Ενρίκο Μπερλινγκουέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Τελικές διορθώσεις |
μ τελευταίο ποιντ |
||
Γραμμή 36:
Ωστόσο, αυτές οι θέσεις δεν ανταπέδωσαν με επαρκείς παραχωρήσεις από την κυβέρνηση [[Τζούλιο Αντρεότι]], οδηγώντας το ΙΚΚ να εγκαταλείψει τον κυβερνητικό συνασπισμό το 1979. Ο συνδυασμός της υπεράσπισης πολιτικών λιτότητας, η σκληρή στάση εναντίον των [[Ερυθρές Ταξιαρχίες|Ερυθρών Ταξιαρχιών]] και οι προσπάθειες συνεργασίας με το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα επηρέασαν την εκλογική δύναμη του ΙΚΚ στις εκλογές του 1979, και ο Ιστορικός Συμβιβασμός τελικά έληξε το 1980.<ref name="books.google.co.uk" /> Το ΙΚΚ παρέμεινε εθνική αντιπολίτευση για το υπόλοιπο της θητείας του Μπερλίνγκουερ, διατηρώντας ένα στερεό πυρήνα υποστήριξης στις εκλογές του 1979 και του 1983, αλλά η κύρια δύναμη του από εκείνο το σημείο, θα παραμείνει σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.<ref>"Enrico Berlinguer". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc., 2016. Web. 25 Jul. 2016 <https://www.britannica.com/biography/Enrico-Berlinguer>.</ref>
Η θητεία του σημαδεύτηκε από τη ρήξη του κόμματος με τη [[Σοβιετική Ένωση]], ειδικά μετά τη [[σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν]] το 1980. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του το ΙΚΚ υπήρξε το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης, καθώς έφτασε να έχει 1,8 εκατομμύρια μέλη. Ο Μπερλίνγκουερ είχε μια λιτή και σεμνή, αλλά χαρισματική προσωπικότητα,<ref name=":1" /> και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το ΙΚΚ κατά την διάρκεια του Ιστορικού Συμβιβασμού<ref>{{cite book|last1=Lange|first1=Peter|editor1-last=Lange|editor1-first=Peter|editor2-last=Tarrow|editor2-first=Sidney|title=Italy in Transition: Conflict and Consensus|date=1980|publisher=Frank Cass & Co.|location=Abingdon|isbn=9781136280139|pages=110–111|url=https://books.google.co.uk/books?id=kSr4AfrFAQUC&pg=PA130&dq=enrico+berlinguer&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=enrico%20berlinguer&f=false|accessdate=26 July 2016|chapter=Crisis and Consent, Change and Compromise: Dilemmas of Italian Communism in the 1970s}}</ref><ref>{{cite book|last1=Hellman|first1=Stephen|title=Italian Communism in Transition: The Rise and Fall of the Historic Compromise in Turin, 1975-1980|date=1988|publisher=Oxford University Press|location=Oxford|isbn=0-19-505335-4|pages=107–109|url=https://books.google.co.uk/books?id=k67nCwAAQBAJ&pg=PA229&dq=enrico+berlinguer&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=enrico%20berlinguer&f=false|accessdate=26 July 2016}}</ref> παρέμεινε ένας δημοφιλής πολιτικός,<ref name=":3" /> σεβαστός για τις αρχές του, τις πεποίθησεις του<ref name=":2" /> και την τολμηρή του στάση<ref name=":1" />. Ο ίδιος χαρακτήρισε το ΙΚΚ ως ένα τίμιο κόμμα στην ρημαγμένη από τη διαφθορά πολιτική σκηνή της Ιταλίας,<ref name=":1" /> μια εικόνα που διατήρησε τη φήμη του κόμματος κατά τη διάρκεια του σκάνδαλου διαφθοράς ''Mani pulite''. Έχει χαρακτηριστεί από τον Patrick McCarthy ως «o τελευταίος σημαντικός κομμουνιστής ηγέτης στη Δυτική Ευρώπη»,<ref name=":1" /> και παραμένει ταυτισμένος με
==Επιρροή στην Ελλάδα==
Γραμμή 49:
{{DEFAULTSORT:Μπερλινγκουερ Ενρικο}}
[[Κατηγορία:Ιταλοί πολιτικοί]]
[[Κατηγορία:Ιταλοί άθεοι]]
[[Κατηγορία:Κομμουνιστές]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1922]]
| |||