Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κεντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{πληροφορίες προσώπου}} Ο '''Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κέντ''' (5 Αυγούστου/1301 - 19 Μ...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κέντ''' ([[5 Αυγούστου]]/[[1301]] - [[19 Μαρτίου]]/[[1330]]) ήταν 6ος γιος του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Α']] από την δεύτερη σύζυγο του Μαργαρίτα της Γαλλίας, μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β']] και πεθερός του [[Εδουάρδος του Γούντστοκ|Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα]] εκτελεστείς (1330) από τον ανιψιό του βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Γ']]. Ο πατέρας του ήθελε να του δώσει μεγάλες παροχές και τίτλους αλλά αυτοί ακυρώθηκαν με τον θάνατο του επειδή ο Εδουάρδος Β' προτίμησε να δώσει τους τίτλους αυτούς στον ευνοούμενο του Πέτρ Γκάβεστον παρόλα αυτά έμεινε πιστός στον ετεροθαλή αδελφό του, είχε σημαντικό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και βοήθησε στην καταστολή της επανάστασης (1321 - 1322) γι'αυτό ο Εδουάρδος Β' του παραχώρησε την κομητεία του Κέντ[[Κεντ]] στην ΝΑ Αγγλία.
Σταδιακά δυσαρεστήθηκε και ο ίδιος με την μεγάλη εύνοια που έδειχνε ο Εδουάρδος Β' στην οικογένεια Ντεσπένσερ, στον Ούγο τον νεώτερο και στον πατέρα του γι'αυτό συμμετείχε και αυτός στην επανάσταση εναντίον του ετεροθαλούς αδελφού του στο πλευρό της βασίλισσας Ισαβέλλας και του Ρογήρου Μόρτιμερ οπουόπου ο βασιλιάς εκθρονίστηκε (1326). Ο Εδμόνδος στην συνέχεια απέτυχε να έχει ενεργό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και όταν αποκαλύφθηκε (1330) ότι σχεδιάζει νέα εξέγερση εναντίον του νεαρού ανιψιού του εκτελέστηκε.
 
==Ο ετεροθαλής αδελφός του Εδουάρδος Β' ακύρωσε τα προνόμια που κληρονόμησε στον Εδμόνδο ο πατέρας του==
 
Ο πατέρας του Εδουάρδος Α' είχε πολλά παιδιά από την πρώτη σύζυγο του Ελεονόρα της Καστίλης αλλά μονάχα ο μικρότερος επέζησε ο διάδοχος του Εδουάρδος Β', μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του τη Γαλλίδα πριγκίπισσα Μαργαρίτα με την οποία απέκτησε τον Θωμά (1300) και τον Εδμόνδο (1301) σε ηλικία 62 ετών, γι'αυτό όταν πέθανε ο πατέρας του ήταν μόλις 6 ετών και τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του. <ref>Marshall (2006), p. 190.</ref> Ο Εδμόνδος ήταν εγγονός από μητέρα του βασιλιά της Γαλλίας [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Γ' του Τρομερού,]] πήρε το ψευδώνυμο Γούντστοκ από τον τόπο γέννησης της φαινόμενο σύνηθες στα βασιλικά μέλη της οικογένειας των Πλανταγενετών. <ref>Waugh (2004).</ref>
Άν και δεν έμενε στο ίδιο σπίτι ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τους μικρότερους γιους του από την δεύτερη σύζυγο του, <ref>Marshall (2006), p. 197.</ref> γι'αυτό πριν τον θάνατο του σχεδίαζε να τους παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις γης, χρήματα και τίτλους, ειδικά στον Εδμόνδο υποσχέθηκε 7000 μάρκα ετήσιο εισόδημα τον Μάιο του 1307 στα οποία πρόσθεσε αμέσως άλλα 1000. <ref>Lawne (2010), p. 28.</ref> Στην συνέχεια υποσχέθηκε να δώσει την κομητεία του Νόρφλοκ στον Θωμά και την κομητεία της Κορνουάλης στον Εδμόνδο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Εδουάρδος Β' παρέδωσε την Κορνουάλη στον ευνοούμενο του Πέτρο Γκάβεστον ακυρώνοντας την διαθήκη του πατέρα του κάτι που εξόργισε τα μικρά ετεροθαλή του αδέλφια. <ref>McKisack (1959), p. 3.</ref> Ο βασιλιάς για να τα εξευμενίσει αμέσως ξεκίνησε τις μεγάλες παραχωρήσεις απέναντι τους όπως η παραχώρηση τους (1315, 1319) ένα ετήσιο εισόδημα 2000 μάρκων, στην συνέχεια ο Εδμόνδος δέχθηκε το κάστρο του Γλούκεστερ ενώ ο Εδουάρδος Β' δημιούργησε για λογαριασμό τους στις 28 Ιουλίου/1321 την κομητεία του ΚέντΚεντ. <ref>Lawne (2010), p. 31.</ref>
 
