Καθεδρικός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (Σόφια): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{coord|42.695833|N|23.332956|E|type:landmark|format=dms|display=title}}
[[Αρχείο:Alexander Nevsky Cathedral in Sofia.jpg|300px|thumb|O Καθεδρικός Ναός της Σόφιας που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αλέξανδρο Νιέφσκι]]
O '''Καθεδρικός Ναός της Σόφιας''' (βουλγ. Храм-паметник „Свети Александър Невски“, ''Χραμ-πάμετνικ „Σβέτι Αλεξάνταρ Νιέβσκι“'') είναι Βουλγαρικός Ορθόδοξος καθεδρικός στη [[Σόφια]], πρωτεύουσα της [[Βουλγαρία]]ς. Χτισμένος σε Νεοβυζαντινό ρυθμό, είναι ο καθεδρικός ναός του Πατριάρχη της Βουλγαρίας και ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους καθεδρικούς στον κόσμο, καθώς και ένα από τα σύμβολα και τα βασικά αξιοθέατα της Σόφιας. Ο Καθεδρικός του Αγίου Αλεξάνδρου Νιάβσκι καταλαμβάνει έκταση 3.170 τετρ. μέτρων και χωράει στο εσωτερικό του 10.000 ανθρώπους. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καθεδρικός στη [[Βαλκάνια|Βαλκανική Χερσόνησο]], μετά τον Καθεδρικό του [[Άγιος Σάββας της Σερβίας|Αγίου Σάββα]] στο [[Βελιγράδι]]. Ο καθεδρικός είναι αφιερωμένος στον Άγιο [[Αλέξανδρος Νιέφσκι|Αλέξανδρο Νιέφσκι]] (13ος αιώνας) και κτίστηκε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του βουλγαρικού λαού προς τους [[Ρώσοι|Ρώσους]] απελευθερωτές της Βουλγαρίας κατά το [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878]].
 
== Ιστορία και αρχιτεκτονικήκατασκευή ==
[[File:Anevski.jpg|thumb|left|Ο Καθεδρικός του Αλέξανδρου Νιέβσκι και πίσω του η Εθνική Πινακοθήκη Ξένης Τέχνης.]]
Στα τέλη του 18ου αιώνα οι απαγορεύσεις της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής]] διακυβέρνησης στη Βουλγαρία, που αφορούσαν την ανέγερση [[Χριστιανισμός|χριστιανικών]] [[Ναός (χριστιανισμός)|εκκλησιών]], ατόνησαν και το 1839 καταργήθηκαν. Εφεξής η θρησκευτική αρχιτεκτονική γνώρισε νέα ανάπτυξη. Είναι η εποχή της επικράτησης της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] ως εθνικής εκκλησίας των Βουλγάρων. Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια την εξαφάνιση του αρχιτεκτονικού τύπου της [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινής]] [[Βασιλική (αρχιτεκτονική)|βασιλικής]], υπό την επίδραση μάλιστα της ρωσικής σχολής.
 
Στις 4 Ιανουαρίου 1878 η [[Σόφια]] απελευθερώθηκε από τους [[Οθωμανοί|Τούρκους]] και τον επόμενο χρόνο (187]) ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του βουλγαρικού κράτους, οπότε η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται πολεοδομικά και κτηριολογικά κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
 
Η κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (που σχεδιαζόταν από τις 19 Φεβρουαρίου 1879) ξεκίνησε το 1882 , όταν τέθηκε ο θεμέλιος λίθος, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα του χτίστηκε μεταξύ 1904 και 1912. Ο Αγιος [[Αλέξανδρος Νιέφσκι]] ήταν Ρώσος πρίγκιπας. Οκαι ο καθεδρικός ναός δημιουργήθηκεκατασκευάστηκε προς τιμήντιμή των [[Ρώσοι|Ρώσων]] στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-1878]], ως αποτέλεσμα τωντου οποίωνοποίου ήταν να απελευθερωθεί η Βουλγαρία απελευθερώθηκε από την[[Οθωμανική οθωμανικήΑυτοκρατορία|Οθωμανική]] κυριαρχία.
 
