέχουν δίνοντάς της σχήμα Π στην κάτοψη.<br /> Οι '''πάροδοι''': οι διάδρομοι δεξιά και αριστερά από τη σκηνή που οδηγούν στην ορχήστρα. Συνήθως σκεπάζονταν με αψίδες.