==Στο πλευρό του αδελφού του==
 
H σχέση του βασιλιά Εδουάρδου Β' με τον Γκάβεστον είχε δημιουργήσει ένα σκληρό κύμα συγκρούσεων στην βασιλική αυλή και η εκτέλεση του Γκάβεστον από τους εξεγερμένους βαρόνους (1312) έφερε την χώρα στα πρόθυρα του εμφύλιου πολέμου. <ref>Prestwich (2007), pp. 188–9.</ref> Ο Εδμόνδος με την ενηλικίωση του έγινε φανατικός υποστηρικτής του ετεροθαλούς αδελφού του και είχε σαν βασική του προτεραιότητα την συμφιλίωση, γι'αυτό ήταν ο πρωταγωνιστής στην υπογραφή της Συνθήκης του Λίκ η οποία εκτόνωσε προσωρινά την κατάσταση (1318). <ref>Lawne (2010), p. 30.</ref> Την άνοιξη του 1320 ήταν επικεφαλής της αποστολής η οποία συνάντησε τον [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|πάπα Ιωάννη ΚΒ']] στην θερινή του κατοικία στην [[Αβινιόν]] με στόχο να απαλλάξει τον βασιλιά Εδουάρδο Β' από τους όρκους που έδωσε στους βαρόνους, την ίδια χρονιά συνόδευσε τον αδελφό του στην [[Αμιένη]] όπου έδωσε όρκο υποτέλειας στον Γάλλο βασιλιά, <ref>Phillips (1972), p. 192.</ref> τον Οκτώβριο του 1320 έκανε την σύσταση του πρώτου Κοινοβουλίου.
Η πολιτική ένταση κλιμακώθηκε την περίοδο (1321 - 1322) και ο πρίγκηπας Εδμόνδος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστολή των επαναστατών οι οποίοι είχαν σαν βασικό στόχο τους νέους ευνοούμενους του βασιλιά Εδουάρδου Β' Ούγο Ντεσπένσερ τον πρεσβύτερο και τον γιο του Ούγο Ντεσπένσερ τον νεώτερο. <ref>Prestwich (2007), pp. 197–8.</ref> Όταν ο Βαρθολομαίος του Μπάντλεσμερ οικονόμος του βασιλικού οίκου στράφηκε εναντίον του βασιλιά ο Εδμόνδος του Γούντστοκ πήρε την θέση του, στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1321 ο Εδμόνδος συμφώνησε προσωρινά στην εξορία των Ντεσπένσερ αλλά λίγο αργότερα δήλωσε οτι αναγκάστηκε να το κάνει υπουπό πίεση και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ακύρωσε την εξορία. <ref>Waugh (2004).</ref>
 
Τον Οκτώβριο ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ανέλαβε τον αγώνα εναντίον του Βαρθολομαίου του Μπάντλεσμερ όταν πήρε μέρος στην πολιορκία του κάστρου του Λήντ στο Κεντ όπου βρισκόταν και ο Μπάντλεσμερ αναγκάστηκε να παραδοθεί, ο [[Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ]], πρώτος ξάδελφος του Εδουάρδου Β' και εγγονός του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ']] είχε αναλάβει την αρχηγία των ανταρτών εναντίον του βασιλιά. <ref>Prestwich (2007), p. 198.</ref> Ο Εδμόνδος ο οποίος είχε λάβει μέρος στην Ουαλική εκστρατεία μαζί με τον κόμη του Σάρρευ ανέλαβε να συλλάβει τον Λάνκαστερ στο κάστρο του Πόντεφρακτ, στις 17 Μαρτίου/1322 ο Τόμας Λάνκαστερ συνελήφθη στην μάχη του Μπόρουγκμπριτζ από τον Ανδρέα Χάρκλει και μεταφέρθηκε στο Πόντεφρακτ, <ref>Maddicott (1970), pp. 311–2.</ref> ο Εδμόνδος ανήκε στο δικαστικό συμβούλιο που καταδίκασε τον ξάδελφο του Λάνκαστερ σε θάνατο για προδοσία.