Ο καθεδρικός ναός σχεδιάστηκε από τον Αλέξανδρο PomerantsevΠομεράντσεφ, [2] με τη βοήθεια τουτων AlexanderΑλέξανδρου SmirnovΣμιρνόφ και οτου ΑλέξανδροςΑλέξανδρου Γιάκοβλεφ, όπωςπου ηάλλαξε αρχικήριζικά το αρχικό σχέδιο του 1884-1885 έργο του Ιβάν Bogomolov άλλαξε ριζικά από PomerantsevΜπογκομόλοφ. Το τελικό σχέδιο ολοκληρώθηκε το 1898, και η κατασκευή και διακόσμησηδιακόσμησή του έγιναν από μια ομάδα της ΒουλγαρίαςΒούλγαρων, της ΡωσίαςΡώσων, Αυστρο-ουγγρικής[[Αυστροουγγαρία|Αυστροούγγρων]] και άλλων ευρωπαίωνΕυρωπαίων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και των εργαζομένωνεργατών, συμπεριλαμβανομένωνπεριλαμβανομένων των προαναφερθέντων αρχιτέκτονεςαρχιτεκτόνων, καθώς και των Πέτκο MomchilovMoμτσίλοφ, Γιορντάν MilanovMιλάνοφ, ΧαραλάμπηΧαραλάμπι TachevTάτσεφ, Ιβάν MrkvičkaMρκβίτσκα, Βασίλι BolotnovΜπολότνοφ, Νικολάι BruniΜπρούνι, οΑλέξανδρου Αλέξανδρος KiselyovΚισέλιοφ, AntonΑντον MitovΜίτοφ και πολλάπολλών άλλαάλλων.
 
Τα μαρμάρινα μέρη και τα φωτιστικά δημιουργήθηκανκατασκευάσθηκαν στο [[Μόναχο]], τα μεταλλικά στοιχεία για τις πύλες στο [[Βερολίνο]], ενώ οι ίδιοιίδιες οι πύλες κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο Karlτου BambergΚαρλ Μπάμπεργκ στη Βιέννη, και τα μωσαϊκάψηφιδωτά απεστάλησανμεταφέρθηκαν από τη [[Βενετία]].
 
==Αρχιτεκτονική Ηκαι διακόσμηση του ναού ==
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (Alexander Nevsky) στη Σόφια οικοδομήθηκε στα 1904 – 1912 σε [[Νεοβυζαντινός ρυθμός|νεο-βυζαντινό ρυθμό]] σε σχέδια του Ρώσου αρχιτέκτονα [[Αλεξάντερ Ν. Πομεράντσεφ]] (Alexander N. Pomerantsev, 1849 – 1918), σε συνεργασία με άλλους Ρώσους και Βουλγάρους αρχιτέκτονες. Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης το [[1878]].
Ο καθεδρικός ναός του Αλέξανδρου Νιέβσκι είναι μια σταυροειδής [[Βασιλική (αρχιτεκτονική)|βασιλική]] με πέντε κλίτη και τρούλο, με τονισμένο τον κεντρικό τρούλο. Ο επιχρυσωμένος τρούλος του ναού έχει ύψος 45 m και το καμπαναριό φθάνει τα 53 μέτρα. Ο ναός έχει 12 καμπάνες, που χυτεύθηκαν στη [[Μόσχα]], με ανάγλυφες διακοσμήσεις και συνολικό βάρος 23 τόνων, η βαρύτερη βάρους 12 τόνων και η ελαφρύτερη 10 κιλών.
 
Ο ναός έχει πέντε κλίτη και οικοδομήθηκε σε ρυθμό σταυροειδούς βασιλικής με θόλο, ακολουθώντας τα αρχιτεκτονικά διδάγματα της ρωσικής θρησκευτικής δόμησης. Ο κεντρικός θόλος του ναού έχει ύψος 45 περίπου μέτρων. Ο ναός, με την εξαιρετική ακουστική του, καλύπτει μία επιφάνεια 3.170 τ.μ. και μπορεί να χωρέσει ένα εκκλησίασμα 5.000 ανθρώπων.
 
Ο πύργος του καμπαναριού έχει ύψος 50 μέτρων και περιέχει 12 καμπάνες με ανάγλυφες διακοσμήσεις, οι οποίες χυτεύθηκαν στη [[Μόσχα]]. Η μεγαλύτερη καμπάνα ζυγίζει 11.758 κιλά και η μικρότερη 10 κιλά, ενώ το συνολικό βάρος όλων των καμπανών είναι 23 τόνοι.
 
== Η διακόσμηση του ναού ==
Στο επάνω μέρος της κεντρικής εισόδου του ναού εικονίζεται σε πολύχρωμο μωσαϊκό η μορφή του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι, φιλοτεχνημένη από το Βούλγαρο ζωγράφο [[Αντόν Μίτοφ]] (Anton Mitov, 1862 – 1930). Στις δύο πλευρές της εισόδου, επάνω από τις πλευρικές θύρες του ναού, οι μορφές της [[Αγία Ευδοκία|Αγίας Ευδοκίας]] και της [[Παρασκευή η Oσιομάρτυς|Αγίας Παρασκευής]] έχουν φιλοτεχνηθεί από τους καλλιτέχνες V. Dimov και V. Marinov.